Ο Σταύρος πήγε στον Τσίπρα να τον ενημερώσει για την πρωτότυπη ιδέα του να συγκροτηθεί Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας - τη συγκρότηση του οποίου ο Τσίπρας την είχε στο προεκλογικό του πρόγραμμα, και αν πράγματι ενδιαφερόταν θα την είχε υλοποιήσει - η ιδέα Σταύρου έκτοτε αγνοείται.
Ο Γ. Ραγκούσης δια της επιφοιτήσεως, πριν έρθει η ομώνυμη γιορτή, ανακάλυψε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στις προοδευτικές δυνάμεις και ένιωσε να πάλλεται η καρδιά του υπέρ της συνεργασίας των, ενώ το αντίθετο ισχυριζόταν ένα χρόνο πριν.
Η Κ.Ο. του Ποταμιού συνήλθε προχθές και «επιβεβαίωσε» τις αντιρρήσεις του κόμματος για τις πρόωρες εκλογές που πρότεινε η Γεννηματά - και έκριναν σωστό να το γνωστοποιήσουν, μη τάχα και υποθέσουμε ότι δεν έχουν άποψη.
Ο κατά Τσίπρα… Πινοσέτ Γιώργος, προσήλθε χθες εύχαρις στον πρωθυπουργό, να συζητήσει μαζί του λέει, με έμφαση στα εθνικά ενόψει ταξιδιών του στο εξωτερικό!
Μα ο κ. Παπανδρέου είναι τομεάρχης Εξωτερικών του ΚΙΝΑΛ. Από πότε ένας τομεάρχης κόμματος συναντά τον πρωθυπουργό ή τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης για θέματα υπευθυνότητάς του και όχι μόνο τον αντίστοιχο υπουργό; Είναι βέβαια και πρόεδρος της (σε νεκροφάνεια) Σοσιαλιστικής Διεθνούς και πρώην πρωθυπουργός. Σύμφωνοι αλλά εν προκειμένω τις υπηρεσίες του θα έπρεπε να ζητήσει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, εάν το έκρινε σκόπιμο (κάτι που γίνεται στις ΗΠΑ με τους πρώην προέδρους) και όχι να προστρέχει ο ίδιος αναζητώντας εμμέσως ανάθεση ρόλου!
Πάντως αυτή τη φορά δεν ήταν έξω από το Μαξίμου αφιονισμένοι Συριζαίοι οπαδοί να τον μουντζώνουν, να τον βρίζουν ακατανόμαστα, να πετάνε στο παράθυρο του αυτοκινήτου του μπουκαλάκια με νερό - αυτά δηλαδή που υπέστη βγαίνοντας από τη Βουλή ένα δραματικό βράδυ της εποχής των αγανακτισμένων, και σοκαρισμένος γύρισε και είπε σε συνεργάτιδά του: «Αυτό ήταν. Δεν πάει άλλο, θα παραιτηθώ» (σ.σ. μπορεί να πνέουν μένεα οι ΓΑΠικοί ότι τον έριξε ο Βενιζέλος, μπορεί κάτι τέτοιο να έγινε στις μνημονιακές ψηφοφορίες - λέμε μπορεί - αλλά η αντίδραση που περιγράφουμε είναι πραγματική).
Καλόψυχος ωστόσο και προφανώς οπαδός της θεωρίας της λήθης, που λανσάρει ο καθηγητής Μαρατζίδης («Στη δημοκρατία καλό είναι να ξεχνάμε» - λες και αναφέρεται στον εμφύλιο και όχι σε καταστάσεις την συνέχεια των οποίων ζούμε), ξέχασε τα κοσμητικά που του είχαν απονείμει οι Συριζαίοι – αυτά συμβαίνουν άμα είσαι καλός άνθρωπος…
Η εύκολη απάντηση είναι ότι αυτά έχει η πολιτική. Πρέπει να είναι υπεράνω, δεν μπορεί να καθοδηγείται από το θυμικό των απλών πολιτών. Σύμφωνοι, εφόσον υπήρξαν παρεκτροπές που στη συνέχεια αναιρέθηκαν και οι εκτραπέντες ζήτησαν συγνώμη. Δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μας κάτι τέτοιο.
Απλώς ο Αλέξης έχει χαλαρώσει την επιθετική πολιτική προς το ΚΙΝΑΛ και το θωπεύει γιατί θα το χρειαστεί στο μέλλον. Άλλωστε τώρα έχει βασικό αντίπαλο τον Κυριάκο, στον οποίο επικεντρώνει την επιθετική ρητορική. Το πρόβλημα όμως δεν είναι ο όποιος στόχος του πρωθυπουργού, αλλά ο τρόπος. Χθες π.χ. κατά την συζήτηση για την αναδοχή σε ομόφυλα ζευγάρια, ο κ. Τσίπρας ξεδίπλωσε το πλεονάζον ταλέντο του, αυτό που τον έφερε στην εξουσία: Τον οξύ λόγο – και μάλιστα για ένα θέμα που δεν χρήζει καν οξύτητας, διαστρεβλώνοντας (άλλο επίσης ταλέντο του αυτό) τις προθέσεις της αντιπολίτευσης.
Κατηγόρησε αυτούς που δεν προτίθεντο να ψηφίσουν, μεταξύ άλλων, και ότι αναπαράγουν στερεότυπα και φοβικά σύνδρομα αναχρονιστικά, ή ότι τους τρέφει το μίσος για τον συνάνθρωπο (!), για τον ξένο, τον αλλόθρησκο, γι'' αυτόν που είναι διαφορετικός!
Πόσο άλλαξε ο κ. Τσίπρας από την εποχή του «Πινοσέτ» προς τον Γιώργο; Καθόλου!
Ως πρωθυπουργός δια της ομιλίας του δεν απευθυνόταν άλλωστε μόνο στην αντιπολίτευση αλλά και στους πολίτες. Αντί να μιλήσει με πειστικό τρόπο και χαμηλούς τόνους προς εκείνους τους συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν φοβικά το νέο νομοσχέδιο, θεώρησε καλό να τους βρίσει! (Ευαίσθητο θέμα, μεγάλο τμήμα της κοινωνίας νιώθει ότι αποσταθεροποιείται, ότι καταρρίπτονται τα πατροπαράδοτα με τα οποία έχει μεγαλώσει. Δεν σε καθηλώνει η κοινωνία, προχωράς, νομοθετείς, αλλά δεν τη βρίζεις επειδή είναι επιφυλακτική στην καινοτομία σου, και επειδή εσύ δεν έχεις τίποτε άλλο αριστερό να δώσεις και βρήκες την αναδοχή).
Ως προς την αντιπολίτευση στόχος βασικά ήταν ο κ. Μητσοτάκης τον οποίο κατηγόρησε για συντηρητισμό (δεν είναι κακό) και για ακροδεξιό λαϊκισμό (ναι ο Αλέξης που συγκυβερνά με τους ΑΝΕΛ, κατηγορεί άλλους για ακροδεξιό λαϊκισμό!), ενώ συνολικά την αντιπολίτευση για μικροκομματική σκοπιμότητα (δικαίως αφού ο ίδιος ποτέ δεν υπέπεσε στο αμάρτημα).
Ο Αλέξης δεν άλλαξε. Οι άλλοι προσφέρουν - όσοι προσφέρουν - κεφαλήν προς αποκοπήν στο βωμό των «προοδευτικών δυνάμεων».
