O σικέ καβγάς για τον προπάτορα της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας, είναι η ύστατη καταφυγή Αλέξη Τσίπρα και Νίκου Ανδρουλάκη για να αποκρύψουν την ανομολόγητη αλλά κραυγαλέα συμπόρευσή τους. Είναι ο αναγκαίος προθάλαμος για την ευόδωση του κοινού στόχου που είναι η εξαπάτηση των ψηφοφόρων.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να διεγείρει ένστικτα στους ψηφοφόρους που ανήκουν στο άλλοτε παραδοσιακό ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ, το οποίο άλωσε με την αντιμνημονιακή οργή. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει διαγνώσει ότι καθημερινά η απήχηση του στον ζωτικό, εκλογικά, χώρο του κέντρου καταβαραθρώνεται, με τις εμμονές του για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τις υβριδικές προτάσεις για πρωθυπουργό άγνωστο Χ, τις ακατανόητες θέσεις ενάντια στο άρθρο 16 και στην αξιολόγηση, αλλά ακόμη περισσότερο την προσπάθεια διέγερσης του παλαιοπασοκικού συνδικαλισμού στο όνομα της στήριξης του βαθέως κράτους.
Είναι όμως αμφότεροι υπόλογοι για τη συμμετοχή ή την ανοχή στο σχέδιο ανωμαλίας που ξεδιπλώνεται εδώ και μήνες ως αποτέλεσμα μιας κοινής στρατηγικής με την αχλή του να μολύνει την ατμόσφαιρα της πολιτικής ζωής του τόπου.
Αλέξης Τσίπρας και Νίκος Ανδρουλάκης, μακριά και αντάμα για τις κάμερες ή αντίπαλοι χάριν της επιβίωσης του αφηγήματος της αυτόνομης πορείας του ΠΑΣΟΚ. Δεν απέκλιναν όμως ο ένας από τις γραμμές του άλλου, όταν εις εξ’αυτών προέβαινε στην αδιανόητη, για τα δημοκρατικά κεκτημένα της μεταπολίτευσης, αμφισβήτηση του αποτελέσματος των εκλογών.
Τα πολιτικά αντανακλαστικά παραμένουν σε επιφυλακή μόνο για την αντεπίθεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά είναι ευνουχισμένα όταν η σταθερότητα απαιτεί την θεσμική αντίδραση. Όπως επί παραδείγματι στην περίπτωση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, που τινάζει τη δημοσιονομική μπάνκα στον αέρα, αλλά η βουλιμία της συμπόρευσης υπαγορεύει τη σιωπηρή αποδοχή.
Τεκμήριο της ένοχη τακτικής είναι και η στάση απέναντι στον πρωτοφανή πολιτικαντισμό που βάζει «βόμβα» στη διεξαγωγή των πανελληνίων εξετάσεων. Η υπόσχεση για κατάργηση της βάσης εισαγωγής και της αθρόας αποδοχής νέων φοιτητών, χωρίς κριτήριο, δε συνάντησε καμία αντίσταση από τους θεματοφύλακες του παπανδρεϊσμού, που θυσιάζουν τιμή και ιστορία στο βωμό της πολιτικής τερατογένεσης, κατ’ευφημισμόν προοδευτική διακυβέρνησης, που απεργάζεται το διευθυντήριο της Κουμουνδούρου.
Η ομερτά γίνεται ασπίδα απέναντι και στην αποκαθήλωση που συντελείται από το Κ.Κ.Ε. που πρωτοστατεί στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που αποκτά ευδιάκριτα χαρακτηριστικά στα αριστερά του πολιτικού φάσματος.
Οι προειδοποιήσεις στρέφουν τους προβολείς στο επίκεντρο της πολιτικής απάτης που ξαναστήνει ως εγκέφαλος ο Αλέξης Τσίπρας που πλέον έχει κυβερνήσει, με διαφορετικό όμως πρωταγωνιστή στον ρόλο του ηθικού αυτουργού τον «αμόλυντο» Νίκο Ανδρουλάκη.
Με εμμονική μεθοδικότητα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κάνει από το 2021 τη βρώμικη δουλειά του συνεταίρου του για το αντι-Μητσοτακικό ρεύμα που επιχειρεί να δημιουργήσει ο Αλέξης Τσίπρας. Τον εκθέτουν οι μαρτυρίες των παλαιών συντρόφων του, οι οποίοι με προεδρικό «φιρμάνι», φιμώθηκαν για να μετατρέψουν την αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρητορική σε πολεμική εναντίον του πρωθυπουργού.
Τον ισαποστακισμό Ανδρουλάκη ξεμπρόστιασε και ο Γιώργος Παπανδρέου που χωρίς περιστροφές έδειξε ότι ο προσανατολισμός της πράσινης πυξίδας πρέπει να έχει την συντεταγμένη και της κυβέρνησης ηττημένων. Μια τοποθέτηση που ούτε αποδοκιμάστηκε, αλλά ούτε με πολιτικό τακτ αντιπαραβλήθηκε με την επωδό της Χαριλάου Τρικούπη περί διμέτωπου. Γιατί αυτή η δημόσια δήλωση ισοδυναμεί με την ευλογία του ΠΑΣΟΚ για την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου και το κλειδί για την καγκελόπορτα της Ηρώδου Αττικού θα είναι η αντιδημοκρατική μεθόδευση.
