Αναπολώντας το 2014 και με το βλέμμα στην επικείμενη οικονομική ύφεση ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν να επαναφέρουν στην πολιτική σκηνή τη ρητορική του διχασμού. Επιτίθενται σε ΜΜΕ και Δημοσιογράφους, κλείνοντας και το μάτι σε όσους συγκεντρώνονται στις πλατείες ευελπιστώντας ενδόμυχα οι κινήσεις αυτές να μετατραπούν σε σπίθα που θα προκαλέσει αντιδράσεις. Μόνο που η ιστορία, συνήθως, επαναλαμβάνεται ως φάρσα.
Δεν υπάρχει στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που να μην έχει επιτεθεί στα ΜΜΕ καταγγέλλοντας, τις ημέρες της πανδημίας, ότι στηρίζουν και «λιβανίζουν» την κυβέρνηση. Τη σκυτάλη όμως πλέον έχει πάρει ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας που επιδιώκει να αναδιαμορφώσει το προφίλ του και να φορέσει εκ νέου το προσωπείο του αντισυστημικού πολιτικού.
Στη Βουλή το τελευταίο δεκαήμερο βρέθηκε δύο φορές. Και στις δύο στις ομιλίες του επιτέθηκε στα ΜΜΕ επιχειρώντας να τα ταυτίσει με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνηση. Στο πλαίσιο αυτό επικαλέστηκε την διαφημιστική δαπάνη για τον κορονοϊό, προκειμένου να υποστηρίξει πως είναι ακριβώς αυτή ο λόγος που τα μέσα ενημέρωσης δεν ασκούν κριτική.
Μάλιστα έκανε λόγο για «ασπίδα των ΜΜΕ» που δεν «έσωσαν» την κυβέρνηση στην υπόθεση των Voucher, ενώ στις 5 Μαίου υποστήριξε πως τον Κυρ. Μητσοτάκη «τον λιβανίζουν τα ΜΜΕ και όχι η κοινωνία».
Τις ημέρες του lockdown στα σόσιαλ μιντια, τρόλς αλλά και βουλευτές, με πρωτεργάτη τον Παύλο Πολάκη, στενοί συνεργάτες, όπως ο πρώην πρωθυπουργικός σύμβουλος στρατηγικής Νίκος Καρανίκας επιχείρησαν να δημιουργήσουν το υπόβαθρο πάνω στο οποίο σήμερα πατά ο Αλέξης Τσίπρας για να καταγγείλει Μέσα και δημοσιογράφους.
Ακόμη και στο χθεσινό του άρθρο στην ΕΦΣΥΝ - ενδεικτικό των προθέσεων του όπου αναφέρει τι θα γινόταν αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κυβέρνηση- σημειώνει σε κάποιο σημείο πως στην περίπτωση αυτή «η πλειονότητα των ΜΜΕ που τον στηρίζουν (σ.σ. τον Κυριάκο Μητσοτάκη), θα μετρούσαν θάνατο προς θάνατο, ώρα με την ώρα, αναγάγοντας τη δημαγωγία σε κεντρικό αντιπολιτευτικό άξονα».
Χαρακτηριστικό της τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ είναι και η επίθεση στο ΕΣΡ. Αυτό που διορίσθηκε με την πλειοψηφία των 4/5 της Βουλής επί προεδρίας του Νίκου Βούτση και με τα φίλα προσκείμενα στον ΣΥΡΙΖΑ μέσα ενημέρωσης να τονίζουν πως επρόκειτο για προσωπική επιτυχία του τότε προέδρου της Βουλής.
Στο μυαλό των ΣΥΡΙΖαίων η αποδόμηση των ΜΜΕ θα οδηγήσει και σε αποδόμηση της επιτυχούς μέχρι σήμερα αντιμετώπισης της πανδημίας από την κυβέρνηση. Κατά τον ίδιο δηλαδή τόπο που κατά την περίοδο 2010 2014 οι επιθέσεις στα ΜΜΕ βοήθησαν τη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση να ανέλθει στην εξουσία.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Παύλος Πολάκης ανάρτησε στο Facebook αφίσα με δημοσιογράφους φιμωμένους με 200ευρα. Και μάλιστα αφίσα που κυκλοφορούσε την περίοδο κατά την οποία οι δημοσιογράφοι χαρακτηρίζονταν ως γερμανοτσολιάδες και υποτακτικοί της τότε κυβέρνησης, της τρόικας και της Γερμανίας.
Είναι βέβαιο πως ο Αλέξης Τσίπρας έχει ξεχάσει τη σοσιαλδημοκρατία. Οι πράξεις του δείχνουν ότι έχει επιστρέψει στο 3% γυρνώντας την πλάτη σε αυτούς που τον ψήφισαν το 2019 και του έδωσαν ένα ποσοστό 31%, όχι για να κλείνει το μάτι στις νέες πλατείες που επιχειρούν κάποιοι να στήσουν, αλλά για να συμβάλει ως αντιπολίτευση στην ομαλότητα και την κριτική προς την κυβέρνηση.
Το να καταγγέλλει ο Αλέξης Χαρίτσης, ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος την αστυνομία και όχι αυτούς που συνωστίζονται στις πλατείες με συνθήματα όπως «αν δεν αντισταθούμε σε όλες τις γειτονιές, οι πόλεις μας θα γίνουν μοντέρνες φυλακές» μαρτυρά και τις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Δείχνει κυρίως πως ελλείψει επιχειρημάτων και σχεδίου, δίχως πρόγραμμα και προτάσεις προς τους πολίτες για την οικονομική ύφεση που θα πλήξει και την Ελλάδα, επενδύει στην αντίδραση. Και ομνύει στην επαναστατική γυμναστική αλλά και στην δημιουργία κοιτίδων έντασης.
Ακόμη και η αντιπολίτευση της "μάσκας" ένα προμήνυμα προς τους επιχειρηματίες και τους επενδυτές ήταν. Ανάλογο με αυτό του 2014 όταν ο Αλέξης Τσίπρας απειλούσε όποιον θα τολμούσε να επενδύσει στην Ελλάδα ή στις τότε προσπάθειες ιδιωτικοποίησης, προειδοποιώντας τον ότι αν το κάνει, απλά θα χάσει τα λεφτά του.
Η μόνη ελπίδα του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα είναι τα πεζοδρόμια. Και για να δημιουργηθούν οι συνθήκες αυτές απαιτείται ένα κύμα ανάλογο με εκείνο που προκάλεσε η οικονομική κρίση και κυρίως το πρώτο μνημόνιο. Σε αυτό επενδύουν. Μια προσεκτική ανάγνωση των δύο τελευταίων ομιλιών του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και του χθεσινού του άρθρου στην ΕΦΣΥΝ αναδεικνύει τις προθέσεις του.
Το σκληρό ροκ και η πόλωση θα αποτελέσουν τον οδηγό του. Σε καμία περίπτωση δεν προτίθεται να συμβάλει στην αντιμετώπιση της κρίσης που έρχεται στην οικονομία. Αντιθέτως θα πράξει ότι είναι εφικτό για να επαναληφθεί η ιστορία, παραβλέποντας ότι αυτό συνήθως γίνεται ως φάρσα.
