Το βράδυ της 26ης Μαΐου του 2019 μετά την ήττα στις Ευρωεκλογές ο Αλέξης Τσίπρας δήλωνε ότι «αμέσως μετά το δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, θα ζητήσω από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την άμεση προκήρυξη εθνικών εκλογών». Και ενώ όλοι περίμεναν πως τη Δευτέρα 3 Ιουνίου θα προκήρυττε εκλογές καθυστέρησε μια εβδομάδα και το έπραξε στις 10 του ίδιου μήνα. Ενδιάμεσα ψηφίσθηκε ο νέος Ποινικός Κώδικας.
Η χθεσινή δήλωση του Σταύρου Κοντονή αναφορικά με τον Ποινικό Κώδικα φέρνει μνήμες από όσα έλαβαν χώρα την επίμαχη περίοδο γεννώντας μείζονος σημασίας πολιτικά ερωτήματα, στέλνοντας για τάρταρα το ήδη αφήγημα του «ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς» που λειτουργεί ως ένα είδος άλλοθι στον μικρόκοσμο των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Σαρξ εκ της σαρκός του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης προχώρησε σε δηλώσεις κατά την προσέλευσή του στον εισαγγελέα προκειμένου να καταθέσει σχετικά με τις καταγγελίες που έχει κάνει ο ίδιος για την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα.
Πέραν της μετωπικής σύγκρουσής του με το κόμμα, (οι σχέσεις έληξαν όταν και πάλι με αφορμή τον Ποινικό Κώδικα ο Σταύρος Κοντονής είχε δηλώσει πως μέσω των αλλαγών κατέστη εφικτή η επιτροπή μικρότερων ποινών στα μέλη της Χρυσής Αυγής) και τη δήλωση περί «πολιτικού ολισθήματος» δύο είναι τα σημεία που ξεχωρίζουν:
Πρώτον ότι μεταφέρθηκε η ημερομηνία της προκήρυξης των εκλογών κατά μια εβδομάδα προκειμένου να ψηφιστεί άρον - άρον ο νέος ποινικός κώδικας και δεύτερον ότι επελέγη μια διαδικασία κατεπείγουσα κατά την οποία σε μια ημέρα ψηφίστηκαν 1000 άρθρα.
Και αυτό αποτελεί μια πραγματικότητα. Οι ημερομηνίες αμείλικτοι μάρτυρες των ενεργειών που έλαβαν χώρα.
Ο νέος ποινικός κώδικας κατατέθηκε στη Βουλή τη Δευτέρα 3 Ιουνίου. Την ημέρα δηλαδή που κανονικά ο Αλ. Τσίπρας, όπως είχε δηλώσει θα πήγαινε στον Προκόπη Παυλόπουλο για να ζητήσει εθνικές εκλογές. Στις 6 Ιουνίου με την αντιπολίτευση να απέχει από τις δραστηριότητες η Βουλή ψήφιζε τον νέο ποινικό κώδικα.
Μάλιστα ο Αλέξης Τσίπρας που τώρα εμφανίζεται να ζητά αναστολή της λειτουργίας της Βουλής και παύση της νομοθετικής εργασίας επικαλούμενος την πανδημία, την εβδομάδα εκείνη δήλωνε όπως και ο τότε πρόεδρος Νίκος Βούτσης ότι οι εργασίες συνεχίζονται κανονικά μέχρις ότου προκηρυχθούν και επισήμως οι εκλογές.
Ουσιαστικά τα όσα έγιναν την επίμαχη περίοδο φωτογραφίζουν τις δηλώσεις του Σταύρου Κοντονή που αίφνης κατέστη αποσυνάγωγος και εκπρόσωπος συμφερόντων. Πολιτικών και επιχειρηματικών. Κατά τη συνήθη δε τακτική του ΣΥΡΙΖΑ όταν στριμώχνεται σε θέματα μείζονος πολιτικής σημασίας όπως αυτό για το οποίο κατηγορείται από στέλεχός, καταγγέλλει και κάνει λόγο για «εχθρούς του κόμματος» και φυσικά για «εχθρούς της αριστεράς».
Αυτό έπραξε και χθες με τον Στ. Κοντονή. Το έχει πράξει κατ επανάληψη. Από τον ίδιο τον Αλέκο Αλαβάνο που έδωσε στον Αλέξη Τσίπρα το δαχτυλίδι της διαδοχής μέχρι τον Νικό Κωνσταντόπουλο, την κόρη του Ζωή που ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έκανε πρόεδρο της Βουλής και άλλα πολλά στελέχη.
Όσοι δε συμφωνούν και δε συμπράττουν με τη λογική της ηγεσίες φωτογραφίζονται ως εχθροί του λαού φέρνοντας στο νου ιστορικές στιγμές της πάλαι ποτέ σοβιετικής ένωσης την περίοδο που ο Στάλιν έκανε μόδα το photoshop εξαφανίζοντας από δίπλα του στελέχη με τα οποία είχε συμπορευθεί επί σειρά ετών.
Σε κάθε περίπτωση τα δεδομένα της περιόδου των αρχών του Ιουνίου είναι συγκεκριμένα. Αδιάψευστοι μάρτυρες οι ημερομηνίες και οι πρακτικές. Όπως και τα αποτελέσματα αυτών και δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι είχε φτάσει τότε να αντιδρά και η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ για τις περιπτώσεις των ποινών που αφορούν τόσο τις εγκληματικές οργανώσεις (και κατ επέκταση την χρυσή αυγή) όσο ακόμη χειρότερα τις υποθέσεις βιασμών και μάλιστα και βιασμών ανηλίκων.
Η απάντηση που ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε στον Κοντονή ήταν πραγματικά η επιτομή της φράσης η μπάλα στην εξέδρα. Καμία αναφορά στην ουσία του θέματος που εκ νέου έχει ανακύψει. Μόνο αποδόμηση του προσώπου που κάνει την καταγγελία όπως άλλωστε επιχειρείται αυτή την περίοδο και για τον γνωστό ως «κόκκινο εργολάβο» Χρήστο Καλογρίτση που από υποστηρικτής και φίλος της πρώτης φοράς αριστεράς χαρακτηρίζεται επίσης «υπηρέτης» άλλων και αλλότριων συμφερόντων».
Το ηθικό πλεονέκτημα της σημερινής αριστεράς που ως κληρονομικό χάρισμα μεταφέρεται από προηγούμενες γενιές έχει βρεθεί στα τάρταρα της πολιτικής σκηνικής. Με τα απανωτά χτυπήματα τις καταγγελίες και τους σκελετούς που εξακολουθούν να παραμένουν στις ντουλάπες της Κουμουνδούρου μετατρέπεται σε βασικό μειονέκτημα με τις αποκαλύψεις να ξεκινούν εκ των… έσω.
