Αλέξης Τσίπρας και Νίκος Ανδρουλάκης προβάρουν εδώ και μήνες το «κοστούμι» της συγκυβέρνησης. Είναι συνεταίροι εντός και εκτός Βουλής, εναλλάσσοντας ρόλους αλλά χωρίς να απαρνιούνται τη σύμπλευση την οποία καταφανώς ελέγχει το πηδάλιο ενός κοινού δικτύου. Ο συντονισμός δεν κρύβεται πλέον και έτσι την περασμένη Δευτέρα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, θυμήθηκε ότι ακόμη υπάρχουν «δικαστάς εις τας Αθήνας». Με προφανή στόχο την αναμόχλευση της πολιτικής σκόνης για την υπόθεση των υποκλοπών, επισκέφθηκε την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
Κατά διαβολική σύμπτωση και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επέλεξε ως πανομοιότυπο ποδαρικό στην έβδομη εβδομάδα πριν από την κάλπη της απλής αναλογικής. Ο Νίκος Ανδρουλάκης συναντήθηκε με τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, και ζήτησε την επίσπευση της εισαγγελικής έρευνας που αφορά στην παρακολούθηση του από την ΕΥΠ. Αναφαίρετο δικαίωμα του, αλλά αναπόφευκτοι οι συνειρμοί που προκάλεσε η συγκεκριμένη ενέργειά του.
Αλέξης Τσίπρας και Νίκος Ανδρουλάκης ταυτίζονται και ως μετρ των πολιτικών παλινδρομήσεων. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όμως, όπως αναθέτει τη βρώμικη, προεκλογική δουλειά στη «σχολή Πολάκη», έτσι και το σερβίρισμα του «γάμου» με το ΠΑΣΟΚ, την κυβέρνηση των ηττημένων δηλαδή, το έχουν αναλάβει τα άλλα πρωτοπαλίκαρα του. Αυτή η πολιτική τερατογένεση μπορεί να απορρίπτεται από τον κ. Τσίπρα, αλλά δεν θα είναι και η πρώτη φορά που θα ξεστρατίσει από μια δημόσια δέσμευση του. Το έδαφος που έστρωσαν ο Πάνος Σκουρλέτης και άλλα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κόντρα στην αρχηγική γραμμή, καλλιέργησε έτι περαιτέρω ο εξάδελφος Τσίπρας.
Ο Γιώργος Τσίπρας έδωσε την επικοινωνιακή παραλλαγή για τις κινήσεις που δεν αποκλείεται ήδη να λαμβάνουν χώρα στο παρασκήνιο της κεντροαριστερής πολυκατοικίας. Εισήγαγε τον όρο για την κυβέρνηση «ολίγων χαμένων», στηρίζοντας στη διαφορά μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου τη σαθρή νομιμοποίηση για τη νόθευση της λαϊκής εντολής την οποία είναι εμφανές ότι απεργάζεται από τη στιγμή της ψήφισης του νόμου της απλής αναλογικής ο Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του. Η πίστη του άλλωστε στο συγκεκριμένο εκλογικό σύστημα ήταν εξόφθαλμα τυχοδιωκτική καθώς την καθιέρωσε αφού αξιοποίησε σε δυο αναμετρήσεις το μπόνους των εδρών.
Ουδείς ωστόσο περιμένει από τον Αλέξη Τσίπρα να αποχωριστεί το ευαγγέλιο του ψέματος, με το οποίο πολιτεύεται εδώ και χρόνια. Από την άλλη αναμένεται με ενδιαφέρον ο ελιγμός στον οποίο θα καταφύγει, ο εκκολαπτόμενος κυβερνητικός εταίρος του, Νίκος Ανδρουλάκης, για την προσπάθεια του να μπολιάσει αυτήν την εκλογική διαδικασία, με μια δημοκρατικά, παρά φύσιν, προοπτική. Ο κ. Ανδρουλάκης υπερθεμάτιζε για την ανάγκη ενός πρωθυπουργού αγνώστου Χ και ίσως ως πρώτο δείγμα αυτής της ντρίπλας, θα μπορούσε να εκληφθεί η παραδοχή ότι όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί είναι εν δυνάμει πρωθυπουργοί.
Ο αρνητικός αντίκτυπος άλλωστε της αντιθεσμικής πρότασης Ανδρουλάκη, αποτυπώνεται και στα ευρήματα της έρευνας της Rass. Περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες, ποσοστό 55,6%, εξέφρασαν τη διαφωνία τους, ενώ απέναντι βρέθηκε και το 45,9% που ψήφισε ΠΑΣΟΚ στις εκλογές τους 2019. Το καμπανάκι για τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, είναι ακόμη πιο ηχηρό, καθώς η απόπειρα του να μεγαλώσει, με τέτοια τεχνάσματα, τις εισροές από τη ζώνη των αναποφάσιστων, δεν επιδοκιμάζονται ούτε από την πλειοψηφία των κεντροαριστερών αλλά ούτε και από εκείνη των κεντρώων.
