Του Σάκη Μουμτζή
Όπως για την κυβέρνηση είναι πολύ νωρίς να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για το πού πηγαίνει, το ίδιο ισχύσει και για την αξιωματική αντιπολίτευση.
Όμως, όπως μας έχει δώσει δείγματα γραφής ο Κ.Μητσοτάκης, μας έχει δώσει δείγματα γραφής και ο Α. Τσίπρας.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ ταιριάζει απόλυτα, αντεστραμμένα, ο τίτλος μιας παλιάς ελληνικής ταινίας «από τα αλώνια στα σαλόνια». Εγκατέλειψαν το Μέγαρο Μαξίμου και ό,τι αυτό σήμαινε και επέστρεψαν στην ταπεινότητα της Κουμουνδούρου.
Έζησαν 54 αξέχαστους μήνες. Μήνες γεμάτους μεγαλείο και χλίδα. Αυτά έχει η εξουσία.
Είναι λογικό να μην έχουν προσαρμοστεί ακόμα στην καινούργια κατάσταση. Πιθανόν η απώλεια της εξουσίας να προκάλεσε σε κάποιους και ψυχολογικά προβλήματα. Η προσγείωση σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύ απότομη και μερικές φορές και οδυνηρή.
Το πολιτικό ερώτημα είναι, πώς θα αντιπολιτευθεί ο Α. Τσίπρας; Διαθέτει πλέον έναν μεγάλο στρατό που έχει απαιτήσεις, αλλά δεν έχει πια την εξουσία, ούτε καν την προσμονή της.
Το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ ερχόταν. Το 2019 φεύγει και άγνωστον αν θα επιστρέψει. Ένα κόμμα που, μέσα σε τρία χρόνια, από το 4% πήγε στο 37% δεν είναι εκπαιδευμένο σε έναν μακροχρόνιο αγώνα τακτικής.
Επιζητεί το γρήγορο αποτέλεσμα.
Ο Κ. Μητσοτάκης αυτήν την στιγμή είναι πανίσχυρος. Έχει μιαν ισχυρή πλειοψηφία και ενδεχομένως να διαθέτει και υπολογίσιμες εφεδρείες, αν κάτι δεν πάει καλά.
Συνήθως η πρώτη εβδομάδα μετά τις εκλογές είναι χαλαρή και για την κυβέρνηση και για την αντιπολίτευση. Αυτήν την φορά όμως ο Κ.Μητσοτάκης «έπαιξε δυνατά μπάλα» από το πρώτο λεπτό, αιφνιδιάζοντας.
Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν υποχρεωμένος να ακολουθήσει. Τοποθετήθηκε σε όλα τα θέματα που έθιξε ο πρωθυπουργός, μάλλον επιθετικά. Η δε απάντηση του ίδιου του Α. Τσίπρα για την Νομική της Πάτρας ήταν δείγμα ενός ακραίου λαϊκισμού.
Φαίνεται πως δεν ξεχνά αυτό που ήταν, και το δείχνει.
Σε πρώτη φάση ο ΣΥΡΙΖΑ θα ασκεί κριτική στις προσπάθειες αποναρκοθέτησης που κάνει η κυβέρνηση.
Ως γνωστόν ο ΣΥΡΙΖΑ, λίγο πριν τις εκλογές, έσπειρε νάρκες στην Οικονομία, στην Δημόσια Διοίκηση και κυρίως στην Παιδεία που καλείται να απενεργοποιήσει η νέα κυβέρνηση. Αυτές οι νάρκες τοποθετήθηκαν, για να προκαλέσει η αχρήστευση τους πολιτικό κόστος στον Κ.Μητσοτάκη.
Ήταν μια συνειδητή επιλογή.
Έτσι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα θα παρατηρούμε το φαινόμενο η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να ακυρώνει τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ και αυτός να διαμαρτύρεται. Το ύφος και η ένταση των διαμαρτυριών θα εξαρτηθεί από το κατά πόσον θα κινητοποιηθεί και η λοιπή Αριστερά.
Όμως, ο Κ. Μητσοτάκης έλαβε αυτό το 40% για να ξηλώσει το έργο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή ήταν η λαϊκή εντολή.
Συνεπώς, την πρωτοβουλία των κινήσεων θα την έχει—όπως συμβαίνει συνήθως—η κυβέρνηση. Η αξιωματική αντιπολίτευση και λόγω του κυβερνητικού παρελθόντος της, αναγκαστικά θα παρακολουθεί.
Το μεγάλο πρόβλημα για τον Α. Τσίπρα θα είναι πως θα πρέπει να κρατήσει ζεστή την προσδοκία της επιστροφής στην εξουσία. Αυτό όμως δεν εξαρτάται πλέον από αυτόν, αλλά από τον Κ.Μητσοτάκη.
Όσο ο τελευταίος θα επιδεικνύει ένα θετικό κυβερνητικό έργο και η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας θα παραμένει συμπαγής, τόσο θα απομακρύνεται η προσδοκία της επιστροφής για τον Α. Τσίπρα.
Και τότε θα αρχίσουν τα δύσκολα.
