Του Γιάννη Σιδέρη
Θα ήταν γραφικό για ένα άλλο κοινωνικό ακροατήριο, αλλά όχι για το αντίστοιχο της κυβέρνησης. Κάθε κίνηση που κάνει ο Πρωθυπουργός, την αμπαλάρει μέσα σε ένα αστραφτερό περιτύλιγμα ρητορικής μεγαλοστομίας, με σκοπό να κρύψει το λειψό της περιεχόμενο.
Χθες στην κοινή συνέντευξη με τον Ζάεφ (ο Θεός να την κάνει) παρουσίασε τα «καλούδια» που υποτίθεται ότι θα φέρει η συμφωνία των Πρεσπών, αλλά κατά πάγια τακτική μόνο αυτά. Και οι δύο Πρωθυπουργοί απέφυγαν να αναφερθούν σε αυτά που εγείρουν ως προβλήματα οι αντιπολιτεύσεις.
Το φαντεζί μηντιακό περιτύλιγμα τω πρωθυπουργικών δηλώσεων περιέκλειε μόνο την «ανάπτυξη» της ελληνικής επιχειρηματικότητας, την οποία δήθεν θα ευνοήσει η συμφωνία. Μα ελληνικές επενδύσεις υπήρχαν στα Σκόπια πριν τη Συμφωνία, και μάλιστα σε σημαντικό βαθμό.
Ο γράφων έτυχε να είναι δημοσιογραφικά παρών κατά την πρώτη (ανεπίσημη) επίσκεψη του Κώστα Σημίτη στα Σκόπια το 1997, όπου έγινε η συνάντησή του με τον τότε πρωθυπουργό Λιούπτσο Γκεοργκιέφσκι, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής των Βαλκανικών Κρατών.
Τότε ο ρυθμός αύξησης των ελληνικών επενδύσεων στη γειτονική χώρα ήταν 223% ενώ ήμασταν οι τρίτοι εμπορικοί εταίροι πριν την συμφωνία. Και αυτό χωρίς να έχει υπάρξει καμιά Συμφωνία και χωρίς να παραχωρηθεί τίποτα!
Παράλληλα δημιουργεί απορίες η μισή αλήθεια κατά την αναφορά του στην «αξιοποίηση ενός νέου χρηματοδοτικού εργαλείου, ύψους σχεδόν 200 εκατομμυρίων, για την επέκταση της ελληνικής επιχειρηματικότητας στη Βόρεια Μακεδονία».
Το κονδύλι αυτό αφορά δεν αφορά τα Σκόπια αλλά ολόκληρη τη Βαλκανική και τη ΝΑ Ευρώπη. Οι απορίες – αν όχι υπόνοιες – δημιουργούνται από το γεγονός ότι αυτό ανήκε ως τώρα στη διαχειριστική διαθεσιμότητα του υπουργείου Εξωτερικών, υπό τον κωδικό δράσεων με το ακρωνύμιο ΕΣΟΑΒ.
Μια βδομάδα πριν επισκεφθεί ο κ. Τσίπρας στα Σκόπια το κονδύλι μεταφέρθηκε στο υπουργείο Οικονομίας, σε έναν υπό δημιουργία νέο φορέα. Σε κοινή ανακοίνωση των κ. Δραγασάκη και Κατρούγκαλου, αναφέρεται ότι αποφάσισαν την «δημιουργία ενός νέου χρηματοδοτικού εργαλείου για την ενίσχυση της δραστηριότητας των ελληνικών επιχειρήσεων στα Βαλκάνια και τη ΝΑ Ευρώπη».
Μήπως ο κ. Κατρούγκαλος νιώθει την υποχρέωση να εξηγήσει πόσα χρήματα έχουν διατεθεί στα Βαλκάνια από το ΕΣΟΑΒ εδώ και 4 χρόνια; Επίσης «που» έχουν επενδυθεί και «ποιες» εκκρεμότητες υπάρχουν στην ολοκλήρωση χρηματοδοτηθέντων έργων; (ας αρκεστούμε σε αυτά για να μην αναφερθούμε στα κριτήρια χρηματοδότησης ή τις εταιρίες).
Το γυαλιστερό περιτύλιγμα κάλυψε όλη την ομιλία του κ. Τσίπρα. «Εμείς χτίζουμε γέφυρες και γκρεμίζουμε τείχη», είπε.
Φευ, τείχη τα γκρέμισαν μόνο τα Σκόπια. Η συμφωνία την οποία υπογράψαμε είναι σαν συμφωνία ηττημένης χώρας αποδεχόμενης τις απαιτήσεις του νικητή. Τα δώσαμε όλα για να αρκεστούμε σε φιλικά χτυπήματα στην πλάτη των Αμερικανών και επιδοκιμαστικά λόγια των Ευρωπαίων, που κανένα καημό δεν έχουν για το ποιος χάνει και τι χάνει. Και δεν τους ενδιαφέρει αν δημιουργείται εκ του μηδενός ένα νέο έθνος, αφού δεν αφορά υποκλοπή του δικού τους. Τους αρκεί που λύθηκε μια διαμάχη στο νοτιοβαλκανικό σκέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Αλλά και αυτό ο Αλέξης το περιτύλιξε χαρακτηρίζοντας «καλοδεχούμενο το ενδιαφέρον των μεγάλων δυνάμεων για την περιοχή, αλλά όχι με όρους παρελθόντος». Έχει απόλυτα δίκιο. Δεν υπάρχουν όροι του παρελθόντος, αφού καμιά κυβέρνηση δεν υπάκουσε τόσο στις επιθυμίες των Δυτικών, για να παραδώσει εθνότητα και γλώσσα– όπως και καμία άλλη κυβέρνηση δεν παρέδωσε απλόχερα χώρο και χρόνο στους Αμερικάνους να αναβαθμίσουν τόσο τη Βάση της Σούδας, ή να δημιουργήσουν βάσεις όπως αυτή της Αλεξανδρούπολης.
Φυσικά η αιτία της ήττας δεν μας είναι δα και άγνωστη. Εισήλθαν στην κυβέρνηση προαποφασισμένοι για την ήττα. Κάποτε έκαναν εκδρομές και διαδηλώσεις εντός των Σκοπίων και υπέρ των Σκοπίων, ενώ υπέγραφαν διακηρύξεις υπέρ του αυτοπροσδιορισμού τους ως Μακεδονία. Η πρόσφατη αποκάλυψη Λαφαζάνη, ότι ήρθαν με σκοπό να αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως σκέτη Μακεδονία, δεν έφερε κάτι νέο. Έχει όμως πρόσθετη αξία γιατί είναι γνώση από τα μέσα!
Εν τέλει τα Σκόπια πήραν εθνότητα, γλώσσα, ένταξη στο ΝΑΤΟ, δυνατότητα εισόδου στην ΕΕ, οικονομική βοήθεια, επενδύσεις, τεχνογνωσία από την Ελλάδα, εκπαίδευση, αμυντική συνεργασία, κλπ., δηλαδή απτά και μετρήσιμα δώρα. Από την άλλη πλευρά, δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που να πήρε η Ελλάδα. Γιατί δεν είναι «δώρα» τα φληναφήματα περί ειρήνης και ασφάλειας (ασφάλειας με τα… επικίνδυνα Σκόπια!).
Όσο για την αναβάθμιση των οδικών αξόνων (τι εμπόδισε την Ελλάδα να φτιάξει νέο δρόμο ευρωπαϊκών προδιαγραφών ως τα σύνορα; -γιατί από κει και πέρα μια χαρά είναι οι δρόμοι), οι ισχυρισμοί για σιδηροδρομική σύνδεση Πειραιά –Θεσσαλονίκης – Σκοπίων – Βελιγραδίου και διασύνδεση των λιμανιών… Πειραιά και Θεσσαλονίκης, είναι αστεία καθρεφτάκια για ιθαγενείς.