Του Τάσου Ευαγγελίου
Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού τάσσεται κάθετα αρνητικά έναντι του Αλ. Τσίπρα και της κυβέρνησής του που όσο παραμένει στην εξουσία καταστρέφει το παρόν και δεσμεύει το μέλλον της χώρας. Ακόμη και αυτοί που δεν εκδηλώνουν την αντίθεσή τους δεν σημαίνει ότι αποδέχονται τις πράξεις, τις παραλείψεις αλλά και τα ολέθρια λάθη στην οικονομία, τα εθνικά θέματα και την πρακτική του διχασμού που επιδιώκει να επιβάλει. Το ερώτημα που κυριαρχεί είναι ένα...
Οι πολίτες αυτής της χώρας αναρωτιούνται πλέον για το πότε θα φύγει η κυβέρνηση η οποία, υπό την καθοδήγηση του Αλέξη Τσίπρα, έχει προκαλέσει δεινά στην οικονομία επιδιώκοντας να εμφανίσει τη στασιμότητα και την οπισθοδρόμηση σε «ατού» μέσα από τις προεκλογικές παροχές και τις εξαγγελίες για χιλιάδες προσλήψεις.
Και ναι μεν οι δανειστές εμφανίζονται διατεθειμένοι να «εξυπηρετήσουν» με κάθε δυνατό τρόπο τον άνθρωπο που υλοποίησε όλους τους σχεδιασμούς τους, με αποκορύφωμα την υποθήκευση της δημόσια περιουσίας για 99 χρόνια και την έγκριση της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ με την παραχώρηση «μακεδονικής» γλώσσας και ταυτότητας, εν τούτοις στο εσωτερικό ουδείς είναι διατεθειμένος να δώσει μια ακόμη ευκαιρία, είτε οι εκλογές γίνουν άμεσα, είτε τον Μαΐο είτε ακόμη και τον Οκτώβριο.
Ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του βρίσκονται σε αποδρομή. Η αποδόμηση της πολιτικής των υποσχέσεων, του διχασμού και της... αυταπάτης είναι γεγονός. Σε ποσοστό που αγγίζει και ξεπερνά το 70% οι πολίτες θέλουν αλλαγή και απλά ρωτούν: «Πότε θα φύγουν;». Οι υπόλοιποι σε καμία περίπτωση δεν ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αντιθέτως αν ληφθούν υπόψη τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων, το υπόλοιπο 30% μπορεί μεν να αποδέχεται την αριστερή φρασεολογία, τις υποσχέσεις και να τάσσεται κατά της δεξιάς με την έννοια των προηγούμενων ετών, όμως δεν στηρίζει τη σημερινή κυβέρνηση. Στην πλειοψηφία μάλιστα θεωρεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις τους.
Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που δεν αναμένεται η συσπείρωση να υπερβεί το 50% που δείχνει να πιάνει ως... ταβάνι το κυβερνών κόμμα. Και πέραν των αναλύσεων το διαπιστώνουν τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά σε ό,τι αφορά την αντιμετώπισή τους από την Κεντρική Ελλάδα και πάνω, μετά τη ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών.
Συγκεντρώσεις μετά βίας 50 ατόμων, αδιαφορία και αντιδράσεις είναι το αποτέλεσμα της υποτίμησης του λαού. Μιας υποτίμησης που οδήγησε σε αποφάσεις οι οποίες χαρακτηρίζονται πλέον ως εθνική ήττα και μάλιστα σε ένα θέμα για το οποίο η Ελλάδα είχε και διπλωματικά τη δυνατότητα να καθορίζει τις εξελίξεις, ειδικά σε ό,τι αφορά την ένταξη της γείτονος σε διεθνείς οργανισμούς, στην Ε.Ε. Και φυσικά στο ΝΑΤΟ.
Στο Μαξίμου υπάρχουν στελέχη που βλέπουν τα δεδομένα και προτείνουν προσφυγή στις κάλπες τον Μαΐο πριν το 23 έως 26% που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις δείξει μπροστά το νούμερο 1 (ένα). Υπάρχουν και αυτά που συντηρούν τις αυταπάτες του Αλέξη Τσίπρα, την πρόθεσή του να εξαντλήσει τη συνταγματική θητεία θεωρώντας ότι έτσι θα κερδίσει χρόνο. Χρόνο κατά τη διάρκεια του οποίου θα καταστεί εφικτή η... αναστροφή του αρνητικού κλίματος.
Είναι τα στελέχη που ως «θρησκευτική σέχτα» στηρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα και τις επιθυμίες του εκτιμώντας όμως και τα ίδια πως με τη βοήθεια των δανειστών και κυρίως των Γερμανών, με παροχές και... καθρεπτάκια θα αλλάξουν το κλίμα και θα πείσουν τους.. ιθαγενείς.
Λειτουργούν με ένα σκεπτικό πιστών οπαδών του καθοδηγητή που μπορεί με ένα θαύμα του να αλλάξει τα δεδομένα. Και θεωρούν πως για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός όλα τα επιτρέπονται. Ακόμη και να διαλυθεί, να οδηγηθεί μια ολόκληρη χώρα στον γκρεμό.
Την ίδια όμως στιγμή ο... ηγέτης τους δεν παύει να ενδιαφέρεται για το δικό του μέλλον. Ηλικιακά έχει τη δυνατότητα να παραμείνει στο πολιτικό σκηνικό. Όχι όμως με αυτή το στελεχιακό δυναμικό και κυρίως όχι με αυτό το κομματικό μόρφωμα που μετεξελίχθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε οι μετρήσεις στο Μαξίμου του έχουν δείξει το δρόμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα δεν υπάρχει. Ο Τσίπρας όμως χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ ναι.
Στο πλαίσιο αυτό η ίδρυση ενός νέου φορέα που θα ενεργοποιηθεί μετά την ήττα στις εθνικές εκλογές απεγκλωβισμένος μάλιστα από τα βαρίδια εντάσσεται στις σκέψεις και στους σχεδιασμούς. Άλλωστε ο σημερινός Πρωθυπουργός δεν δίστασε να αδειάσει συντρόφους αλλά και τους ανθρώπους που τον ανέδειξαν στο παρελθόν για να διστάσει τώρα να αδειάσει ένα κόμμα που θεωρεί πως τον κρατά πίσω.
Σε κάθε περίπτωση η παραμονή αυτή της Κυβέρνησης μειοψηφίας στην εξουσία πλήττει άμεσα την ίδια τη χώρα, την πορεία της και την επιβίωσή της σε ένα διεθνές μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Χαρακτηρίζεται επικίνδυνη να χειριστεί οικονομία, κοινωνία και εξωτερικές σχέσεις. Ο χρόνος που κυλά λειτουργεί σε βάρος μια χώρας που βρίσκεται εγκλωβισμένη από μια εξουσία συνώνυμη της πολιτικής αστάθειας.
Το ερώτημα είναι ένα, σαφές και κατηγορηματικό: Πότε θα φύγουν ώστε να ανασάνει ένας ολόκληρος λαός.
