Ο ΣΥΡΙΖΑ των παράταιρων χαμόγελων στον τόπο της εθνικής τραγωδίας είναι προφανές ότι προετοιμάζει μια απέλπιδα, προεκλογική προσπάθεια, πολιτικής τυμβωρυχίας. Η μέθη του ρεβανσισμού δείχνει να κυριεύει την ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου, δίνοντας ήδη διαπιστευτήρια της συγκεκριμένης στρατηγικής. Τις καμουφλαρισμένες απειλές του Αλέξη Τσίπρα διαδέχτηκε η κλιμάκωση με το στημένο σόου στο αμαξοστάσιο το οποίο μεθοδεύτηκε με ένα προσκλητήριο για συνέλευση από έναν συνδικαλιστή που ταυτοχρόνως έχει και την κομματική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ.
Τις συντεταγμένες στην πυξίδα του ΣΥΡΙΖΑ, πρόδωσαν οι διαδοχικές ανακοινώσεις, στην αιχμή των οποίων βρέθηκε η δήλωση της εκπροσώπου τύπου της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η κ. Τσαπανίδου με την παραδοσιακή μονοκοντυλιά του ανύπαρκτου, ηθικού πλεονεκτήματος του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρεί να απαλείψει από την εθνική μνήμη απαράγραπτες ευθύνες που ούτε καταλογίστηκαν και κυρίως ούτε ανελήφθησαν ζητώντας εξηγήσεις και απαντήσεις για την πραγματική εικόνα της τραγωδίας.
Είναι ξεκάθαρο ότι η νεόκοπη, «φωνή» του ΣΥΡΙΖΑ προσπέρασε τόσο την καθαρή θέση της Ηρώδου Αττικού που συμπυκνώθηκε στο μήνυμα «η αλήθεια σώζει, και από αυτήν η κυβέρνηση δεν έχει να φοβηθεί κάτι», όπως επίσης την καθ’ όλα αρνητική έκθεση του κόμματος που εκπροσωπεί σε αντίστοιχα συμβάντα. Η σύγκριση άλλωστε είναι εξίσου στυγνή με την αμεριμνησία και την επικοινωνιακή προσέγγιση που επέλεξε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τόσο στην άφατη, ανθρωπιστική καταστροφή στο Μάτι όσο και στη δραματική εκδοχή του θανάτου που βίωσαν οι κάτοικοι της Μάνδρας.
Σε αυτό το κοντράστ, συγκρούονται δυο διαφορετικά παραδείγματα αντίδρασης, δυο εκ διαμέτρου αντίθετα υποδείγματα πολιτικής ηθικής. Τη στιγμή που η Ελλάδα πενθεί ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητά την ισοφάριση, αλλά χωρίς πειστικά επιχειρήματα για την επιχειρησιακή ανεπάρκεια είτε στο Μάτι, είτε στην Μάνδρα που έδωσε βάθος σε έναν μακάβριο κατάλογο. Η κυβέρνηση δεν κόμπασε για την ακαριαία ανάπτυξη επί πεδίου, όλων των επιπέδων του κρατικού μηχανισμού, ούτε την αντιπαρέβαλλε με τα τραγικά περιστατικά των αλήστου μνήμης εποχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Η αξιωματική αντιπολίτευση προτάσσει την πόλωση στο συγκεκριμένο θέμα, αναζητώντας λαβές και πατήματα σε ένα δήθεν θολό τοπίο που αφορά στην ενημέρωση. Τη στιγμή που ουδείς από την πλειοψηφία έβαλε στη δημόσια συζήτηση την αντιπαραβολή με τα πεπραγμένα του κομματικού μηχανισμού επί των ημερών της «πρώτης φοράς», που σκηνοθετούσε «επεισόδια» επιτελικής διαχείρισης κρίσεων, ενώ ο φόρος του αίματος μεγάλωνε στο Μάτι. Δεν διαγράφονται οι συσκέψεις υπό την Προεδρία του Αλέξη Τσίπρα για τη δήθεν επισκόπηση της κατάστασης, αλλά χωρίς την παραμικρή ενημέρωση για τους νεκρούς που ήδη άγγιζαν διψήφιο αριθμό.
Στην Κουμουνδούρου βγάζουν από τις θήκες τα αντιπολιτευτικά «ξίφη» τα οποία προβάλλει ένας καταδικασμένος για το πλέον ατιμωτικό-για πολιτικό- αδίκημα, πρώην υπουργός του Αλέξη Τσίπρα. Στον ΣΥΡΙΖΑ επιστρατεύουν ευφυολογήματα περί του «ελεγχόμενου που δεν μπορεί να ορίζει τον ελεγκτή του», για να κριτικάρουν τη σύσταση της επιτροπής εμπειρογνωμόνων. Δεν χρησιμοποιούν όμως το φίλτρο της αυτοκριτικής για τη δική τους ατολμία στην ανάληψη της πολιτικής ευθύνης απέναντι στην εκατόμβη των νεκρών που προκάλεσε η διαχειριστική τους ανεπάρκεια.
Στον αντίποδα υπήρχε η ακαριαία αντίδραση του υπουργού της κυβέρνησης Μητσοτάκη, του Κώστα Καραμανλή που με κριτήριο την πολιτική ευθιξία, η οποία δεν εκφράστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, ανέλαβε την αντικειμενική πολιτική ευθύνη απέναντι σε μια αδιανόητη τραγωδία. Στο Μάτι η επικοινωνιακή άμυνα του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε «να εντοπίσει επιχειρησιακά λάθη» και ούτε φυσικά οδήγησε στην άμεση παραίτηση κανενός υπουργού του Αλέξη Τσίπρα. Τώρα είναι η ευκαιρία για να παραστήσουν τους τιμητές όμως η ιστορία τους έχει ήδη κρίνει.
