Δε θέλω φυσικά να υποτιμήσω την υπόθεση της παρακολούθησης του τηλεφώνου του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη. Κάθε άλλο, σύσσωμη η Νέα Δημοκρατία με πρώτο τον πρωθυπουργό έθεσε εξ αρχής το στίγμα της απόλυτης διαφάνειας στη διερεύνηση της υπόθεσης. Και ακριβώς επειδή το ζητούμενο αυτής της διαφάνειας είναι απόλυτο, η Νέα Δημοκρατία δεν θέλει αυτή η διερεύνηση, να περιοριστεί, ως εάν επρόκειτο για κάτι μεμονωμένο. Αλλά αντίθετα θέλει οι δυνατότητες της κοινοβουλευτικής διερεύνησης, να επεκταθούν και χρονικά και θεματικά, ώστε να χυθεί το πλέον άπλετο φως στην υπόθεση.
Άλλωστε, αν πραγματικά ενδιαφερόμαστε για ζητήματα δημοκρατίας, θα πρέπει, να διερευνήσουμε την υπόθεση αποπροσωποποιημένα και με στόχο να δώσουμε τελικά μια πραγματικά θεσμική απάντηση. Και για την ασφάλεια και το απόρρητο των επικοινωνιών στην Ελλάδα. Και για τις θεμιτές εξουσίες της ΕΥΠ, ιδίως όταν αυτές αγγίζουν την πολιτική.
Όμως, για να μπορέσουμε, να ανταποκριθούμε και να σηκώσουμε πραγματικά ψηλά αυτόν τον πήχη, θα πρέπει, να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας από δύο κινδύνους. Ο ένας κίνδυνος είναι αυτή η υπόθεση, να λειτουργήσει παραπλανητικά. Και ο άλλος κίνδυνος είναι αυτή η υπόθεση, να μονοπωλήσει και τελικά να εμποδίσει τις επείγουσες προτεραιότητες της πολιτικής.
Ως προς τον πρώτο κίνδυνο, αποτελεί απόλυτη παραπλάνηση το να ισχυρίζεται κανείς όπως δυστυχώς κάνουν κάποιοι και στο χώρο της πολίτικης και στο χώρο του Τύπου, ότι δήθεν εδώ έχουμε μία υπόθεση συγκάλυψης. Γιατί εδώ έχουμε το ακριβώς αντίθετο. Εδώ, τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και ο πρωθυπουργός ζήτησαν φως παντού και για τώρα και σε βάθος χρόνου. Άρα σε αυτό το σοβαρό θέμα καλό είναι, να μη δημαγωγούμε. Λυπάμαι που τους το χαλάω, αλλά δεν έχουμε περίπτωση συγκάλυψης.
Και όπως είπα, εκτός από τον κίνδυνο της παραπλάνησης, θα πρέπει, να αντισταθούμε και σε ένα κίνδυνο μονοπώλησης. Η περίπτωση Ανδρουλάκη έχει τη σημασία της, αλλά δεν είναι το μόνο σημαντικό θέμα και δεν μπορεί η πολιτική, ούτε πολύ περισσότερο η κυβέρνηση και το κυβερνητικό έργο να καταστούν όμηροι της οποιασδήποτε μονομερούς εσωστρέφειας. Γιατί τελικά αυτό επιχειρεί, να κάνει ένα μέρος της αντιπολίτευσης και κυρίως η αξιωματική αντιπολίτευση. Να πάψει η Ελλάδα να ασχολείται με αυτά που είναι πράγματι φλέγοντα για την καθημερινότητα και τη ζωή των πολιτών και όλοι να ασχολούνται μονοσήμαντα με αυτό το θέμα.
Επαναλαμβάνω λοιπόν. Το θέμα αυτό είναι σημαντικό αλλά δεν πρέπει και ούτε πρόκειται, να αποπροσανατολίσει την πολιτική και την κυβέρνηση από τα καίρια θέματα που αντιμετωπίζουμε. Την πρωτόγνωρη ακρίβεια, τον πρωτόγνωρο πληθωρισμό, την πρωτόγνωρη ενεργειακή κρίση και την πρωτόγνωρη ένταση στις σχέσεις μας με την Τουρκία. Και ο λόγος που ο κ. Τσίπρας θέλει να ξεχαστούν αυτά τα μείζονα είναι ότι σε όλα αυτά δεν έχει τίποτα να πει και έτσι μεταχειρίζεται το θέμα αυτό, όχι ως το σοβαρό θεσμικό ζήτημα που είναι, αλλά σαν μια σανίδα για να βγει από την απομόνωση, σε μια καβαφική αλλά μάταιη ελπίδα, ότι ίσως το θέμα αυτό «να είναι τελικά μία κάποια λύση».
*Ο Κωστας Καραγκουνης είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας ΝΔ και Μέλος Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας ΒτΕ
