Κάποτε η παγκόσμιας λάμψης Αγγλίδα σταρ Βανέσα Ρεντγκρέιβ, ακτιβίστρια και συνειδητή τροτσκίστρια, σε μια συνέντευξή της, είπε. «Μα ο καπιταλισμός τρίζει, δεν τον ακούτε; Καταρρέει». Αλλά σε λίγα χρόνια αντί για τον καπιταλισμό κατέρρευσε με πάταγο ο υπαρκτός σοσιαλισμός του σοβιετικού μπλοκ.
Το θυμηθήκαμε με αφορμή τη χθεσινή απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ , που ξεκινάει με αναφορά στον κορονοϊό και τα προβλήματα που έχει επιφέρει παγκοσμίως. Δεν θεωρεί απλώς πως η νόσος έφερε προβλήματα στη παγκόσμια οικονομία. Το ερμηνεύει ως καπιταλιστική κρίση ! (Είναι ίδιον της Αριστεράς να βλέπει πάντα τον καπιταλισμό όχι με συγκυριακά προβλήματα, μικρά η μεγάλα, που με την ευλυγισία του τα επουλώνει, αλλά να είναι διαχρονικά υπό κατάρρευση).
Στο φόντο αυτής της κρίσης το κείμενο βλέπει να αναδιαμορφώνονται παγκοσμίως τα κοινωνικά και ιδεολογικά ρεύματα που αναδύθηκαν την περίοδο της χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης. Και αυτά τα ρεύματα εκφράζονται και στην Ευρώπη, και φυσικά στην Ελλάδα.
Τον κίνδυνο για τη δημοκρατία πάντως δεν τον βλέπουν να προέρχεται - μόνο - από την Ακροδεξιά ή την εναλλακτική Δεξιά (Alt-Right). Ναι μεν δεν θεωρούν ότι ο Μητσοτάκης είναι Τραμπ (που δεν ήταν διαβολικός αλλά το έκανε για καλό), ωστόσο θεωρούν ότι ο πρωθυπουργός ενισχύει την παρουσία ακροδεξιών στην κυβέρνησή του, ενώ χρησιμοποιεί συστηματικά την πανδημία ως δικαιολογία για να δημιουργήσει ένα αστυνομικό κράτος (αυτή είναι μια ακόμη εμμονή τους, παντού βλέπουν αστυνομικό κράτος, ακόμη και στις δράσεις της Αστυνομίας για αποφυγή συναθροίσεων).
Άλλωστε όπως γράφουν, ο Μητσοτάκης επένδυσε στο ακροδεξιό ρεύμα και ιδιαίτερα την περίοδο των συλλαλητηρίων για την συμφωνία των Πρεσπών (οπότε όσοι αντιδράσαμε στην ιστορικού μεγέθους ληστεία που συνετελέσθη, είμαστε ακροδεξιοί και μας εκμεταλλεύτηκε πολιτικά ο Μητσοτάκης - η ευθυκρισία δεν είναι το χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ).
Φυσικά δεν λείπει και το φετίχ, η καταγγελία του νεοφιλελευθερισμού. Πιστεύουν ότι η πανδημία φέρνει στην επιφάνεια τη χρεοκοπία του νεοφιλελεύθερου παραδείγματος οργάνωσης της κοινωνίας και οικονομίας!
Έχει και μια αξιοπρόσεκτη επισήμανση, ή μάλλον θα ήταν αξιοπρόσεκτη αν δεν αντιμετώπιζε το θέμα με την εθιστική αριστερή συνωμοσιολογία. Θεωρεί ότι ο καπιταλισμός μετασχηματίζεται (σωστά) αλλά και ότι η πανδημία χρησιμοποιείται ως χρυσή ευκαιρία σε βάρος των εργαζομένων – με τη διάλυση της εργατικής νομοθεσίας, σε βάρος των μικρών παραγωγών που δεν αντέχουν στο λοκντάουν και σε βάρος της δημοκρατίας (σε βάρος της δημοκρατίας προφανώς είναι τα μέτρα που λαμβάνονται!).
Η απόφαση αναφέρεται στις οργανωτικές διαδικασίες του κόμματος, ενόψει και της συνδιάσκεψης του κόμματος τον Απρίλιο, και επί τη ευκαιρία ξανακάνει έκκληση στο ΚΙΝΑΛ, το ΚΚΕ και το Μερα25 να κατανοήσουν την ανάγκη προοδευτικής διακυβέρνησης- υπό την ηγετική πρωτοπορία του προφανώς- δεδομένου ότι η πολιτική Μητσοτάκη «εκτός από σκληρά νεοφιλελεύθερη θα γίνεται και απροκάλυπτα αυταρχική, και ακραία δεξιά».
Είναι δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αξιοποιήσει την υγειονομική κρίση, πέραν της αναγκαίας κριτικής για τις επιτυχημένες ή όχι ενέργειες της κυβέρνησης, ως ευκαιρία μιας ευρύτερης πολιτικής αντεπίθεσης και ει δυνατόν με «θερμό τρόπο».
Προειδοποίησε επ’ αυτού ο εκπρόσωπος του κόμματος Νάσος Ηλιόπουλος μιλώντας στο thesocialist.gr. Υποστήριξε πως ότι το μεγαλύτερο λάθος της αντιπολίτευσης ήταν ότι φοβήθηκε να δοκιμάσει «νέες μορφές δράσης και κινητοποίησης του κόσμου». Ευτυχώς - όπως διαπιστώνει – «αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει» !
Παράλληλα προειδοποιεί ότι «όποιος φαντάζεται μια ήρεμη χρονιά θα εκπλαγεί». Και αυτό γιατί «η πανδημία σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση είναι σίγουρο ότι θα πυροδοτήσουν πολιτικά αποτελέσματα».
Αναμένουμε να τα δούμε, δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη δεν κατόρθωσε (και ούτε πρόκειται πλέον) αυτό που είχε κατορθώσει το ΠΑΣΟΚ. Να δημιουργήσει τον «κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ». 'Ητοι να διακλαδωθεί στην κοινωνία με θεσμούς εκπροσώπησης στα Συνδικάτα, τις Επαγγελματικές Ενώσεις, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τους Τοπικούς και Πολιτιστικούς Συλλόγους. Επηρεάζει μόνο κάποιες αποκομμένες «Κοινότητες Γειτονιάς» με φιλομεταναστευτική στάση.
Οπότε εικάζουμε, αν αποτύχει να μετατρέψει την πανδημία και τα προβλήματά της σε μια «μη ήρεμη χρονιά», θα έχει να χάσει περισσότερο από το αν αντιπολιτευόταν σαν σοβαρό θεσμικό κόμμα που διεκδικεί την εξουσία. Και προσωπικά πιστεύουμε ότι θα χάσει, όχι μόνο γιατί λείπει η κοινωνική διακλάδωση που είπαμε, αλλά κυρίως γιατί ο λαός είναι κουρασμένος. Είδε, έπαθε κι έμαθε…
