Το γκροτέσκο αρμόζει στην πολιτική και δη στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, διανθισμένη πάντα με υπερβολή που καταλήγει γελοιογραφική, ειδικά όταν όλα γίνονται φύρδην μίγδην, χωρίς πολιτική και ιδεολογική συνέπεια. Ο Τσίπρας ως ατρόμητος καπετάνιος εισήλθε στο στάδιο της Πάτρας για να μιλήσει, υπό τους ήχους του εγερτηρίου ύμνου… του ΕΑΜ!
Ουδεμία κριτική ως προς αυτό, εφόσον πιστεύει ότι είναι συνέχεια… των βουνίσιων καπεταναίων. Όμως ανεξάρτητα από την πολική θέση οποιουδήποτε ημών, ο ύμνος και τα γεγονότα που συμβολίζει, έχουν ειδικό ιστορικό βάρος. Δεν τα βάζεις στο μίξερ με τσιτάτα του «Γέρου της Δημοκρατίας» Γεωργίου Παπανδρέου. Αν το κάνεις είσαι ή ανιστόρητος ή ανακόλουθος.
Γιατί ήταν ο «Γέρος» που τον Οκτώβρη του 44 στην ομιλία του στην απελευθερωμένη Αθήνα, απαντώντας στο παραληρών πλήθος που ζητούσε «Λαοκρατία», απάντησε «Θα κάμωμεν και λαοκρατία. Πιστεύομεν και εις την λαοκρατίαν». Στη συνέχεια τα γεγονότα, που δεν αφορούν το παρόν κείμενο, συνετέλεσαν στο να τον αποκαλέσουν οι Αριστεροί «Παπατζή».
Δεν κολλάνε αυτά μεταξύ τους, αλλά ο καλός ο λαϊκιστής όλα τα αλέθει, χωρίς να τον απασχολεί η ιδεολογική συνέπεια. Έτσι επικαλούμενος τον «Γέρο» είπε: «Θυμόμαστε και ακολουθούμε τα λόγια εκείνα του συντοπίτη σας, που ονομάστηκε Γέρος της Δημοκρατίας: Τι κάνουμε; Τρομοκρατούμε τους τρομοκράτες».
Αλλά από την ομιλία του δεν ξέφυγε και ο Ανδρέας, που και αυτού ως συνεχιστής παρουσιάζεται, επιτιμώντας τους πολιτικούς κληρονόμους του: Αυξάνοντας την πίεση προς το ΠΑΣΟΚ, δήλωσε ότι δεν μπορεί να φανταστεί «το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου να συνεργάζεται με το κόμμα των Πλεύρη, Άδωνι, Βορίδη και εσχάτως του Καρατζαφέρη».
Ε ναι. Αυτά τα λέει ο σύντροφος του Καμμένου! Ο πρωθυπουργός της διαρκούς ανοχής – τουλάχιστον - προς την ΧΑ (δηλώσεις Βούτση για ευπρόσδεκτες ή μη ψήφους βουλευτών της, Παρασκευόπουλου για σύγκλιση και όχι ρήξη, Σκουρλέτη για ψήφους οπαδών της, βόλτες των βουλευτών του σε Καστελόριζο με Κασιδιάρη, αδυναμία εξεύρεσης αίθουσας για τη δίκη, κ.α.)
Ο Ανδρουλάκης εδέησε αυτή τη φορά να απαντήσει με ανάρτησή του: Η παράσταση μίμησης του Ανδρέα τελείωσε. Προοδευτικά μαθήματα δεν δέχομαι από τον αρχιτέκτονα της κυβερνητικής συμμαχίας ΣΥΡΙΖΑ-Ακροδεξιάς. Και συνόδευσε με φωτογραφία Τσίπρα-Καμμένου αγκαλιασμένους. Συνέχισε δε: «Στις επόμενες εθνικές εκλογές ο ελληνικός λαός θα αξιολογήσει και την ιδεολογική συνέπεια του καθενός» (σ.σ. σώθηκε…).
Στην ανάρτηση Ανδρουλάκη απάντησε η Τσαπανίδου : «Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάστηκε με τους Ανεξάρτητους Έλληνες όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν σε συμμαχία με τη Ν.Δ. του κ. Σαμαρά» (ψεύδος βέβαια γιατί αυτή συνεργασία είχε τελειώσει, και το Φθινόπωρο του ‘15 ο Τσίπρας ενώ μπορούσε, δεν απευθύνθηκε στη Φώφη ή τον Σταύρο, αλλά πάλι στον φίλο του). Ανταπάντησε το ΠΑΣΟΚ: «όσες προφάσεις εν αμαρτίαις κι αν προβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ για να δικαιολογήσει την ασυγχώρητη συνεργασία του με την Ακροδεξιά, ο λαός έχει και μνήμη και κρίση» (τώρα που «ζεστάθηκαν» θα έχει και συνέχεια…).
Γράψαμε ανωτέρω παρενθετικά το «Σώθηκε», γιατί πιστεύουμε ότι ο Ανδρουλάκης έκανε ένα λάθος. Παρόλες τις -υπαρκτές- αποστάσεις που κράτησε από τον ΣΥΡΙΖΑ άμα τη αναδείξει του στην προεδρία του κόμματος, αυτές δεν φάνηκαν στον πολύ κόσμο.
Η πολιτική του ρητορεία ήταν μονομερώς αντιδεξιά, τη στιγμή που το συντριπτικό ποσοστών τον ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ είχε κατασταλάξει στον ΣΥΡΙΖΑ. Άφησε τον Αλέξη να λυμαίνεται τον Κεντροαριστερό χώρο και δεν φρόντισε να τον αποδομήσει και να τον εκθέσει στους πρώην Πασόκους ψηφοφόρους
Εδέησε να κατανοήσει την πολιτική σκοπιμότητα (για να μην πούμε δολιότητα) με την οποία πορεύεται η αξιωματική αντιπολίτευση, μόνο όταν την ένιωσε στο πετσί του. Τότε που η νέα εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ με… αθώα απορία αναρωτήθηκε μήπως μια κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα ήταν προϊόν εκβιασμού του.
Και δεν ήταν μια αστοχία της Πόπης λόγω απειρίας, όπως αφελώς εξελήφθη. Έγινε κατ΄ εντολήν Τσίπρα. Άλλωστε φρόντισε ο ίδιος από το Ζάππειο να το επιβεβαιώσει λέγοντας: «Το αν θα εκβιαστεί κανείς ή όχι έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του, τις αντοχές του». Λογική ακολουθία: Άρα εάν κάνει κυβέρνηση θα έχει εκβιαστεί…
Στα στερνά του προεκλογικού κύκλου κατάλαβε ο Ανδρουλάκης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τον θέλει καν ως σύμμαχο, τον θέλει όμηρο και θα προσπαθήσει να τον αλώσει. Δεν ξέρουμε αν υπάρχει χρόνος να «ανανήψει».
