Του Γιάννη Σιδέρη
«Το συνέδριο δεν είναι… προγραμματικές δηλώσεις, μην ψάχνεις καμιά μεγάλη είδηση», είπε στο liberal στέλεχος που είναι σε θέση να γνωρίζει τα της σημερινής ομιλίας του πρωθυπουργού στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Χθες σε σύσκεψη υπό τους στενούς του συνεργάτες, τον υπουργό Νίκο Παππά, τον διευθυντή του γραφείου του Δημήτρη Τζανακόπουλο, και υπεύθυνο τύπου Αγγελο Τσέκερη, αποφασίστηκαν οι συντεταγμένες της πρωθυπουργικής ομιλίας.
Φειδωλοί οι εν λόγω στις πληροφορίες, για μια ομιλία που ούτως ή άλλως, δεν προδιαγράφεται να… μείνει στην ιστορία. Θα είναι μια τρέχουσα ομιλία που θα εξυπηρετεί αντίστοιχες αναγκαιότητες – εδώ παρενθετικά να πούμε ότι η συμμετοχή του κ. Παππά σε αυτή, όπως και σε κάθε σύσκεψη, καταδεικνύει ότι ο υπουργός εξακολουθεί να είναι εκ των πλέον εμπίστων του πρωθυπουργού. Εξ αυτού, τίθενται εν αμφιβόλω τα ευφάνταστα δημοσιεύματα, που «διέγνωσαν» ότι βρίσκεται υπό δυσμένεια, λόγω των προβλημάτων που ανέκυψαν κατά την διαδικασία των τηλεοπτικών αδειών, είτε λόγω της χιουμοριστικής απάντησης που είχε δώσει ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη της ΔΕΘ «Άμα δείτε τον κ. Παππά να του πείτε ότι εγώ καθορίζω ποιος υπουργός πάει σε ποιο υπουργείο».
Ούτως ή άλλως, το «λάθος» - ή άγος - της όλης τηλεοπτικής υπόθεσης, μαζί το σχεδίασαν.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατά την ομιλία του θα κινηθεί στα αναμενόμενα: θα προσδιορίσει δηλαδή τον οδικό χάρτη του κυβερνητικού έργου από δω και στο εξής, θα περιγράψει το ρόλο που καλείται να παίξει το κόμμα υπό τις παρούσες συνθήκες (υποτίθεται ότι πρέπει να είναι ιδεολογικός καθοδηγητής της κυβέρνησης, αλλά στην ουσία, όπως και όλα τα κυβερνητικά κόμματα εν Ελλάδι, έχει μετατραπεί σε υποβοηθητικό ιμάντα, προκειμένου μεταφέρει τις κυβερνητικές απόψεις και να στηρίζει άκριτα το κυβερνητικό έργο, να δικαιολογεί στην κοινωνία τη νεόκοπη μνημονιακή πολιτική).
Θα επιδοθεί επίσης στην απαραίτητη επίθεση προς τη ΝΔ, και τα κόμματα της αντιπολίτευσης που δεν συνδράμουν το κυβερνητικό έργο (τόσο μεγαλειώδες που είναι). Παράλληλα αναμένεται να ασκήσει την συνήθη αυτοκριτική κόμματος και κυβέρνησης, καθότι στα συνέδρια της Αριστεράς η αυτοκριτική είναι επιβεβλημένη εθιμική συνήθεια.
Ο κ. Τσίπρας αναμένεται να απέλθει τροπαιούχος από το συνέδριο ως αδιαφιλονίκητος πρόεδρος. Ούτως ή άλλως ένα κομματικό συνέδριο, δεν αποδυναμώνει τον πρόεδρό του που τυγχάνει να είναι και πρωθυπουργός της χώρας. Οπότε και τα ποσοστά που θα λάβει, εάν το συνέδριο αποφασίσει να γίνει ψηφοφορία, και δεν εκλεγεί δια βοής, δεν θα αντανακλούν το πραγματικό ποσοστό της αποδοχής του.
Γενική αμηχανία
Τα περί των κομματικών Τάσεων και της αποτύπωσής τους στην εσωτερική γεωγραφία, είναι γνωστά, τα έχει αναφέρει και το liberal, από δημοσιογραφική υποχρέωση, και ουδόλως αφορούν το μέσο χειμαζόμενο πολίτη.
Εκείνο που δεν είναι γνωστό είναι η κρίση ιδεολογικής ταυτότητας που διατρέχει το κυβερνών κόμμα. Είναι εντυπωσιακό, περίπου πενήντα χρόνια μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ (το οποίο είχε και έχει, παρωχημένες μεν, σταθερές δε, συντεταγμένες για το πώς δρα η Αριστερά στην κυβέρνηση), ο χώρος που αυτοπροσδιορίζεται ως ανανεωτική ή ριζοσπαστική Αριστερά, δεν έχει λύσει σε θεωρητικό επίπεδο τον τρόπο του κυβερνάν.
Εντυπωσιακό, γιατί ουδείς μπορεί να αρνηθεί ότι ο χώρος της Αριστεράς παρήγαγε πολλή θεωρητική σκέψη (για να υποπέσουμε στο γνωστό κλισέ, περισσότερη από όση μπορούσε να καταναλώσει), οι θεωρητικοί του άνοιξαν δρόμους στις κοινωνικές και την πολιτική επιστήμη, αλλά προφανώς όλα έμειναν στην θεωρία - κυρίως στην θεωρία της αμφισβήτησης - και δεν αποτέλεσαν «μάνιουαλ» για τον τρόπο διακυβέρνησης των αριστερών κομμάτων στην εξουσία.
Αυτό συνάγεται από τον πλούσιο προσυνεδριακό διάλογο – πλούσιο σε ποσότητα αλλά όχι και εφαρμόσιμες ιδέες. Λογικό η υπεύθυνη τύπου του κόμματος κα Ράνια Σβίγκου να δηλώνει «Κάνουμε ένα συνέδριο ταυτότητας, ένα συνέδριο στο οποίο πρέπει να αναζητηθούν εκείνοι οι τρόποι ώστε να υπερβούμε τους δυσμενείς ευρωπαϊκούς συσχετισμούς και να δώσουμε κοινές απαντήσεις στα προβλήματα τα οποία απασχολούν τους πολίτες» - όπερ κυβερνούν ενάμισι χρόνο, αλλά απαντήσεις δεν έχουν βρει!
Ακόμη πιο αποκαλυπτικός ο, και καθηγητής, υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος που δήλωσε ευθαρσώς «Η Αριστερά δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να βρει το ιδανικό μοντέλο για ένα αριστερό κόμμα συμμετοχικό και δημοκρατικό».
Μπορεί βέβαια για τα εσωτερικά να έχουν αμφιβολία, αλλά κατά τον προσυνεδριακό διάλογο υπήρξαν πάρα πολλοί που είχαν βρει απαντήσεις για το που, και πως, πρέπει να βαδίσει η Ευρώπη!
Βέβαια δεν είναι όλοι που δεν έχουν λύσεις: Υπάρχουν και κάποιοι που τις βρήκαν, όπως ας πούμε η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας κα Σία Αναγνωστοπούλου, που έγραφε μεταξύ άλλων στην Αυγή, 2 Οκτωβρίου: «Στο συνέδριο επείγει να ξανασυζητήσουμε και να επικαιροποιήσουμε τους αμεσο-δημοκρατικούς οργανωτικούς δρόμους που βρήκε το ΕΑΜ για να στήσει μια κοινωνία περιθωριοποιημένη στα πόδια της και να την προετοιμάσει για να συνομιλήσει με τον κόσμο και τα μεγάλα ζητούμενά του».(σ.σ. δική μας η υπογράμμιση)
Αυτά εν έτει 2016 και με την Αριστερά ήδη στην κυβέρνηση!
ΥΓ: Η τάση των «53+» της οποίας άτυπος ηγέτης φέρεται ο κ. Τσακαλώτος, «ξαναχτύπησε» ισχυριζόμενη ότι αν συνεχιστούν οι εκβιασμοί, «προτιμούμε να πέσουμε». Μέχρι τώρα πάντως μια χαρά τα ψηφίζουν.
