Ο Νίκος Ανδρουλάκης επιμένει στο δίπορτο. Στη μοναδική συνταγή με την οποία θα διασφαλίσει τη διαμόρφωση συνθηκών επιβίωσης στην επόμενη ημέρα. Μοσχοπουλάει στις αναιμικές μαζώξεις της προεκλογικής εκστρατείας του, παρωχημένες »ντόπες» για την επίτευξη του μεγάλου στόχου: το διψήφιο ποσοστό για την ολική επαναφορά του ΠΑΣΟΚ. Του ΠΑΣΟΚ που επιδιώκει την «αναστήλωση» της επάρατης εκδοχής του βαθέως κράτους που έβαλε στα «σπλάχνα» της δημόσιας διοίκησης, διακηρύττοντας ως στόχο για την προοδευτική διακυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα, την επανεξέταση της αποκρατικοποίησης του ΟΣΕ.
Το «ειδεχθέστερο» παράδειγμα της πασοκικής μόλυνσης στο κράτος. Από τον κάμπο, που αποτέλεσε το «τσιφλίκι» της παπανδρεϊκής εξαπάτησης, ο κ. Ανδρουλάκης που αποκήρυξε τις «Δήμητρες» του Γιάνη Βαρουφάκη, διατήρησε την πορεία στο προεκλογικό κουλουάρ των πολιτικών καλλιστείων, απαλλάσσοντας την ομιλία του από μια σταράτη τοποθέτηση για τα σχέδια που απεργάζεται ακόμη ένα «asset» του Αλέξη Τσίπρα, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος υπό την πολιτική «ομπρέλα» των «53». Ο Νίκος Ανδρουλάκης σιώπησε με εκκωφαντικό τρόπο απέναντι στη συμβολή της «καρικατούρας» -κατά τον Αλέξη Τσίπρα- αλλά ισχυρής συριζαϊικής συνιστώσας», στο κυβερνητικό πρόγραμμα των 100 δισεκατομμυρίων που μοστράρει εδώ και κάποιες ημέρες ο Προέδρος και η ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου.
Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ επέμεινε στα διαπιστευτήρια αφοσίωσης προς τον «ομογάλακτο» Αλέξη Τσίπρα και την προοδευτική διακυβέρνηση. Προτίμησε να εμφανιστεί ανενημέρωτος για τη χρηματοδότηση της περιφερειακής ανάπτυξης που πλαισιώνει το «συμβόλαιο για την αλλαγή». Ο ευρωπαϊστής κ. Ανδρουλάκης δια της σιωπής του νομιμοποίησε στο απευκταίο, για τη χώρα, σενάριο ακόμη έναν οικονομικό όλεθρο. Εκείνον που οραματίζονται οι συντάκτες της πρότασης που προβλέπει τη χρηματοδότηση της περιφερειακής ανάπτυξης «με τοπικά μέσα πληρωμής και συμπληρωματικά νομίσματα», με πρόσχημα την κάλυψη στα «κενά διαθέσιμων τραπεζικών χρηματοδοτήσεων, για την αύξηση της παραγωγής αγαθών, τις νέες υποδομές παραγωγής ηλεκτρισμού και προστασίας από ακραία φαινόμενα και την προσφορά κοινωνικών υπηρεσιών».
Την αφωνία επέλεξε ο υπέρμαχος της σκληρής πολιτικής έναντι της Τουρκίας και προστάτης των εθνικών συμφερόντων στην Ευρώπη και για τις χυδαίες εισηγήσεις που αφορούν στο μεταναστευτικό. Η ομερτά για την προοδευτική διακυβέρνηση δεν επέτρεψε στον θεσμικό κ. Ανδρουλάκη να μιλήσει για την ασέβεια απέναντι στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, όταν ο κ. Τσακαλώτος και οι συν αυτώ, μιλούν για επαναφορά της άδειας διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους «για όσους, αν και απορρίπτονται και στους δύο βαθμούς του ασύλου, όπως η περίπτωση Σαϊντού, και οι Δικαστές των Επιτροπών της Αρχής Προσφυγών κρίνουν ότι τυχόν επιστροφή τους, θα τους έθετε σε κίνδυνο ή ότι έχουν αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς με τη χώρα». Άχνα δεν έβγαλε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, για την επαίσχυντη πρόταση, που προωθεί καταφανώς στο πλαίσιο μιας προοδευτικής διακυβέρνησης, την κατάργηση της ΚΥΑ με την οποία η Τουρκία θεωρείται ασφαλής τρίτη χώρα για 5 εθνικότητες.
Βέβαια, ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει προτιμήσει από τη στιγμή της ανάδειξής του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, η μοναδική παντιέρα κατά του ΣΥΡΙΖΑ να αφορά στην ιδιοκτησία της πολιτικής παρακαταθήκης του Ανδρέα Παπανδρέου. Διάλεξε τις προσχηματικές επιθέσεις για τα μείζονα που κατέστησαν τον αυριανό συνεταίρο του, εθνική και δημοκρατική εξαίρεση. Έβαλε βέβαια ως συντεταγμένη στην πολιτική πυξίδα του κόμματος του, τον διμέτωπο, με τον οποίο ουσιαστικά προστάτευσε τον Αλέξη Τσίπρα. Άλλωστε στα πολιτικά καλλιστεία που έχει επιλέξει ως διαδρομή, χρειάζονται και χέρια για το χειροκρότημα.
