Το ντιμπέιτ πρόδωσε την αγωνία του Αλέξη Τσίπρα και δικαίωσε την επιδίωξη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εκτός από τα φληναφήματα για τους πλειστηριασμούς και τα άσφαιρα πυρά για τις υποκλοπές, θέλησε μέσα από μια απέλπιδα προσπάθεια να δεσμεύσει δημόσια τους δυνητικούς συμμάχους στην πολιτική τερατογένεση που απεργάζεται.
Αναθάρρησε μέσα από το «δεν είναι όλοι ίδιοι» του Δημήτρη Κουτσούμπα για να αλιεύσει μια θολή αποδοχή και να χτίσει την προοπτική της προοδευτικής διακυβέρνησης. Προσπέρασε δε, το «χτύπημα» του Γενικού Γραμματέα του Κ.Κ.Ε. που τον κατηγόρησε ότι «ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη σε αυτή την προεκλογική περίοδο, με την προοδευτική κυβέρνηση μούφα που πλασάρει».
Παρέκαμψε δε, βολικά την επιμονή Βαρουφάκη στα παράλληλα νομίσματα και στα εφεδρικά σχέδια της καταστροφής. Δεν επεδίωξε τις εμβόλιμες αναφορές στις ανατριχιαστικές ασίστ του πάλαι ποτέ asset, που προκρίνει «το παράλληλο σύστημα πληρωμών ως το μέλλον». Εντόπισε λαβές για να ισχυροποιήσει το σχέδιο περιφρόνησης της λαϊκής εντολής και κατ’επέκταση ευόδωσης της κυβέρνησης, υποτιθέμενης σωτηρίας της χώρας, στοιχιζόμενος στις «κόκκινες» γραμμές του Νίκου Ανδρουλάκη, να αποσυνδεθεί ο διορισμός των διοικήσεων των νοσοκομείων από κομματικά ρουσφέτια.
Προτίμησε την ασφάλεια μιας ρητορικής κορώνας για τις υποκλοπές, που υποσκέλισαν τη Novartis ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο, αλλά δεν αξιοποίησε την κλιμάκωση του Νίκου Ανδρουλάκη που μίλησε για «φυλακές». Αναλώθηκε σε αοριστολογίες και παραμέρισε με συνθήματα ζητήματα που αφορούν στο μέλλον, για το οποίο εκτέθηκε με την προβολή της οχύρωσης πίσω από την ιδεοληψία για την κατάργηση της βάσης εισαγωγής. Η κατάπτυστη θέση που δεν απέφυγε να επαναδιατυπώσει παραμονές των πανελλαδικών εξετάσεων, διατηρώντας ακέραια τη μικροκομματική στόχευση που υπονομεύει έναν θεσμό που ουδέποτε αμφισβητήθηκε μεταπολιτευτικά.
Διατήρησε αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά της στάσης που τον καθιστούν θλιβερή εξαίρεση αποφεύγοντας επιμελώς να εντάξει στις προσαρμοσμένες απαντήσεις του την αυτοκριτική για την επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να αποστεί ακόμη και από τις εθνικές επιλογές. Επιδεικνύοντας πολιτική ατολμία ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, επιχείρησε να εξωραΐσει την καταψήφιση των συμφωνιών ενίσχυσης της εθνικής και διπλωματικής αποτροπής. Κατέπεσε στο ύστατο επίπεδο της προεκλογικής αγυρτείας υποστηρίζοντας ότι η πολιτική φύλαξης των συνόρων με την επέκταση του φράχτη, είναι ισοδύναμη με τις ενέργειες του Ντόναλντ Τραμπ.
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανέσυρε από τη φαρέτρα με τις πολιτικές καβάντζες του ΣΥΡΙΖΑ τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, για να δικαιολογήσει ότι δεν έσκισε τα μνημόνια αλλά τσάκισε στις μειώσεις και στους φόρους τους συνταξιούχους και τη μεσαία τάξη. Δεν επιστράτευσε μια στάλα αυτοκριτική αποδίδοντας την αντιλαϊκή επιλογή του στο σλόγκαν «βάστα Σόιμπλε». Ο κ.Τσίπρα θέλησε να υπερασπιστεί την επικίνδυνη πρόταση διακυβέρνησης, πλαισιώνοντας τη με μια ρητορική διαβεβαίωση ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι κοστολογημένο και ρεαλιστικό.
Απέδειξε ότι δεν σκοπεύει να αποστεί από την απαξιωτική στάση του «αυτή τη δουλειά θα κάνουμε» καθώς στη διευκρινιστική ερώτηση για το κόστος του κάθε μέτρου, ο Αλέξης Τσίπρας αντί για αριθμούς πρόκρινε τις ασάφειες για «το όφελος στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Δεν σήκωσε μάλιστα το γάντι στην πρόκληση του πρωθυπουργού να αξιολογηθούν οικονομικά οι προεκλογικές δεσμεύσεις των κομμάτων από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Τόλμησε μάλιστα ο κ. Τσίπρας να επαναλάβει την κατηγορία εναντίον του πρωθυπουργού για το ντιμπέιτ, ελπίζοντας ότι θα έχει παραγραφεί από τη λήθη η ακύρωση της τηλεμαχίας του 2019, που οφείλεται στη δήθεν ανειλημμένη υποχρέωση της συμμετοχής του στη Σύνοδο Κορυφής. Ένα ραντεβού το οποίο άφησε στη μέση για να ταξιδέψει στην Κρήτη για την προεκλογική εκδήλωση που διοργάνωνε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια επίσκεψη που κατέστη δυνατή γιατί είχε κάνει χρήση του πρωθυπουργικού αεροσκάφους που τώρα γίνεται σημαία της επίθεσής του εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη.
