«Υπαρκτά τα σενάρια συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ από την πρώτη Κυριακή» γράφαμε στις 9 Απριλίου. Και τα σενάρια εξακολουθούν να υπάρχουν, να εμπνέουν και να διακινούνται με στόχο να «ζυμωθούν» στην κοινή γνώμη, ώστε να την προετοιμάσουν για ευμενή αποδοχή τους.
Κήρυκες της κυβέρνησης ηττημένων ήταν πρόσφατα οι ειδικού κομματικού βάρους, Γιάννης Δραγασάκης και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Ο πρώτος έχει διαχρονικά αυξημένη προσωπική ισχύ στον χώρο του, ο δεύτερος ηγείται ατύπως της αριστερής πτέρυγας, της οποίας και εκφέρει την άποψη. Που σημαίνει ότι η άποψη Τσακαλώτου δεν είναι μοναχική φωνή ηχούσα εν κενώ, αλλά βρίσκει αντήχηση τουλάχιστον στο 30% του κόμματος.
Ο Ευκλείδης δήλωσε στην ΕΡΤ «μπορούμε να το επιδιώξουμε. Αν έχεις αθροιστικά ποσοστά (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ- ΜέΡΑ 25) 47%, 48%, 49%, τι πάει να πει κυβέρνηση ηττημένων; Εδώ τη ΝΔ δεν την πειράζει να κυβερνήσει με 38% στις δεύτερες εκλογές, και μιλάμε για κυβέρνηση που θα αντιπροσωπεύει το 48-49%; Δεν το λες και κυβέρνηση ηττημένων αυτό»!
Ο Γιάννης Δραγασάκης σε παρόμοια γραμμή, δήλωσε: «Στον ΣΥΡΙΖΑ θα διαχειριστούμε ενεργητικά το αποτέλεσμα με βάση τα συνταγματικά μας δικαιώματα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει τη διερευνητική εντολή και θα διερευνήσει την περίπτωση να υπάρξει κυβέρνηση. Δεν θα μείνουμε αδρανείς. Επιθυμούμε να αποφύγουμε το σήριαλ των εκλογών, άρα θα κάνουμε ό,τι μπορούμε προς αυτή την κατεύθυνση».
Ακόμη και χωρίς τον Τσίπρα Πρωθυπουργό; Και εδώ έχουν ανακαλύψει παράθυρο διαφυγής! «Εάν μιλάμε για κανονική κυβέρνηση και όχι ειδικού σκοπού, δεν υπάρχει περίπτωση να μπει άλλος Πρωθυπουργός από τον επικεφαλής του κόμματος», τόνισε (που σημαίνει ότι εάν ονομαστεί «ειδικού σκοπού» κάλλιστα θα μπορούσε να μην είναι πρωθυπουργός ο Αλέξης!).
«Ειδικού σκοπού» να πούμε σημαίνει επανακαθιέρωση της απλής αναλογικής ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να συγκυβερνάει για πάντα με συγγενείς δυνάμεις, και σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για τις υποκλοπές. Το τελευταίο αποτελεί εξέχον δόλωμα για τον Ανδρουλάκη.
Όχι ότι χρειαζόταν ιδιαίτερα το δόλωμα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Είναι από πολιτική άποψη υπέρ της κυβέρνησης ηττημένων. Όταν την είχε απορρίψει ο Τσίπρας στην συνέντευξη της ΔΕΘ, ο Ανδρουλάκης ερωτηθείς σε τηλεοπτική του συνέντευξη, διερωτήθη: «Τότε γιατί ψήφισε την απλή αναλογική;». Στο μυαλό του ήταν συμβατή η απλή αναλογική με την κυβέρνηση ηττημένων. Είχε μάλιστα αναφέρει ως υπόδειγμα την κυβέρνηση της Δανίας, όπου συγκροτήθηκε τέτοια κυβέρνηση.
Και ενώ ως τρίτος της κυβερνητικής παρέας προβάλλεται ο Βαρουφάκης, ο ίδιος δήλωσε: «Να μου κοπεί το χέρι από τον ώμο. Επειδή ήμασταν στην ίδια κυβέρνηση και θυμάμαι τι σημαίνει αναντιστοιχία λόγω και έργων, άλλος ένας λόγος να μην πέσουμε στην παγίδα να γίνει μια τράμπα αρχών για υπουργικά αυτοκίνητα. Δεν υπάρχουμε εμείς για να ξαναγίνει ο κ. Τσίπρας πρωθυπουργός».
Βεβαίως για πολιτικούς μιλάμε, και άλλωστε όπως είχε πει ο Τσίπρας στη συνέντευξη στο STAR «Αυτά που λέμε προεκλογικά είναι λόγια του αέρα»!
Σε αυτή την άποψη μπορούμε προφανώς να εντάξουμε και τις «διευκρινήσεις» που έδωσαν εκ των υστέρων οι κ. Δραγασάκης και Τσακαλώτος, που πάλι τους έφταιγαν οι δημοσιογράφοι, λέγοντας ότι παραποιήθηκαν τα λόγια τους. Κατά το γνωστόν «αγάπη μου δεν είναι αυτό που νομίζεις».
Είναι γεγονός ότι τον Βαρουφάκη δεν τον εμπιστεύονται επειδή τον θεωρούν «αστάθμητο», και φοβούνται για ενδεχόμενα προβλήματα που θα τους δημιουργούσε. Άλλωστε υπάρχει και η «κάθετη» (για να θυμηθούμε την πασοκική ορολογία) δήλωση Ανδρουλάκη, ότι δεν πρόκειται να δεχθεί συνεργασία με τον Βαρουφάκη γιατί έπαιξε τη χώρα στα ζάρια για το ευρώ (ενώ ο Τσίπρας που τον ανεχόταν δεν την έπαιξε).
Από το ενδεχόμενο αδιέξοδο έρχεται απρόσκλητος εθελοντής να τους προσφέρει τον Μίτο της Αριάδνης ο… Κυριάκος Βελόπουλος. Εχει διαμηνύσει ότι θα ήταν διατεθειμένος να συμμετάσχει σε - ή έστω να στηρίξει μία - κυβέρνηση στην οποία επικεφαλής θα ήταν ο… Γιώργος Παπανδρέου! Μια τέτοια προσφορά άνετα κουμπώνει σε κυβέρνηση ειδικού σκοπού και θα ήταν δύσκολο να την απορρίψουν οι δύο αρχηγοί, ειδικά ο Ανδρουλάκης.
Φυσικά τα σενάρια είναι σενάρια κορυφής, επιτελείων που σχεδιάζουν ερήμην της βάσης των κομμάτων. Και από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ ομοθυμαδόν θα γίνει δεκτή η προοπτική της «προοδευτικής συγκυβέρνησης», ή έστω κυβέρνησης ειδικού σκοπού. Αρκεί να φύγει ο Μητσοτάκης.
Όμως υπάρχει η βάση και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Στοχοποιήθηκαν, λοιδορήθηκαν και απαξιώθηκαν αισχρά από τους Συριζαίους επί δεκαετία. Και δεν ξέρουμε πόσο θα γίνει ομοθυμαδόν αποδεκτή μια προοπτική συγκυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ.
