Η γνωστή σκηνή με τον Χατζηχρήστο-Ζήκο να πουλάει κινηματογραφικό τσαμπουκά στον Νίκο Ρίζο επαναλήφθηκε στο Βελλίδειο με πρωταγωνιστή τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης αυτή τη φορά. «Εγώ δεν θα γίνω Μητσοτάκης. Ας το τολμήσει να πάμε σε πρόωρες εκλογές». Συνεχίστηκε έτσι η παράδοση που θέλει τον χρόνο διεξαγωγής των επόμενων εκλογών και τα συναφή ερωτήματα να απασχολούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου των συνεντεύξεων των πολιτικών αρχηγών στη ΔΕΘ, ακόμα και όταν, για διαφορετικούς λόγους, κανένας δεν επιθυμεί τη διεξαγωγή τους. Είναι θέμα αξιοπιστίας της Δημοκρατίας να γίνουν οι επόμενες εκλογές με βάση τις συνταγματικές προβλέψεις που ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δεσμευτεί να σεβαστεί.
Αυτή τη φορά, ωστόσο, ο Αλέξης Τσίπρας υπερέβαλε εαυτόν σε λεονταρισμούς. Γιατί επέλεξε άραγε τη συγκεκριμένη στιγμή για να ανακινήσει ένα ζήτημα όταν είναι φανερό ότι δεν θέλει σε καμιά περίπτωση να γίνουν άμεσα οι εκλογές; Στόχος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι αυτή τη φορά ο πρωθυπουργός -γνωρίζει άλλωστε ότι δεν πρόκειται να γίνουν άμεσα εκλογές- αλλά ο μικρός του πλέον εταίρος σε μια υποτιθέμενη κεντροαριστερή «προοδευτική διακυβέρνηση», το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ.
Στην πιθανότητα μιας τέτοιας διακυβέρνησης στράφηκαν άλλωστε στην πλειοψηφία τους οι ερωτήσεις των εκπροσώπων των φιλικά προσκείμενων μέσων. Τον Νοέμβριο έχει προγραμματιστεί η εσωκομματική διαδικασία εκλογής της ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής και από το αποτέλεσμά της θα κριθεί ουσιαστικά η όποια πιθανότητα μιας μελλοντικής «προοδευτικής διακυβέρνησης».
Το θέμα το είχε θέσει προ ημερών και ο πολιτικός μέντορας του πρώην πρωθυπουργού αλλά κρίθηκε ότι μια εσωκομματική ψηφοφορία στο ΚΙΝΑΛ για συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ την επομένη των βουλευτικών εκλογών, όπως πρότεινε ο Αλέκος Φλαμπουράρης, θα ήταν καθυστερημένη και ότι η «μάχη» πρέπει να δοθεί τώρα με την εκλογή του νέου αρχηγού. Άλλωστε, και η σχετική απροκάλυπτη παρέμβαση του Ηλία Νικολακόπουλου σε συνέντευξή του «Στο Κόκκινο» είναι ενδεικτική των προθέσεων της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν της φτάνει η προσχώρηση, τα τελευταία χρόνια, δεκάδων στελεχών και χιλιάδων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, χρειάζεται ολόκληρο τον χώρο προκειμένου να υλοποιήσει το όνειρό της για μια «δεύτερη φορά Αριστερά». Για το σκοπό αυτό αποφασίστηκε να εξαντληθεί κάθε πιθανότητα ώστε ο αρχηγός που θα εκλεγεί να μπορεί να χρησθεί μελλοντικά και αντιπρόεδρος της «προοδευτικής διακυβέρνησης».
Η πολιτική πραγματικότητα είναι βέβαια διαφορετική από τις επιθυμίες του Αλέξη Τσίπρα. Αρκεί, άλλωστε, μια ματιά στα ευρήματα των δημοσκοπήσεων για να διαπιστώσει κάποιος, εντός ή εκτός του Κινήματος Αλλαγής, ότι στο ερώτημα μιας πιθανής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ θετικά απαντά λιγότερο από το 10% των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ. Λογικό ποσοστό αφού όσοι σαγηνεύτηκαν από τις σειρήνες της εξουσίας έχουν ήδη μεταναστεύσει πολιτικά.
Από το αποτέλεσμα των εσωκομματικών διαδικασιών για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας του, θα κριθεί αν το Κίνημα Αλλαγής θα διαχυθεί στον ΣΥΡΙΖΑ ή αν θα επιδιώξει να συγκροτήσει τον πόλο των σοσιαλδημοκρατικών και κεντρώων δυνάμεων που έχει ανάγκη το πολιτικό σύστημα και η χώρα.
* Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου είναι εκδότης του ηλεκτρονικού περιοδικού metarithmisi.gr
