Του Γιάννη Σιδέρη
Η συμπαθής, ευειδής και ευγενική κατά τα άλλα κα Ελενα Κουντουρά, αποδοκιμάστηκε από ομάδες πολιτών χθες στα Χανιά, κατά την παρουσία της στα γραφεία της κομματικής οργάνωσης. Η υπουργός Τουρισμού, θέλοντας να επιτεθεί κριτικά στη ΝΔ, την κατηγόρησε ότι με την πρόταση δυσπιστίας που έκανε προέβη σε μια υποκριτική πράξη που στόχο είχε να οδηγήσει τη χώρα σε αποσταθεροποίηση και να ρίξει την κυβέρνηση.
Το να ρίξει την κυβέρνηση πόθεν ορίζεται ως κατηγορητέο; Η κατηγορία όμως περί αποσταθεροποίησης της χώρας, αφενός δεν τεκμαίρεται από μια προβλεπόμενη θεσμική ενέργεια, όπως η πρόταση δυσπιστίας, αφετέρου δεν δικαιούται να τη χρησιμοποιεί ως κατηγορία το μέλος μιας κυβέρνησης που χρησιμοποίησε την προεδρική εκλογή για να ρίξει την προηγούμενη κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να αποσταθεροποιήσει τη χώρα και να της προσθέσει οικονομικά προβλήματα που θα πάρουν χρόνια πολλά να αποσβεστούν.
Στην προσπάθειά τους να δείξουν ευπειθείς πλέον οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, προκειμένου να τους αποδεχθεί το ευρωπαϊκό κατεστημένο - που όσο πιο πειθήνιοι είναι τόσο περισσότερα εύσημα τους προσδίδουν -θα αρχίσουν να καταδικάζουν ομαδικώς το παρελθόν τους. Την αρχή έκανε ο πρωθυπουργός στη Ντι βελτ.
Οι αγανακτισμένοι θα γίνουν μια «vintage» ανάμνηση απολίτιστων και απολιτικών συμπεριφορών, που οι Συριζαίοι δεν θα αναγνωρίζουν τον εαυτό τους σε αυτούς. Ο Γ. Κατρούγκαλος θα αναιρεί τις θεωρητικές αλχημείες που έκανε σε τηλεοπτικές εκπομπές, συγχέοντας σκόπιμα την αριστερή πεποίθηση ότι «η βία είναι η μαμή της ιστορίας», και το επιστημονικό ότι «η επανάσταση παράγει δίκαιο», για να δικαιολογήσει τη χυδαιότητα, το πρωτογονικό και άηθες της συμπεριφοράς των Συριζανελιτών αγανακτισμένων.
Δεν αποκλείεται, όσο θα πληθαίνουν οι λαϊκές αντιδράσεις, να γίνουν τόσο comme il faut, που να καταδικάζουν τη βία από όπου κι αν προέρχεται!
Στη νέα μεταμόρφωση της κυβέρνησης, πέραν της καταδίκης τη βίας - τώρα που τη μαγνητίζουν – είναι η υποτακτική συμπεριφορά προς τους ξένους. Δεν αναφερόμαστε μόνο στα σπουδαία, στο γεγονός ότι έκλεισαν την ανισομερή συμφωνία με τα Σκόπια, τοις των Δυτικών ρήμασι πειθόμενοι. Ας πούμε (ως υπόθεση εργασίας και μόνο) ότι ένα αδύνατο και πληγωμένο κράτος δεν μπορούσε να αντισταθεί στις αφόρητες πιέσεις των Δυτικών που θέλουν πάση θυσία τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.
Αναφερόμαστε στον δικό τους… «ευρωλιγουρισμό» (που θα έλεγε και ο εμπνευστής του όρου, συμπολεμιστής τους Ζουράρις). Αναδεικνύουν και «επικοινωνούν» ως μέγιστη καταξίωσή τους τι δηλώσεις του κάθε Ντομπρόβσκις, του κάθε Μοσκοβισί, του κάθε οίκου αξιολόγησης, του κάθε μέσου ενημέρωσης που θα τους αποδώσει το ελάχιστο εύσημο για την υποτιθέμενη επιτυχία τους (επιτυχία την οποία καταβαραθρώνεται από την αλήθεια των οικονομικών αριθμών, αλλά ποιος τους παρακολουθεί;).
Παράλληλα προπαγανδίζουν ως «απόδειξη» της επιτυχία στους, κάθε νύξη που γίνεται από την σοσιαλδημοκρατία της Ευρώπης προς το ΚΙΝΑΛ, για συμπόρευση μαζί τους. Πάρτι έκαναν στον ΣΥΡΙΖΑ όταν ο Τζιάνι Πιτέλα ή ο Όλαφ Σολτς είχαν εκφράσει την επιθυμία τους για συμπόρευση του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΙΝΑΛ – ο τελευταίος σημειωτέον είναι υπουργός κόμματος που συνεργάζεται με το κόμμα της Μέρκελ, αλλά στην Ελλάδα δεν του έκανε ενδεχόμενη συνεργασία της κεντροαριστεράς με την Δεξιά.
Είναι θετικό που η Φώφη Γεννηματά εξέφρασε χθες τη δυσφορία της στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (ΕΣΚ) Σεργκέι Στάνισεφ, στις Βρυξέλλες, όταν ο τελευταίος εξέφρασε την αντίθεσή του με την στάση του ΚΙΝΑΛ στο Σκοπιανό. «Κατανοούμε μεν το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων σοσιαλιστών για την επίτευξη συμφωνίας, δεν δεχόμαστε όμως υποδείξεις, ούτε βεβαίως συμμεριζόμαστε την εκτίμηση τους για την αποτελεσματικότητα της συμφωνίας», φέρεται να είπε η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ.
Δεν είναι θέμα προσώπου ή κόμματος. Είναι σημειολογική ανάκτηση της αξιοπρέπειας του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Ο γράφων πχ δεν κατανοούσε γιατί η κα Γεννηματά ως τώρα αγωνιούσε και αγωνιζόταν να πείσει ότι αυτή και όχι ο κ. Τσίπρας, εκπροσωπεί στην Ελλάδα την Ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία (ε, και;) και γιατί ο τελευταίος επαίρετο όταν τον καλούσαν ως παρατηρητή στις συναντήσεις τους οι ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες (ξανά: Ε, και;).
Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ από ριζοσπάστης των δρόμων έγινε ο καλόβολος συζητητής των ευρωπαϊκών σαλονιών, καλό θα είναι τόσο η Κεντροαριστερά όσο και η Κεντροδεξιά (στο δικό της ευρωπαϊκό κόμμα), να υψώσουν το ανάστημά τους, να είναι ισότιμοι, χωρίς να δίνουν υπερβάλλουσα σημασία στις συμβουλές και κυρίως στις απαιτήσεις των ευρωπαίων ομοϊδεατών τους. Θα είναι πράξη χειραφέτησης της πολιτικής ζωής.
