Του Γιάννη Σιδέρη
Τι ωραία που ήταν στους καιρούς της δανεικής ευημερίας! Οι πολιτικοί έταζαν άκοπα και έδιναν άσκοπα με αντιπαροχή την ψήφο. Οι αντιπολιτεύσεις, ειδικά των μικρών κομμάτων, υπερέβαλαν στεντόρεια στα λαϊκά αιτήματα. Ο λαός, ειδικά οι βολεμένοι μέσα από την κουρτίνα, «αγωνίζονταν» για τα δίκαια αιτήματά τους. Στο τέλος όλοι, έχοντας διεκπεραιώσει τον ρόλο τους, απολάμβαναν τη θέση και το κομμάτι της πίτας που τους αναλογούσε.
Ώσπου ήρθε η κρίση και σαν καμίνι δοκίμασε αλλά και ανέδειξε τους πάντες: Το θάρρος, την ευθυκρισία και την υπευθυνότητα κάποιων πολιτικών, προκειμένου να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να αναλάβουν δυσβάστακτες ευθύνες, πληρώνοντας δυσανάλογο κόστος, αφού ο λαός ουδόλως νοιάστηκε να τους καταλάβει.
Τη χυδαία αντίληψη ότι η πολιτική είναι ευκαιριακή παντιέρα κατάλληλη για ρεσάλτο που τα γραμμένα πάνω της συνθήματα τα σβήνει εύκολα ο κυνισμός της εξουσίας. Όσο γα τον λαό -μια ικανή μερίδα τουλάχιστον, κατέδειξε έλλειψη κριτηρίων, ιδεολογική ασυνέπεια, άγνοια αιτιών της κακοδαιμονίας, απέκδυση ευθυνών, ενώ ευπρόσδεκτα έγινε αποδέκτης, συμμέτοχος και πομπός του τυφλού κοινωνικού μίσους.
Σε αυτό το τοπίο αναδείχτηκαν, όχι οι αντισυστημικές δυνάμεις, όπως τους ωραιοποιεί ο ορισμός, αλλά οι παράδοξες, ψεκασμένες και ανορθολογικές δυνάμεις της ελληνικής ιδιαιτερότητας (γιατί υπάρχουν και αντισυστημικοί, αριστεροί και δεξιοί με πρόγραμμα και θέσεις επεξεργασμένες, και με στοιχειώδη πολιτική ευθύνη και συνέπεια – σε αυτούς συγκαταλέγουμε και τους Ποδέμος).
Σε αυτό το χυλώδες κοινωνικό τοπίο άνθησε ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη (αναγκαία η κτητική γιατί χωρίς τον Αλέξη δεν θα ήταν ο ίδιος ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι τους ξέραμε επαγγελματικά, ακούγαμε τα στελέχη να εκφωνούν αριστερές πολιτικές αφέλειες, αλλά πάντα εξέπεμπαν και ένα στοιχειώδες πολιτικό ήθος. Θα ντρέπονταν κάποτε για αυτά που κάνουν και λένε τώρα! Ο Αλέξης ισοπέδωσε την πολιτική συνέπειά τους. Από την άλλη ο καθοδηγητικός αμοραλισμός του αρχηγού, δεν τους απαλλάσσει προσωπικών ευθυνών).
Ο Αρχηγός περιφρονεί τον λαό και τις ευαισθησίες του. Δεν έχει σημασία αν το 70% είναι κατά της συμφωνίας των Πρεσπών, γεγονός που το γνωρίζει καλά και ο ίδιος. Αυτό δεν τον εμπόδισε προχθές στην Σαμοθράκη να ισχυριστεί ψευδώς ότι η πλειοψηφία του λαού συντάσσεται με την πολιτική του. Ούτε τους εμποδίζει να διαβεβαιώνουν ότι για την Συμφωνία διαθέτουν... 154 ψήφους, ενώ για κάθε άλλη ψηφοφορία που θα φέρουν, διαθέτουν τους αναγκαίους 151.
Έχουν μάλιστα αρχίσει να μην υπολογίζουν στην περαιτέρω στήριξη του Καμμένου, αφού θεωρούν δεδομένο ότι ο αρχηγός των ΑΝΕΛ δεν θα ψηφίσει πρόταση δυσπιστίας, στην περίπτωση που την υποβάλει ο Μητσοτάκης (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου βέβαια. Πάνος είναι αυτός. Η σφοδρή έκρηξη του Σαββάτου που αρχικά στόχευσε τον Κοτζιά και στη συνέχεια εμμέσως πήρε σβάρνα και τον Τσίπρα, ενέσπειρε ανήσυχη απορία στο Μαξίμου).
Τα ρεπορτάζ επί ημέρες καταγράφουν τους φερόμενους ως πρόθυμους 152 (κατά ΣΥΡΙΖΑ 154) που είναι έτοιμοι να προσδεθούν στην μειοδοτική Συμφωνία του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει νόημα η επανάληψη των ονομάτων. Έχει νόημα ωστόσο να υπενθυμίσουμε ότι μια τέτοια στήριξη ξεπερνάει αυτή καθ' εαυτή τη συμφωνία, και δίνει ζωογόνο ανάσα στην χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης.
Όσες αποτυχίες προσμετρά πλέον η χώρα, με την επενδυτική άπνοια και την οικονομική καχεξία, θα χρεωθούν και στους ίδιους, τους αφελείς του κοσμοπολιτισμού (έτσι Σταύρο;) που θεωρούν τα εθνικά δίκαια ως παρωχημένο εθνικισμό. Και αν η χώρα κάποια στιγμή ξαναπάει σούμπιτη στον ESM ή το ΔΝΤ (όπως λέει όχι μόνο ο αφορεσμένος Σημίτης αλλά πλέον υπονοούν και ξένα ΜΜΕ) θα έχουν σπρώξει τη χώρα και οι ίδιοι, επιμηκύνοντας δια της ψήφου των, την κυβερνητική θητεία.
Προφανώς η στήριξη που έδωσαν το καλοκαίρι του ''15 δεν τους συνέτισε. Ούτε ότι ο Αλέξης, όχι μόνο τορπίλισε την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά το ''14 με τον Καμμένο (και τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, μπαμπά της Ζωής και πρώην Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνέντευξη στα «Παραπολιτικά») κυκλοφόρησαν στην πιάτσα σενάρια περί χρηματισμού βουλευτών οι οποίοι θα ψήφιζαν Σταύρο Δήμα για ΠτΔ προκειμένου να μην γίνουν εκλογές.
Με αυτό το ήθος συντάσσονται και αυτό το ήθος αποκαθάρουν οι «μακεδονοκλάστες» (που θα έλεγε και ο Πάνος). Και είναι τυχεροί που η παρούσα αντιπολίτευση (ΝΔ , ΚΙΝΑΛ) επιδεικνύουν δημοκρατική ευπρέπεια και δεν τροφοδοτούν δημοσιεύματα που θα τους κατήγγειλαν ότι στηρίζουν την κυβέρνηση επειδή «τα πήραν».
Αν και βέβαια η «μετασυμφωνιακή» πορεία θα δείξει αν πήραν, και τι είδους, ανταλλάγματα.
