Του Απόστολου Χονδρόπουλου
Οι τελευταίες προεκλογικές ημέρες κυλούν στη ΝΔ με την σκιά του Κώστα Καραμανλή να πέφτει βαριά λόγω της παρέμβασής του στην εσωκομματική αναμέτρηση. Και λέμε παρέμβαση γιατί έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, όπως και αν έγινε, απ' όποιους και αν προέκυψε η συγκεκριμένη διαρροή, ως παρέμβαση έχει εκληφθεί. Έστω και αν εξακολουθούν να λένε οι τρεις υποψήφιοι ότι δεν πιστεύουν πως υπήρξε και πως εάν θέλει να στηρίξει κάποιον θα πρέπει να το πει δημοσίως. Όσο και αν καλούν τους πάντες να μην εμπλέκουν τον Κώστα Καραμανλή.
Η ουσία είναι ότι το όνομά του ενεπλάκη. Και το ερώτημα που απασχολεί τον δημόσιο διάλογο είναι εάν θα έπρεπε ένας πρώην Πρόεδρος και πρώην Πρωθυπουργός να παίρνει ή έστω να εμφανίζεται ότι παίρνει σαφή θέση υπέρ κάποιου συγκεκριμένου υποψηφίου στην κούρσα διαδοχής; Σύμφωνα με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, που είναι εκείνος που απολαμβάνει της στήριξης του Κώστα Καραμανλή, είναι απολύτως φυσιολογικό. «Όλοι οι Πρόεδροι κομμάτων έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να λαμβάνουν μέρος σε αυτές τις διαδικασίες και να λένε την άποψή τους», τόνισε χαρακτηριστικά την Πέμπτη το πρωί στον Ant1. Όπως έχει υποστηρίξει μάλιστα όλοι ήθελαν την στήριξη του Κ. Καραμανλή και ενοχλούνται επειδή δεν τους την έδωσε.
Για να είμαστε ειλικρινείς μπορεί σε αυτό να έχει θεωρητικά κάποιο δίκιο. Κανείς δεν το ξέρει όμως, αφού δεν έχει προκύψει τέτοιο θέμα! Όπως κάποιοι άλλοι υποψήφιοι μπορεί να χαίρονταν εξίσου εάν εκείνοι λάμβαναν, ας πούμε, την στήριξη του Αντώνη Σαμαρά. Για τον οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, μπορεί ο κ. Μεϊμαράκης να θεωρεί ότι στηρίζει όλους τους άλλους, πλην του ιδίου, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει υπάρξει συγκεκριμένη διαρροή είτε από τον ίδιο, είτε από το περιβάλλον του υπέρ συγκεκριμένου υποψηφίου.
Ας πάρουμε όμως ως σενάριο εργασίας ότι μετά τον Κώστα Καραμανλή άφηνε και ο άλλος πρώην Πρόεδρος να αιωρείται η προτίμησή του για κάποιον άλλον υποψήφιο! Είτε μέσω κύκλων, είτε μέσω συνεργατών, είτε μέσω διαρροών, με οποιονδήποτε τρόπο. Δεν θα κινδύνευε, λέτε, στην περίπτωση αυτή να εξελιχθεί αυτή η μάχη σε μία αναμέτρηση «καραμανλικών» με «σαμαρικούς»; Και δεν θα μπορούσε μία τέτοια σύγκρουση να αποβεί τραυματική για την επόμενη ημέρα της ΝΔ;
Επιπλέον, ένα τέτοιο υποτιθέμενο εσωκομματικό σκηνικό δεν θα ερχόταν σε ευθεία αντίθεση με τις διακηρύξεις που λίγο-πολύ έχουμε ακούσει αυτούς τους τρεις μήνες από όλους τους υποψηφίους ότι με τους ίδιους στην ηγεσία την επόμενη ημέρα δεν θα υπάρχουν στη ΝΔ «καραμανλικοί», «σαμαρικοί», «μητσοτακικοί» κ.ο.κ; Πως θα έπαυαν να υπάρχουν εάν προεκλογικά οι μεν στοιχίζονταν πίσω από το έναν υποψήφιο ως «καραμανλικοί», οι δε πίσω από άλλον υποψήφιο ως «σαμαρικοί»;
Η ουσία είναι εάν τελικά πρέπει να υφίσταται ή όχι ως θέση αρχής η μη ανάμιξη των πρώην Προέδρων σε αυτού του είδους τις εσωκομματικές διαδικασίες; Είναι ή όχι θέση αρχής ότι ιστορικά στελέχη όπως οι πρώην Πρόεδροι και πρώην Πρωθυπουργοί θα πρέπει να μένουν έξω από τρέχουσες εσωκομματικές αντιπαραθέσεις ακριβώς επειδή αποτελούν κεφάλαια για ένα κόμμα και είναι εκείνοι που σε οποιεσδήποτε δύσκολες στιγμές θα κληθούν να διαδραματίσουν ρόλο ενωτικού παράγοντα; Αν ναι, καλό θα ήταν να έχει τηρηθεί αυτό που προτάθηκε σαν "κώδικας δεοντολογίας" από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην συνεδρίαση ΚΟ της ΝΔ!
Δεν θα μπορούσε φυσικά να περιμένει ή να ζητά κανείς να μην έχουν οι πρώην Πρόεδροι άποψη για τα τεκταινόμενα στο κόμμα τους. Αλίμονο! Το ακριβώς αντίθετο! Και απαραίτητο είναι να έχουν και να την εκφράζουν πρέπει στους συνομιλητές τους. Ούτε μπορεί να απαιτεί κανείς από έναν πρώην Πρωθυπουργό να επιβάλει σιωπητήριο σε κάθε πολιτικό του φίλο ή και πρώην συνεργάτη του, που αναμενόμενο και θεμιτό είναι να συντάσσεται με τον έναν ή τον άλλο υποψήφιο. Άλλο όμως αυτό και άλλο να διαχέεται μία αίσθηση στήριξης ενός εκ των υποψηφίων κατά τρόπο μάλιστα που τους εμφανίζει να θεωρούν ότι μόνο εκείνος εγγυάται την ενότητα. Διότι για πολλοστή φορά, θα πούμε ότι εκεί ακριβώς έγκειται το ζήτημα με τη συγκεκριμένη "παρέμβαση" Καραμανλή και όχι σε αυτή- καθεαυτή την προτίμηση που ήταν λίγο-πολύ σαφές και πολιτικά ότι έχει στην υποψηφιότητα Μεϊμαράκη. Και δεν χρειαζόταν διαρροές, αρκεί η ίδια η περί «μεσαίου δρόμου» ρητορική του κ. Μεϊμαράκη που παραπέμπει ευθέως στο «μεσαίο χώρο» του Κώστα Καραμανλή.
Και τώρα τι, θα ρωτήσετε; Θα έπρεπε να διαψευσθεί η συγκεκριμένη διαρροή; Δε νομίζουμε ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Όχι μόνο γιατί, όπως λέει ο Άδωνις Γεωργιάδης, εάν ο κ. Καραμανλής διέψευδε όσα γράφονται για εκείνον θα έπρεπε να είναι διαρκώς πάνω από ένα τηλέφωνο, αλλά και διότι οποιαδήποτε διάψευση θα εκλαμβανόταν πλέον ως κίνηση σε βάρος της υποψηφιότητας Μεϊμαράκη. Και για να λέμε την αλήθεια αν κάποιος απαιτεί να διαψεύσει ο κ. Καραμανλής μία διαρροή που δεν προέκυψε απευθείας από τον ίδιο και από το περιβάλλον του, γιατί δεν είχε δίκιο και ο Ευ. Μεϊμαράκης όταν ζητούσε τις προάλλες να διαψεύσει ο Αντώνης Σαμαράς μία άλλη διαρροή, που ούτε ο πρώην Πρωθυπουργός, ούτε οι συνεργάτες του είχαν κάνει, αλλά έγινε πρωτοσέλιδο εμφανίζοντάς τον να ζητά την παραίτηση Μεϊμαράκη από την μεταβατική ηγεσία;
Η ουσία είναι ότι η συγκεκριμένη διαρροή δεν έπρεπε από την αρχή να έχει γίνει! Και δεν προσέφεραν καλές υπηρεσίες στον Κώστα Καραμανλή όσοι την έκαναν, με το συγκεκριμένο περιεχόμενο που της έδωσαν. Γιατί στην πραγματικότητα δεν ήταν διαρροή μόνο υπέρ του κ. Μεϊμαράκη, ήταν ταυτόχρονα και κατά των άλλων υποψήφιων Προέδρων από τη στιγμή που επέτρεπε συνειρμούς ότι εκείνοι μπορεί και να μην εγγυώνται στον ίδιο βαθμό την ενότητα της ΝΔ.
