Πώς ο Αλέξης παίζει με τις λέξεις - Η «οργή»,  οι «ευθύνες» και η ώρα της... μάχης

Πώς ο Αλέξης παίζει με τις λέξεις - Η «οργή», οι «ευθύνες» και η ώρα της... μάχης

Την ώρα που δηλώνει πως είναι η «ώρα της μάχης» και όχι της «απόδοσης ευθυνών», ο Αλεξης Τσιπρας παίζει με τις λέξεις προετοιμάζοντας για όσα θα ακολουθήσουν. Και ενώ μιλά για την κλιματική αλλαγή, σημειώνει πως «είναι η βασική αίτια, είναι εδώ ως καταστροφική συνθήκη. Αλλά όχι ως δικαιολογία».

Η δήλωση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης της χώρας περιλαμβάνει λέξεις-κλειδιά με κυρίαρχη αυτή της οργής. Σε όλες τις δηλώσεις του, είτε αφορά την Παιδεία και τις αλλαγές που έγιναν, είτε το εργασιακό, είτε ακόμη και την ασφάλεια, η λέξη «οργή» αποτελεί ενεργή παράμετρο. Σε αυτή επενδύει, αυτή επιδιώκει και με αυτή πορεύεται ακόμη και εν μέσω καταστροφικών πυρκαγιών. Άλλωστε θέμα... οργής και αγανάκτησης θέτει και για την πανδημία, όταν και κλείνει το μάτι στους μη εμβολιασμένους, μέχρι και τους αντιεμβολιαστές.

«Τούτες τις κρίσιμες στιγμές, η θλίψη και η οργή, δικαιολογημένα διαπερνούν τα συναισθήματα όλων μας», τονίζει χαρακτηριστικά και προσθέτει «υπάρχουν σοβαρότατες ευθύνες γι' αυτό που ζούμε», για να σημειώσει ότι δεν είναι τώρα η ώρα της απόδοσής τους.

Και συνεχίζει με αναφορές στους κόπους μιας ζωής που χάνονται. «Άνθρωποι κινδυνεύουν δάση, σπίτια και επιχειρήσεις, οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής παραδίδονται στη μανία της φωτιάς», επισημαίνει δίνοντας ουσιαστικά συνέχεια στα όσα είπε δυο ήμερες πριν, όταν τόνιζε πως δεν μπορεί να είναι μοναδική έννοια οι εκκενώσεις.

Οι συγκρίσεις με το Μάτι είναι ανώφελες. Ο Σύριζα, ηγεσία, στελέχη και τρολς, επιχειρούν να δημιουργήσουν μια νέα μαύρη ατζέντα. Και όσο δεν υπάρχουν νεκροί προς συμψηφισμό, τόσο θα επιμένουν επενδύοντας σε μια οργή και σε ένα μίσος που δύναται να αποτελέσει το περιτύλιγμα ενός διχαστικού λόγου. 

Οι νεκροί από το Μάτι δεν τους αγγίζουν. Μια στραβή στη βάρδια τους έκατσε άλλωστε, χαλώντας το αφήγημα και την εικόνα της κυβέρνησης, όπως έλεγε και ο Παύλος Πολάκης. Τώρα το θέμα δεν είναι η επούλωση των όποιων πληγών. Αντιθέτως, το θέμα είναι να αποτελέσει αυτή η τραγωδία ένα ακόμη λιθαράκι στο πλακόστρωτο του διχασμού με τον οποίο θέλουν να στρώσουν τις νέες πλατείες.