Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
«Προτεραιότητα του κόμματος είναι η παραγωγική αναδιάρθρωση των δομών σε συνδυασμό με κοινωνικές διαδικασίες, που μέσω των αναδιανομών και της συναίνεσης των φορέων εξασφαλίζουν τη διαρκή συνοχή και τη δικαιοσύνη». Αυτό είναι ένα απόσπασμα της εισήγησης του Άκη Τζοχατζόπουλου σε συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, όταν πάλευε για τον σοσιαλισμό. Εύκολα θα μπορούσε να αποτελεί απόσπασμα από ομιλίες των παραγοντίσκων της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου.
Παραγοντίσκοι οι οποίοι ουδόλως γνωρίζουν τον τρόπο που λειτουργούν οι οικονομίες και οι οποίοι αρέσκονται στο να αποκρύπτουν μέσω τέτοιου τύπου δηλώσεων αυτή την άγνοιά τους. Επιπλέον διανθίζουν τα λογύδριά τους με ανέξοδες εκφράσεις όπως «κοινωνικές ευαισθησίες», «προοδευτικά πρόσημα», «δίκαιη ανάπτυξη». Εκφράσεις και συνθήματα που αδυνατούν να ποσοτικοποιηθούν, αντιθέτως, όμως, διεγείρουν το συναίσθημα και το θυμικό στη μάχη απέναντι στη λογική και την πραγματικότητα.
Είναι όμως δυνατόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που μεγάλωσαν με την «αντικαπιταλιστική καταγγελία», με την αντίληψη της «καπιταλιστικής κρίσης» και της «αναμενόμενης και νομοτελειακής κατάρρευσης του καπιταλιστικού συστήματος» να μπορέσουν να οδηγήσουν τη χώρα κάπου αλλού, παρά μόνον στην καταστροφή; Το ένδυμα του σοσιαλδημοκράτη που προσπαθούν να φορέσουν στην κυβέρνηση οι εταίροι από την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αρκεί.
Οι άνθρωποι που ονειρεύτηκαν οικονομικές επιτυχίες τύπου Αργεντινής και κοινωνική δικαιοσύνη τύπου Βενεζουέλας δεν είναι δυνατόν να αλλάξουν και να συμβάλουν στη διαδικασία της ριζικής μετάλλαξης που έχει ανάγκη η οικονομία και η κοινωνία. Αντί γι'' αυτό, προετοιμάζουν πομπώδεις εξαγγελίες και φαραωνικές εορτές, ώστε να σκεπάσουν την αδυναμία τους για τον σχεδιασμό της επόμενης ημέρας. Η συνταγή φυσικά θα περιέχει και ικανές δόσεις από offshore, από Novartis και από κάθε εναπομείναν υλικό παλαιάς κοπής.
Όμως η χώρα δεν έχει ανάγκη από όμορφα λόγια και υποσχέσεις. Έχει ανάγκη από τη ριζική απελευθέρωση της οικονομίας και της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Οι θέσεις εργασίας δεν φυτρώνουν γύρω από τα λεφτόδεντρα. Φυτρώνουν μέσα σε ένα παραγωγικό οικοσύστημα που θα παράγει προϊόντα των οποίων η αξία θα αποτιμάται θετικά από τις αγορές του εξωτερικού.
Το σύστημα του «τσούκου τσούκου ποδοσφαίρου», όπου πουλάω εγώ και αγοράζεις εσύ, απλά αλλάζοντας ρόλους ανάμεσα στους αγοραστές και στους πωλητές, έχει πεθάνει. Η παραγωγή και προσφορά αγαθών με αξία, τα οποία θα διεισδύουν στις διεθνείς αγορές, είναι η κυρίαρχη λύση στο πρόβλημα της ανεργίας και της υποαπασχόλησης. Καμία ανάπτυξη δεν θα είναι «προοδευτική» ή «δίκαιη» ή «ευαίσθητη», αν δεν προέρχεται μέσα από σκληρή δουλειά και καινοτόμες ιδέες.
* Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο της Παρασκευής 3 Αυγούστου
