«Τα ψέματα απέτυχαν. Ήρθε ο καιρός για επιθετική ανάπτυξη και προοδευτικές λύσεις δικαιοσύνης», τόνισε ο Σταύρος Θεοδωράκης κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην 4η ετήσια οικονομική διάσκεψη της Ελληνικής Ένωσης Επιχειρηματιών με θέμα: "Επενδύοντας στο αύριο: η ιδιωτική πρωτοβουλία στην αιχμή της ανάκαμψης".
Όπως είπε ο επικεφαλής του κινήματος αυτό που έχει ανάγκη η χώρα είναι: «Μια στιβαρή διακυβέρνηση επαϊόντων – όχι τεχνοκρατών - που σε συμμαχία θα έλεγα με την παραγωγική, δημιουργική, κοινωνία θα αλλάξουν τα πάντα χωρίς να γκρεμίσουν τη χώρα. Αυτή ήταν η συνωμοσία του καλού στην οποία είχε καλέσει την κοινωνία το Ποτάμι την Άνοιξη του 2014. Είχαμε ήδη 2 μνημόνια. Από τότε προστέθηκαν άλλο ένα επίσημο και ένα ανεπίσημο».
Όπως ανέφερε στη συνέχεια ο Σταύρος Θεοδωράκης τίποτε δεν θα αλλάξει στην χώρα αν δεν συγκρουστούμε με τις κομματικές γραφειοκρατίες από στο δημόσιο: «Το Ποτάμι έχει θέσει ως πρώτη προτεραιότητα την διάλυση του κομματικού κράτους. Είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να το καταφέρουμε γιατί δεν έχουμε δεσμεύσεις και παρά-κομματικούς μηχανισμούς στο κράτος».
Αναλυτικά η ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη:
Τι χρειάζεται η χώρα για να επιστρέψει στην ανάπτυξη; Προφανώς χρειάζεται μια πολιτική αλλαγή. Προφανώς χρειάζονται κάποιες πολιτικές προϋποθέσεις και αυτές οι πολιτικές προϋποθέσεις ήταν αυτές που ήταν πάντα. Όχι μόνο στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στα χρόνια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Μια στιβαρή διακυβέρνηση Επαϊόντων – όχι τεχνοκρατών που σε συμμαχία θα έλεγα με την παραγωγική, δημιουργική, κοινωνία θα αλλάξουν τα πάντα χωρίς να γκρεμίσουν τη χώρα. Αυτή ήταν η συνωμοσία του καλού στην οποία είχε καλέσει την κοινωνία το Ποτάμι την Άνοιξη του 2014. Είχαμε ήδη 2 μνημόνια. Από τότε προστέθηκαν άλλο ένα επίσημο και ένα ανεπίσημο.
Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία έμεινε 3 χρόνια σε μνημόνια. Η Κύπρος έμεινε μόνο 2 χρόνια και τώρα τρέχει με ρυθμούς ανάπτυξης 3.3%. Στην Ελλάδα όμως τα Μνημόνια πήγαν σετάκι με τα ψέματα αλλά και την ανικανότητα των λαϊκιστών! Δεξιών και αριστερών.
Μια χώρα που κάνει συνεχώς τα ίδια λάθη. Τώρα με ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Καθυστερήσανε να κλείσουν την αξιολόγηση 7 μήνες. Και τι χάσαμε αυτούς τους 7 μήνες το ξέρετε. Αφήσανε τους δανειστές να προσθέτουν συνεχώς νέα αιτήματα ενώ η αβεβαιότητα μαχαίρωνε την οικονομία.
Προφανώς σκεφτήκανε ότι τραβώντας τον χρόνο θα πιέσουν την Γερμανία που βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο και έγινε το ανάποδο. Πιεστήκανε και τελικά υπογράψανε ότι να ναι. Όπως και το καλοκαίρι του ΄15.
Είναι μια κουτοπόνηρη αντίληψη πολιτικής. ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ και σκέψη στους πελάτες και όχι στους πολίτες. Εμείς ήμασταν από την αρχή ξεκάθαροι: Να μειώσουμε φόρους, να μειώσουμε εισφορές, να ενισχύσουμε τις παραγωγικές δυνάμεις, να βοηθήσουμε τις εξαγωγές. Τα 7 τελευταία χρόνια το μεγαλύτερο εξαγώγιμο προϊόν της Ελλάδας είναι το επιστημονικό της προσωπικό. Πάνω από 300.000 νέοι, κυρίως ανώτατης εκπαίδευσης, έφυγαν για το εξωτερικό. Το κράτος έχει δαπανήσει για την εκπαίδευση αυτών των ανθρώπων 8 δις. Υπάρχουν πολλά δις που είναι δεσμευμένα για την Ελλάδα στα ευρωπαϊκά επενδυτικά ταμεία, ενώ πολλά ιδιωτικά κεφάλαια περιμένουν να μπουν στην χώρα. Αλλά σε ποια χώρα;
Σε αυτήν που καθημερινά οι κυβερνώντες κάνουν ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω; Σήμερα στα γραφεία των υπουργών συζητάνε αν το Ελληνικό είναι αρχαιολογικός χώρος ή δασική έκταση. Οι παλινδρομήσεις των υπουργών αποθρασύνουν συνεχώς τους γραφειοκράτες.
Συνοψίζοντας αν δεν ξεμπλέξουμε με τη βαριά φορολογία, την ατέλειωτη γραφειοκρατία, την αργή απονομή δικαιοσύνης και την καθυστέρηση στην έγκριση των αδειοδοτήσεων. Ξεχάστε τους επενδυτές.
Συμμάζεμα του κράτους. Αν μειωθεί η κρατική σπατάλη κατά 3%, δηλαδή τα έξοδα από 49% να υποχωρήσουν στο 46% του ΑΕΠ, δεν θα χρειαζόταν να ψηφιστεί καμία αύξηση της φορολογίας. Αλλαγή του ασφαλιστικού προς όφελος της νέας γενιάς. Σήμερα, 4 εργαζόμενοι πληρώνουν φόρους και εισφορές ώστε να πληρώνονται οι συντάξεις 3 συνταξιούχων.
Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για την κοινωνική προστασία των αληθινά φτωχών. Αναβάθμιση του εξαγωγικού προτύπου, από εξαγωγές προϊόντων χαμηλής τεχνολογικής εξειδίκευσης, σε εξαγωγές μέσης και υψηλής τεχνολογικής εξειδίκευσης, μείωση της φορολογία, μείωση εισφορών, μείωση των υπουργών, μείωση των συμβούλων των υπουργών. Όλα αυτά στην ίδια αλυσίδα είναι. Το Ποτάμι είναι το μόνο κόμμα στην Ελλάδα που τολμάει να πει ότι πρέπει να απελευθερώσουμε το Δημόσιο από τις στρατιές των κομματικών εγκάθετων.
Αξιολόγηση και αναδιάρθρωση των δομών της γενικής κυβέρνησης και κατάργηση όσων δεν είναι πλέον χρήσιμες. Σήμερα είναι στο ψυγείο οι συνδικαλιστές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και αύριο θα είναι στο ψυγείο οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί έτσι δουλεύει το κομματικό κράτος με ψυγεία και αποψύξεις. Αυξήσαμε τα πλεονάσματα: πως;
Με υπερβολική φορολόγηση, με μείωση των δημόσιων επενδύσεων, με στάση πληρωμών. Αδειάσανε τα ταμεία και γεμίσανε ΤΟ ταμείο.
Η αποταμίευση μειώνεται. Από 7,5% το 2006 διαμορφώνεται πλέον σε -6,6% το 2015, με όλες τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης να έχουν θετικό ποσοστό αποταμίευσης. Τα νοικοκυριά στηρίζουν το επίπεδο κατανάλωσής τους στην ρευστοποίηση πλούτου ( στις παλιές αποταμιεύσεις). Προσέξτε όμως αν κάτι αυξήθηκε στις δαπάνες του 2016 ήταν το κόστος μισθοδοσίας του Δημοσίου. Οι αριθμοί δείχνουν πως πρώτη φορά από την αρχή των μνημονίων υπάρχει σημαντική αύξηση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων. Θέλει ανθρώπινα κεφάλια το χτίσιμο του κομματικού κράτους. Το Ποτάμι έχει θέσει ως πρώτη προτεραιότητα την διάλυση του κομματικού κράτους. Είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να το καταφέρουμε γιατί δεν έχουμε δεσμεύσεις και παρά-κομματικούς μηχανισμούς στο κράτος. Μένεις τους πολίτες να αποφασίσουν αν αυτό θα γίνει. Εμείς πήραμε το ρίσκο της πρότασης. Πρέπει κι εκείνοι να πάρουν το ρίσκο που τους αναλογεί. Να σκεφθούν ότι το κομματικό κράτος απέτυχε.
Τα ψέματα απέτυχαν. Ήρθε ο καιρός για προοδευτικές λύσεις δικαιοσύνης και ανάπτυξης. Πράγματα που τα χειροκροτάμε όταν τα λέει ο Μακρόν αλλά τους γυρίζουμε την πλάτη στη χώρα μας. Κλείνει ίσως και η εποχή της κωλοτούμπας. Οι αντιστασιακές κωλοτούμπες, ξέρετε είναι πιο επικίνδυνες ίσως και από τις μνημονιακές κωλοτούμπες των προηγούμενων. Εξευτελίζουν την έννοια της αντίστασης και ενισχύουν τελικά τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας και μέχρι σήμερα οι Μνημονιακές κωλοτούμπες και οι Αντιστασιακές κωλοτούμπες καταλήγουν σε φιάσκο.
Και αυτό που πρέπει να αντιληφθούν οι μεταρρυθμιστές είναι ότι έχουμε ανάγκη από μια άλλη πολιτική ατζέντα, μια άλλη κουλτούρα, μια άλλη στρατηγική: επιθετική ανάπτυξη σε μια ανοιχτή κοινωνία αντιγράφοντας τις πετυχημένες ευρωπαϊκές πράξεις με Δικαιοσύνη, με προτεραιότητα στους νέους και αυτούς που τολμούν να επενδύουν στη χώρα μας.
Φωτογραφία: SOOC
