Του Γιάννη Σιδέρη
Κάποιες σκέψεις, επειδή δεν υπάρχει …παρθενογένεση στα κοινωνικά φαινόμενα.
Σύμφωνα με μελετητές (στους οποίους δεν ανήκει ο γράφων), το Ισλάμ δεν έγινε τώρα πολεμικό, ούτε είναι όλο πολεμικό. Οι συγκρούσεις, οι ενδοθρησκευτικές και ενδοφυλετικές όμως, έχουν ιστορία αιώνων.
Το Ισλάμ είχε εν τη γενέσει του, στο εσωτερικό του, την δυναμική μιας πολεμικής θρησκείας, ασχέτως αν στη ροή του χρόνου δεν ήταν πάντα πολεμική θρησκεία. Η ιστορία έχει καταγράψει ότι το αίμα ποτέ δε έπαψε να ρέει, είτε στον πόλεμο κατά των απίστων, είτε σε συγκρούσεις μεταξύ τους. Το διαπιστώνουμε και τώρα, στις μεταξύ τους αιματηρές συγκρούσεις στο Ιράκ, την Υεμένη, τον Λίβανο, την Τυνησία.
Οι ευθύνες της Δύσης
Σαφώς η όξυνση που παρατηρείται τις τελευταίες δεκαετίες, η πολεμική ιαχή που εκπέμπεται και ανατάσσει τις ψυχές των πιστών του, από τα άνυδρα εδάφη των αραβικών χερσονήσων ως τις φαβέλες της υποσαχάριας Αφρικής και της Ασίας, οφείλεται στην πολιτική της Δύσης.
Η Αλ Κάιντα, το Isis, Η Χεσμπολά άνθισαν στα ερείπια που άφηνε πίσω της η Δύση με τις ένοπλες επιθέσεις της. Απέκτησαν νομιμοποίηση στον αραβικό κόσμο αρχικά στο ολοκαύτωμα του παλαιστινιακού. Ήταν το πρώτο ενοποιητικό στοιχείο όλων των ριζοσπαστικοποιημένων Αράβων.
Κοντόθοροι διπλωματικά, το Ισραήλ και οι ΗΠΑ, αντιμετώπισαν με ιδεολογικό φόβο τις κοσμικές οργανώσεις όπως την «ΟΑΠ» του Γιασέρ Αραφάτ ή το «Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης», του Ζωρζ Χαμπάς. Για να τις αποδυναμώσουν πριμοδότησαν ισλαμιστικούς πυρήνες, θεωρώντας ότι αυτοί είναι αρκετά δυνατοί για να υπονομεύσουν τις κοσμικές παλαιστινιακές οργανώσεις με τον λειψό πολεμικό εξοπλισμό, αλλά αρκετά αδύνατοι να αποτελέσουν φόβητρο για τα κράτη τους...
Οι Ηνωμένες Πολιτείες αρχικά μόνες και μετά ομού μετά της Ευρώπης, επιδόθηκαν στις δικές τους σταυροφορίες, καταστρέφοντας χώρες, αλλάζοντας καθεστώτα, ρημάζοντας ζωές ανθρώπων, γεμίζοντας τάφους και τα μονοπάτια της προσφυγιάς. Στους αραβικούς λαούς, στα ριζοσπαστικά στοιχεία τους, οικοδομήθηκε το αίσθημα της αδικίας και οι νέοι έγιναν η πρώτη ύλη για να ανθίσει ο αλλοπαρμένος φονικός φονταμενταλισμός.
Παρεμπιπτόντως παρόμοια απρονοησία με την Παλαιστίνη επέδειξαν οι ΗΠΑ και με τους «μουτζαχεντίν Χαλκ» και τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Τους φαντάστηκαν σαν ακίνδυνο θύλακα αντίστασης και αποδυνάμωσης των ρώσων, ώσπου οι δεύτεροι έγιναν μια οπισθοδρομική κοινωνική επιδημία που καταπιέζει και βασανίζει τον αφγανικό λαό.
Τελευταίο κατόρθωμα της Δύσης είναι η ανάδειξη του μεσαιωνικού, τρομώδους, ISIS. Η συγκρότησή του έχει αποδειχθεί ότι έγινε από πολεμικούς πυρήνες τους οποίους βοήθησε ενθέρμως η Δύση προκειμένου να ανατρέψουν τον «δικτάτορα» Ασαντ.
Αυτοί οι τόσο μορφωμένοι με τους χιλιάδες ειδικούς, τις τρομερές μυστικές υπηρεσίες, τους υπερεκπαιδευμένους πράκτορες, τις στρατιές των συμβούλων στρατηγικού σχεδιασμού (καμιά σχέση με τους …δικούς μας), δεν κατάλαβαν το απλό: Οτι ο Ασαντ, ο Καντάφι, ο Μουμπάρακ ήταν παράγοντες σταθερότητας σε ένα αραβικό κόσμο που έβραζε.
Οι αιματηροί καιροί μας
Ο ιδεοληπτικός ισλαμισμός διοχετεύεται πλέον θανάσιμος στη καρδιά της Δύσης.
Να λύσουμε μια, κατά προσωπική γνώμη, παρεξήγηση. Επειδή το αυτομαστίγωμα, ειδικά στη χώρα μας, δεν καταδικάζει (δικαίως) μόνο την πρόσφατη ένοπλη δυτική επεμβατικότητα, αλλά φτάνει στην εποχή των σταυροφόρων. Σαφώς οι σταυροφορίες αποτελούν ιστορική μνήμη και βίωμα στους αραβικούς λαούς και τις χρησιμοποιούν ως δίδαγμα μίσους οι ακραίοι ισλαμιστές, ωστόσο θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι και οι ισλαμιστές Αραβες έφτασαν μέχρι την Ανδαλουσία. Αλλά η Ισπανία και όλη η ζώνη της βόρειας Μεσογείου, δεν τρέφει κανένα μίσος για τόσο παλιές ιστορίες. Όμως πρόσφατα το ISIS εξέδωσε χάρτη με τις παλιές κατακτήσεις που εποφθαλμιά, και στον οποίο περιλαμβάνεται και η χώρα μας!
Πλέον υπάρχει το αντιιμπεριαλιστικό μένος των ριζοσπαστικοποιημένων αράβων, που καθοδηγεί τους δολοφόνους, αλλά είναι ζυμωμένο με απόλυτο θεοκρατισμό. Οι ηγέτες των τζιχαντιστών δεν είναι μόνο θρησκόληπτοι. Είναι πολιτικά όντα που χρησιμοποιούν το Θεό ως πολιτικό εργαλείο. Δίνουν εντολές και χτυπούν στην καρδιές των δυτικών μητροπόλεων. Τα εκτελεστικά τους όργανα σκορπούν το θάνατο πεθαίνοντας τα ίδια και φωνάζοντας το όνομα το Αλλάχ.
Και αυτό το μείγμα, μαχητή του αντιϊμπεριαλισμού και μαχητή του Αλλάχ, είναι το απόλυτο όπλο θανάτου...
Οι νέοι δολοφόνοι δεν είναι μόνο παιδιά των κατεστραμμένων από πυραύλους, σπιτιών της Παλαιστίνης, του Αφγανιστάν, της Συρίας.
Σύμφωνα με μια παλιά μελέτη του Robert Leiken, διευθυντή σπουδών εθνικής ασφάλειας του Νιχon Center, σε μέρες που δεν ήταν φορτισμένες, έδειξε ότι το 25% των τζιχαντιστών τρομοκρατών που έδρασαν σε Ευρώπη και ΗΠΑ μεταξύ 1993 και 2004 (ήταν πολίτες της Ε.Ε. Αυτοί πολλαπλασιάζονται μέσω της δύναμης προσηλυτισμού που παρέχει το διαδίκτυο. Στην Ευρώπη υπάρχει η Μουσουλμανική Αδελφότητα η Αλ Κάιντα , τρομοκρατικές σαλαφιτικές ομάδες καθώς και πυρήνες σιϊτικής τρομοκρατίας. Αυτά ως το 2004. Πόσο μάλλον στην εποχή μας…
Ετσι είναι άσκοπο να θεωρούνται εξ' ορισμού ύποπτοι οι πρόσφυγες. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν θα δυσχερανθεί η θέση τους. Ο ευρωσκεπτικισμός, τα ακροδεξιά, φιλοφασιστικά και φασιστικά κόμματα θα θεριέψουν. Η Ευρώπη θα υψώσει σιδερόφρακτα τείχη, και δυστυχώς σε λίγο καιρό θα μοιάζει αφελής ρομαντισμός οι φράσεις «όχι στον φόβο» και «όχι στην Ευρώπη φρούριο».
ΥΓ: Τι πρέπει να γίνει; Ο υποφαινόμενος θα απογοητεύσει τον αναγνώστη. Νιώθει πολύ μικρός για να δώσει ολοκληρωμένη απάντηση! Θα τολμήσει να σκεφθεί α) επίλυση του συριακού με αποδοχή οπωσδήποτε του Ασαντ, β) σταυροφορία όλων (και της Ρωσίας) κατά του ISIS, γ) αρχή επίλυσης του παλαιστινιακού, δ) επειδή εκ των πραγμάτων τίθεται θέμα εσωτερικής ασφάλειας στην Ευρώπη, διείσδυση των μυστικών υπηρεσιών στους κύκλους των τζιχαντιστών.
Τα ευρωπαϊκά κράτη κατηγορούν την Ελλάδα για θέματα ασφάλειας, αλλά οι ίδιοι έχουν αποδείξει πλήρη ανικανότητα στον εντοπισμό των υποψήφιων δολοφόνων!
