Στο παλμαρέ του Αλέξη Τσίπρα, με τις κωλοτούμπες και όλες τις άβολες στιγμές, της δεκαπεντάχρονης ηγεμονίας του στην Κουμουνδούρου, θα παραμείνει επί μακρόν η κυνική αποστροφή του προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη για το κόστος του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ήταν τον περασμένο Φεβρουάριο, σε ένα από τα 80 ντιμπέιτ που είχε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με τον πρωθυπουργό στην Βουλή, όταν ο κ. Τσίπρας επιχείρησε να σπάσει το στρίμωγμα στα κοινοβουλευτικά σχοινιά από τις επίμονες ερωτήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη για το εάν γνωρίζει πόσο είναι το κόστος από τη μείωση του ΦΠΑ: «Αυτή τη δουλειά θα κάνουμε τώρα;»
Ο ελιγμός αλα καφενείο δεν κόμισε γλαύκας εν Αθήναις στο εκλογικό σώμα, ακόμη και στους φανατικούς υποστηρικτές του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που γνωρίζουν καλά ότι η οικονομία είναι το ατού του. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσπαθεί να αποτινάξει τη ρετσινιά του αφερέγγυου, που δεν θεραπεύτηκε ούτε με την περιβόητη διαπραγμάτευση, ούτε με τα προεκλογικά τρικ της 13ης σύνταξης, πολύ περισσότερο με το νέο «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», που τινάζει την μπάνκα του συμφώνου σταθερότητας στον αέρα. Αλλά πλέον δεν υπάρχει η τρόικα και τα μνημόνια της, κατά συνέπεια είναι εφικτό το όραμα του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από την εγχώρια, να φέρει την αλλαγή και στην Ευρώπη.
Είναι ξεκάθαρο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πουλάει ένα πιάτο το οποίο δεν θα σερβίρει και από το οποίο δεν θα φάει. Κοινώς έχει περάσει σε άλλη πίστα το φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Η ζέση της ηγετικής και της στελεχιακής ομάδας δεν είναι να πείσει αλλά να αποπροσανατολίσει, ως εφαρμογή της θεωρίας του χάους. Με διαγωνισμό ατάκας, άπαντες και άπασες από την Κουμουνδούρου, επιχειρούν να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση του ψηφοφόρου ακόμη ένα αδιανόητο. Τοποθετήσεις σαν της κ. Τσαπανίδου, ότι το πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας που εκπονήθηκε από τους σοφούς του ΣΥΡΙΖΑ, «πατάει γερά στα πόδια του» προσφέρεται, υποτιμητικά για τη νοημοσύνη του κόσμου, ως εγγύηση.
Όταν σιγήσει η φωνή του ΣΥΡΙΖΑ, θα ανασυρθεί από το χρονοντούλαπο η συνταγή ΠΑΣΟΚ, ως προίκα, εκτός από τα πράσινα στελέχη που «αυτομόλησαν» στην Κουμουνδούρου. Παραμύθι, χαρακτηρίστηκε από τον Γιάννη Μπαλάφα, την συζήτηση για την προέλευση των κεφαλαίων που θα χρηματοδοτήσουν το πρόγραμμα της προοδευτικής κυβέρνησης. «Δεν είναι ζήτημα τα λεφτά. Τα λεφτά υπάρχουν, αν δεν δίνονται σε απευθείας αναθέσεις». Λεφτά υπάρχουν, γιατί απευθύνεται σε λωτοφάγους ή αντισυστημικούς αμνήμονες, σαν κι αυτούς που χάιδεψε η αγόρευση με τα επιχειρήματα Κασιδιάρη και η αποχή από την ψηφοφορία.
Δεν θα είναι βέβαια μόνο το μαχαίρι στις απευθείας αναθέσεις, αλλά και οι νέοι φόροι για τους οποίους ο μετριοπαθής Γιάννης Δραγασάκης με ειλικρίνεια έχει ήδη προϊδεάσει. Έτσι για να εξασφαλιστεί η συνέχεια στο «κράτος ΣΥΡΙΖΑ» που τσάκισε τη μεσαία τάξη αυξάνοντας 27 φόρους και «αφαίμαξε» την επενδυτική ελκυστικότητα της χώρας μας.
Οι «σοφοί» του ΣΥΡΙΖΑ όμως έχουν σχεδιάσει και αντίβαρα, όπως την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης. Αυτήν που ήδη έχει καταργήσει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκης σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ, από τα χρόνια με τις υποτιθέμενες αυταπάτες, έχει αναγάγει την προεκλογική απάτη σε επιστήμη.
Βέβαια πλέον ο Πρόεδρος του, έχει αποκαταστήσει τη σχέση του με τα Θεία, το διαλαλεί και στις καμπάνιες του ανά την επαρχία, κι άρα αμαρτία εξομολογουμένη ουκ έστιν αμαρτία. Ένας πατενταρισμένος θεομπαίχτης δηλαδή, με διεθνή αναγνώριση, ένεκα και του βραβείου που έχει κερδίσει από Bloomberg.
