«Δεν τίθεται δίλημμα ναι ή όχι στον εμβολιασμό, ο εμβολιασμός είναι υποχρεωτικός και είναι μέτρο προστασίας της δημόσιας και ατομικής υγείας» δήλωνε το 2018 από το βήμα της Βουλή ο Ανδρέας Ξανθός ως υπουργός της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για τους εμβολιασμούς παιδιών και την υποχρεωτικότητα. Όμως και ο Αλέξης Τσίπρας πρόσφατα τάχθηκε υπέρ των υποχρεωτικών εμβολιασμών ειδικών κατηγοριών εργαζομένων.
Ωστόσο, χθες το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταψήφισε τη ρύθμιση υποστηρίζοντας πως λέει ναι στην υποχρεωτικότητα αρκεί να είναι... προαιρετική.
Την ίδια περίοδο, δήλωνε, απευθυνόμενος στον τότε βουλευτή του Ποταμιού Σπύρου Λυκούδη: «Το υπουργείο Υγείας βρίσκεται σε συνεννόηση με την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών και σκέπτεται νομοθετική διάταξη που θα προβλέπει εξουσιοδότηση στον υπουργό Υγείας - όταν συντρέχουν επιδημιολογικοί λόγοι, όταν υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση πως σημειώνεται μια έξαρση ενός συγκεκριμένου νοσήματος ή όταν πέφτουν τα στάνταρντς και τα ποσοστά εμβολιαστικής κάλυψης - να μπορεί, για συγκεκριμένη χρονική περίοδο και για συγκεκριμένο εμβόλιο και για συγκεκριμένο πληθυσμό, να επιβάλει μια πιο αυστηρή τήρηση του εμβολιασμού».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει θέση κινούμενος στη λογική του εναγκαλισμού με όλους όσοι αντιδρούν σε κυβερνητικές παρεμβάσεις ειδικά στο ζήτημα της διαχείρισης της πανδημίας στην οποία δείχνει να έχει επενδύσει για να προκαλέσει φθορά στην εικόνα της κυβέρνησης αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που έχει στη δημόσια υγεία η στάση αυτή.
Το 2018 ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ταχθεί υπέρ της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού των παιδιών προκειμένου να πηγαίνουν σχολείο. Με τρόπο κάθετο ο κ. Ξανθός δήλωνε: «Το υπουργείο Υγείας βρίσκεται σε συνεννόηση με την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών και σκέπτεται νομοθετική διάταξη που θα προβλέπει εξουσιοδότηση στον υπουργό Υγείας - όταν συντρέχουν επιδημιολογικοί λόγοι, όταν υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση πως σημειώνεται μια έξαρση ενός συγκεκριμένου νοσήματος ή όταν πέφτουν τα στάνταρντς και τα ποσοστά εμβολιαστικής κάλυψης - να μπορεί, για συγκεκριμένη χρονική περίοδο και για συγκεκριμένο εμβόλιο και για συγκεκριμένο πληθυσμό, να επιβάλει μια πιο αυστηρή τήρηση του εμβολιασμού».
Και όχι μόνο υπήρξε κατά τη θητεία του ΣΥΡΙΖΑ και απόφαση που επέτρεπε στον υπουργό Υγείας να λαμβάνει και αποφάσεις για επέκταση της υποχρεωτικότητας στις περιπτώσεις που απαιτείται για την προστασία του κοινωνικού συνόλου. «Ο εμβολιασμός είναι κρίσιμο μέτρο ατομικής προστασίας και προστασίας της δημόσιας υγείας. Υπάρχει υποχρεωτικότητα στην τήρηση του εμβολιασμού» ήταν μερικές από τις αναφορές που έκανε ως κυβέρνηση.
Τι έχει αλλάξει σήμερα; Πρώτον, δεν είναι πια κυβέρνηση και δεύτερον, η Κουμουνδούρου δείχνει να αντιμετωπίζει όλους όσοι δεν έχουν εμβολιαστεί ως εν δυνάμει εκλογικούς πελάτες, αλλά και ως εν δυνάμει αποχωρήσαντες από τη Ν.Δ., αν την έχουν ψηφίσει στο παρελθόν ειδικά δε στις τελευταίες εκλογές. Άλλωστε στην πολιτική κάθε ψήφος που χάνει ο αντίπαλος ακόμη και αν δεν έρθει σε εσένα είναι κέρδος...
Η δικαιολογία που βρήκε για να καταψηφίσει μαζί με ΜεΡΑ25, ΚΚΕ και Ελληνική Λύση του Κυρ. Βελόπουλου είναι η πρόβλεψη για αναστολή εργασίας με παράλληλη αναστολή καταβολής μισθών και ασφαλιστικών καλύψεων, ζητώντας μάλιστα οι μη εμβολιασμένοι, επαγγελματίες αρνητές και λοιποί, απλά να μετατεθούν σε άλλο πόστο.
Το κατά πόσο αυτό θα καθιστούσε υποχρεωτικό τον εμβολιασμό και θα εξυπηρετούσε τον σκοπό της ρύθμισης και τον στόχο της πολιτείας να χτίσει τείχος ανοσίας ουδείς γνωρίζει. Ούτε και το πώς θα καλυφθούν οι κενές θέσεις. Θα υπάρξουν νέες προσλήψεις και παράλληλα θα αμείβονται και οι αρνητές ή η τραπεζοκόμος ενός νοσοκομείου θα κληθεί να εκτελέσει χρέη νοσηλευτή κάνοντας «σκάντζα» όχι βάρδια αλλά ειδικότητας.
Ενδεχομένως, αυτά τα ερωτήματα να μην έχουν απαντήσεις αλλά δεν έχει και νόημα. Άλλωστε, το όχι ήταν το ζητούμενο και να φτάσει στα αυτιά των δυσαρεστημένων τον θυμό των οποίων καλλιεργεί η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας με κάθε ευκαιρία και για κάθε ζήτημα με στόχο να είναι αρεστή σε όλους. Άλλωστε έτσι έγινε αξιωματική αντιπολίτευση το 2012 και κυβέρνηση το 2015, σκίζοντας τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο.
Το θέμα πάντως με την πανδημία και την «πλάτη» που βάζει ο Αλέξης Τσίπρας είναι σοβαρό. Την ώρα που τάσσεται υπέρ του εμβολιασμού επιχειρεί να αποδομήσει την κυβέρνηση και τους επιστήμονες και την ώρα που ζητά πειθώ μεταχειρίζεται κάθε τρόπο για να καλύψει και να δώσει άλλοθι σε όσους αντιδρούν. Όπως μέχρι στιγμής έχει κάνει για όλα τα ζητήματα φτάνοντας στο σημείο να δέχεται το ρίσκο της διασποράς στα συλλαλητήρια αλλά και να στηρίζει τις απαιτήσεις του Δημήτρη Κουφοντίνα.
Σε κάθε περίπτωση, το συμπέρασμα και αυτή τη φορά είναι πως σύρθηκε στην τακτική Πολάκη αναφορικά με τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς. Μια ματιά στην προσωπική του ιστοσελίδα είναι αρκετή, ειδικά στα σχόλια των οπαδών του...
