Οι λέξεις και τα νοήματα στις δηλώσεις Αχτσιόγλου κατά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας της, επουδενί συγκροτούν πλατφόρμα, μανιφέστο, η μια καθαρή πολιτική πρόταση.
Δεν στόχευε εξάλλου, ούτε να αναδείξει, ούτε να αποτινάξει την ταμπέλα της «κόκκινης Έφης», ούτε έστω να ανοίξει περισσότερο τα χαρτιά της. Όπως διευκρίνισε στο περιθώριο της λιτής εκδήλωσης στο Ωδείο Αθηνών, θα εμφανίσει την πλατφόρμα της στους συντρόφους στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής. Είναι κατανοητό ότι αλλιώς θα απευθύνονταν στην κοινωνία - την οποία, με μια ελαφρά έπαρση, υποστήριξε ότι αφορά η εκλογή της - και διαφορετικά στα στελέχη που απαρτίζουν την κομματική ραχοκοκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ.
Στη σχετικά σύντομη δήλωσή της, κατέφυγε σε ένα στρατήγημα, το οποίο θα βρίσκει συνεχώς μπροστά της. Τοποθέτησε τον εαυτό της «πάνω στο φράχτη» διακηρύσσοντας πως «το δίλημμα προς το κέντρο ή προς την αριστερά δεν είναι υπαρκτό», αλλά πως είναι δίλημμα κατασκευασμένο από τους «αντιπάλους».
«Δεν υπάρχει τέτοιο δίλημμα για εμάς. Ξέρουμε πολύ καλά με ποιους είμαστε... Είμαστε με τους πολλούς, είμαστε με το δίκιο. Αυτό που θέλουμε σήμερα είναι να είμαστε η δύναμη της δημιουργικής αντιπολίτευσης, έτσι όπως οι καιροί και οι νέες συνθήκες το απαιτούν. Ώστε να γίνουμε αύριο η ρεαλιστική και αποτελεσματική διακυβέρνηση υπέρ των πολλών» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Το «ούτε προς το κέντρο», ούτε «προς την αριστερά», εφόσον διατηρηθεί, χαράζει επί της ουσίας μια πορεία στο… πουθενά.
Η μερική άρνηση της Αριστεράς - ή επιστροφής στην αριστερή ριζοσπαστική φωλιά, όπως το θέτει από την πλευρά του ο Νίκος Παππάς - μπορεί πράγματι να διευκολύνει το στόχο που έθεσε η κ. Αχτσιόγλου «να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ μια δύναμη δημιουργικής αντιπολίτευσης».
Αλλά η άρνηση του κέντρου είναι σίγουρα προϋπόθεση να μην επιτευχθεί η προοπτική που έθεσε λέγοντας «να γίνουμε αύριο η ρεαλιστική και αποτελεσματική διακυβέρνηση υπέρ των πολλών».
Δια στόματος της πρώτης υποψήφιας αρχηγού επιβεβαιώνεται ο παραλογισμός, που εξακολουθεί να ταλανίζει το κόμμα, αγνοώντας όχι τόσο τα αποτελέσματα των εκλογών, όσο την κίνηση της κοινωνίας. Θέλουν να λογίζονται κυβερνητική δύναμη που εκφράζει τους πολλούς, πηγαίνοντας ταυτόχρονα κόντρα στη βούληση των πολλών όπως αυτή εκφράστηκε σε δυο κάλπες.
Λίγες ώρες αργότερα πάντως, συνεργάτες, βλέποντας το κενό που άνοιξε στη στρατηγική της διευκρίνιζαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να επανέλθει εκκινώντας από τη Ριζοσπαστική Αριστερά και φτάνοντας στο προοδευτικό κέντρο.
Τα επιμέρους στοιχεία της δήλωσης Αχτσιόγλου προκάλεσαν ποικίλα σχόλια. Καλοπροαίρετοι συμπαθούντες, που διέκριναν στοιχεία μιας εφηβικής αριστερής ματιάς που μόλις ήρθε σε επαφή με το «όραμα» για μια «κοινωνία ισότητας, ανθρωπιάς και ελπίδας».
Και τους λογαριασμούς στο Twitter, που μέχρι πρότινος υπηρετούσαν την προεδρική γραμμή του Αλέξη Τσίπρα, που επιδίωξαν να την επαναφέρουν όμορφα στα μέτρα της. Ανατρέχοντας στις δυσάρεστες στιγμές επίδειξης μιας αδικαιολόγητης άγνοιας, όταν κοντράρονταν προεκλογικά π.χ. με τον Χρ.Σταϊκούρα.
Η γεύση που άφησε η επίσημη πρώτη της Έφης Αχτσιόγλου, είναι περίεργη. Παραπέμπει σε ένα mix από στυλ Μητσοτάκη με μια δόση καρδουλωτής αριστεράς Ζωής Κωνταντοπούλου.
Στο πλευρό της πάντως τάχθηκαν ήδη ξεκάθαρα οι βασικοί εκπρόσωποι της γενιάς των 40ρηδων του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Χαρίτσης και ο Νάσος Ηλιόπουλος που προσυπογράφουν το όραμα Αχτσιόγλου για ένα νέο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, «αποτελεσματικό, σύγχρονο, μεθοδικό, ικανό να ανταποκριθεί στις νέες προκλήσεις, που θα αναδεικνύει τη συλλογική προσπάθεια και θα αξιοποιεί τη συλλογική μας ευφυΐα».
