Κάθε εκλογική αναμέτρηση δομείται πάνω σε διλήμματα. Έχει καίρια σημασία τα διλήμματα αυτά να κατανοηθούν επαρκώς, να εμπεδωθούν για να διαμορφώσουν μια πολιτική ατζέντα. Αν αυτό δεν γίνει εφικτό, τότε ο ψηφοφόρος μπορεί να χαθεί μέσα στον κυκεώνα του δημόσιου διαλόγου των αντεγκλήσεων, των ύβρεων, των fake news, των ειδήσεων εντυπωσιασμού χωρίς αρχή, μέση και τέλος, που όλα στοχεύουν στην προσέλκυση -καλύτερα υποκλοπή- της ψήφου του.
Κατά το παρελθόν υπήρξαν εκλογικές αναμετρήσεις που το μεγάλο κεντρικό δίλημμα ήταν πασιφανές. Σήμερα μετά από μια 15ετία συνεχών και αλλεπάλληλων κρίσεων μπορούμε να ισχυριστούμε με ανακούφιση ότι οι πολύ δύσκολες ημέρες είναι πίσω μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν προκλήσεις μπροστά μας, όμως άλλο πρόκληση και άλλο κρίση. Η δεύτερη είναι καθολική και έχει το στοιχείου του επείγοντος, του άμεσου, του εξαιρετικού. Από αυτό έχουμε ευτυχώς ξεφύγει.
Λίγες ημέρες πριν από τις κάλπες το δίλημμα συμπυκνώνεται στο πρόσωπο του πρωθυπουργού. Γιατί; Διότι όλα τα ελληνικά κόμματα, με την εξαίρεση του ΚΚΕ, είναι αρχηγικά, δηλαδή η φυσιογνωμία, το ήθος και το πρόγραμμά τους εξαρτώνται από τον αρχηγό.
Το μοντέλο ηγεσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι σήμερα πιο κοντά στις ανάγκες της χώρας. Έχει διεθνή ματιά, προχωρά πάντοτε με την μεγάλη εικόνα χωρίς αυτό να συνεπάγεται διαχειριστική ανεπάρκεια στα μικρά. Ξεπέρασε και υπερέβη ιδεοληψίες, διαμόρφωσε μια πλατφόρμα πολιτικής με στοιχεία και από άλλες πολιτικές παραδόσεις– όπως γίνεται παντού στη Δύση – και κράτησε την Ελλάδα όρθια απαντώντας σε μια σειρά προκλήσεων.
Η πορεία της οικονομίας είναι εμφανώς ανοδική, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν χρειάζεται επαγρύπνηση και συνεχής προσπάθεια. Το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ μειώνεται, η ανεργία μειώθηκε, ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε αθροιστικά 20% στην τετραετία, οι ξένες επενδύσεις έχουν αυξηθεί και η χώρα ανέκτησε διπλωματικό κεφάλαιο και ισχυρή αποτρεπτική δύναμη. Ταυτόχρονα προχώρησε η ψηφιοποίηση του κράτους με ρυθμούς που δεν θα πίστευε ούτε και ο πιο καλόπιστος πολίτης, γεγονός που σε δεύτερο επίπεδο αποδεικνύει ότι η χώρα έχει τις δυνατότητες για ένταξη, ακόμα και για πρωτοπορία, στο δρόμο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης που θα κρίνει τη μοίρα κάθε κοινωνίας.
Δεν ισχυρίζομαι ότι όλα έγιναν καλώς ή ότι δεν υπήρξαν αποτυχίες. Αυτό όμως που είναι ευδιάκριτο είναι πως από την μία πλευρά έχουμε ένα έργο μετρήσιμο, έργο ικανοποιητικό, έργο ανασυγκρότησης και κοινωνικής δικαιοσύνης, και από την άλλη μια δυο αντιπροτάσεις (του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ και του ΠΑ.ΣΟ.Κ) που είναι παρεμφερείς, χωρίς κοστολόγηση, χωρίς κεντρικό κορμό – περισσότερο άθροισμα εξαγγελιών.
Στη ζωή προχωράμε απαντώντας καθημερινά σε διλήμματα. Το δίλημμα αυτής της κάλπης είναι ένα και πρέπει να γίνει κατανοητό από τον Έβρο ως την Κρήτη. Συνεχίζουμε την προσπάθεια ανάταξης της χώρας, την ανασυγκρότηση, τον εκσυγχρονισμό ή γυρνάμε πίσω στις αβεβαιότητες; Στηρίζουμε την παραγωγή έργου, τη σύγκλιση με την Ευρώπη, την πολιτική συμμαχιών που ισχυροποιούν τη χώρα ή επιτρέπουμε σε νεφελώδεις προσεγγίσεις να βάλουν τη χώρα και πάλι σε περιπέτειες;
Η Νέα Δημοκρατία, είτε αρέσει είτε όχι, έχει αποδείξει ότι είναι η παράταξη των μεγάλων επιλογών. Είναι η παράταξη που όποτε κλήθηκε να παίξει έναν καθοριστικό ρόλο στα πράγματα, οδήγησε την πατρίδα σε σωστές αποφάσεις, σε ασφαλή λιμάνια. Τις κρίσιμες στιγμές σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων και με τις πολιτικές μας επιλογές δημιουργήσαμε τη σύγχρονη δημοκρατική και ευρωπαϊκή Ελλάδα.
Σήμερα, στο παρόν, έχουμε και πάλι μία πολύ καθαρή εικόνα του τι πρέπει να πράξουμε, πώς πρέπει να κινηθούμε. Η Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση για μια δεύτερη τετραετία δεν ζητά λευκή επιταγή, ούτε επ’ αόριστον πίστωση χρόνου. Το έργο που έχουμε να διεκπεραιώσουμε είναι ένα έργο δύσκολο, απαιτητικό και ασφαλώς θα συναντήσει αντιστάσεις. Για να έρθει σε πέρας, είναι απαραίτητη η κοινωνική συναίνεση και ο κοινωνικός έλεγχος. Αυτά ζητάμε.
* Η Σμαρούλα Μανιάτη είναι υποψήφια Βουλευτής στην Α' Θεσσαλονίκης με τη Νέα Δημοκρατία.
