Του Γιάννη Σιδέρη
Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα και αυτό βγαίνει προς τα έξω, κατά το κλισέ του συρμού στα πρωινάδικα. Ο Πάνος Καμμένος ούλτρα αγανακτισμένος είπε για τους υπουργούς των ΑΝΕΛ που λοξοκοιτάν προς τον ΣΥΡΙΖΑ (τι λοξοκοιτάν δηλαδή, πλήρως στραμμένους έχουν τους οφθαλμούς) «τους διορίσαμε χωρίς καν να είναι βουλευτές, μέχρι και σε υπουργικούς θώκους, και μας κάνουν κριτική»!
Αναφερόταν πρωτίστως στον Τέρενς τον… γονυπετή στην Παναγιά (και στις Θεότητες της… Ταϊλάνδης, κατά το γνωστό του tweet για την σωτηρία των μαθητών στην πλημμυρισμένη σπηλιά) στην ωραία Έλενα και στον ομιλητικότατο Παπαχριστόπουλο. Η απάντηση από τον Τερένσιο ήρθε από την Αίγυπτο, ότι βρίσκεται εκεί υπηρετώντας την εξωτερική πολιτική της πατρίδας «όπως τη χαράσσει ο Πρωθυπουργός» (η εμφατική αναφορά στον Πρωθυπουργό σημειολογικά καταδεικνύει σε ποιον απευθύνεται πλέον).
Ο Πάνος θα αρχίσει να κατανοεί στο εσωτερικό του κόμματος την έννοια μιας άλλης φράσης- κλισέ, αυτής περί της στυμμένης λεμονόκουπας. Αρπάχτηκαν πάνω του, απέκτησαν θέσεις και τώρα για λίφτινγκ προσεγγίζουν καρνάγια που είναι σίγουροι ότι θα υπάρχουν και αύριο (πάντως η αλήθεια είναι ότι ψήφους έφεραν στο κόμμα, καθώς διέθεταν έντονο κοινωνικό προφίλ. Ο ένας πασίγνωστος τηλεοπτικός παρουσιαστής και γνωστό παιδί - γενικώς - της Δεξιάς, η άλλη γνωστό μοντέλο και χαϊδεμένο παιδί του πλέον παραδοσιακού τμήματος της Δεξιάς, και ο τρίτος με δεδομένη αναγνωρισιμότητα σε ένα ειδικό κοινό που ξενυχτούσε με τις εκπομπές του Τριανταφυλλόπουλου).
Το πρόβλημα για τον Πάνο είναι πλέον μήπως το σύνδρομο της στυμμένης λεμονόκουπας επεκταθεί και στη σχέση του με τον Αλέξη. Φυσικά τα μιλήσανε τα συμφωνήσανε, θα πάνε ως τον Μάρτη, αλλά τίποτα δεν εμποδίζει τον Πρωθυπουργό να τον κατεβάσει από το τρένο, για να ακυρώσει εν τη πράξει το παλιό σποτάκι που έδειχνε τον ώριμο αρχηγό των ΑΝΕΛ να διδάσκει τον μικρό Αλέξη πως οδηγούνε το τρένο, για να μην εκτροχιαστεί (Σε ένα άλλο σποτάκι εκείνης της εποχής ο Πάνος υποσχόταν στον μικρό Αλέξη να του μάθει να γράφει με το δεξί. Σε αυτό Αλέξης μάλλον δεν χρειαζόταν δάσκαλο. Μια χαρά έμαθε και μόνος του – είναι να έχεις το ταλέντο).
Η λογική ροή των πραγμάτων λέει ότι η κυβέρνηση με την βοήθεια των ΑΝΕΛ και συμπαθούντων θα ξεπεράσει την πρόταση μομφής της ΝΔ (ή δική της πρόταση Εμπιστοσύνης), και όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου ο Πάνος θα καταψηφίσει την συμφωνία, η οποία θα περάσει με τους Συριζαίους και τους άλλους χρήσιμους «διεθνιστές», μεταξύ των οποίων και η εμβληματική διεθνίστρια κ. Παπακώστα! Φυσικά και στις δυο περιπτώσεις οι «Πράττω» του κ. Κοτζιά θα σταθούν δίπλα στην κυβέρνηση.
Όμως με Αλέξη πρωθυπουργό τα πράγματα ποτέ δεν ήταν ευθύγραμμα και τίποτα δεν προεικάζει ότι αυτή τη φορά θα είναι. Αφενός έχει αποδείξει ότι δεν το δεσμεύουν… οι δεσμεύσεις του, αφετέρου ο Πάνος έχει έντονο θυμικό το οποίο τον οδηγεί σε αντιδράσεις όχι πάντα προγραμματισμένες. Αναρωτιέται κανείς πόσο θα εναρμονιστεί με την απαίτηση του κ. Τσίπρα να μην υπάρξει διγλωσσία και διαφοροποίηση σε θέματα εθνικής γραμμής.
Ήδη ενώ ο Αλέξης έδινε συγχαρητήρια στον Ζάεφ, ο Πάνος διαφοροποιήθηκε με το γνωστό tweet, σύμφωνα με το οποίο ντρεπόταν για την Ευρώπη των αξιών, από τις πιέσεις ή τους χρηματισμούς που ασκήθηκαν στους βουλευτές του VMRO (όχι ότι είχε άδικο δηλαδή).
Στο μέτρο που ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε δώρο τις συντάξεις από τους «καταχτητές», με το χαρτζιλίκι που θα δώσει από αυτό που κάποτε έλεγε ματωμένο πλεόνασμα, και με το δεδομένο ότι στο Μαξίμου υποστηρίζουν ότι έχουν βρει τους 151 τουλάχιστον, δεν χρειάζεται πλέον τον Πάνο (μια αμφίσημη δήλωση του ανεξάρτητου Χάρη Θεοχάρη, δίνει το δικαίωμα να καταταχθεί και αυτός στους πρόθυμους ).
Θα μπορούσε άνετα να καταφύγει σε πρόωρες εκλογές, εάν δεν υπήρχε η εκκρεμότητα (και η δέσμευση στους Αμερικανούς) για κύρωση της Συμφωνίας. Επίσης άνετα θα μπορούσε να κατεβάσει και τον Πάνο πρόωρα από το τρένο. Δεν υπάρχουν προσώρας ευρύτεροι πολιτικοί λόγοι να το κάνει. Ο μόνος λόγος εμφανής λόγος θα ήταν εάν χρειαστεί να δείξει ότι είναι ο αδιαφιλονίκητος ηγεμών.
Έτσι κι αλλιώς ο κ. Τσίπρας φροντίζει πλέον για την επόμενη μέρα. Θα τονώσει στο έπακρο το αρχηγικό του προφίλ ώστε να μετακινήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην Κεντροαριστερά, χωρίς πολλά – πολλά, χωρίς αντιδράσεις και αιτιάσεις από τους εσωκομματικούς επικριτές του.
