Του Γιάννη Σιδέρη
Το καραβάνι, που είχε πει ο πρωθυπουργός, δεν πολυπροχωράει, και αυτό όχι γιατί γαυγίζουν τα σκυλιά και δυσχεραίνουν την πορεία του. Απλώς ξεθύμανε από δυνάμεις. Ξεκίνησε ασύνταχτο, απροετοίμαστο, με καύσιμο μόνο την αμετροέπεια, χωρίς να έχει χαρτογραφήσει τη διαδρομή και τις δυσκολίες της, και χωρίς να έχει σταθμίσει τις δυνάμεις του.
Αντί να επιδοθεί με σταχανοβίτικο ζηλωτισμό (υποτίθεται είναι παράδοσή του), στην οικοδόμηση της χώρας, εξαντλεί την εφευρετικότητά του αφενός στη κατασυκοφάντηση και δαιμονοποίηση των αντιπάλων, αφετέρου στην κουτοπόνηρη προσπάθεια διεμβολισμού παραπλήσιων πολιτικών χώρων, προκειμένου να υφαρπάξει την συναίνεση τους για να διατηρηθεί στην εξουσία – και για την εξουσία.
Νέο μικροπολιτικό τερτίπι η κατάτμηση της όντως χαοτικής Περιφέρειας της Β' Αθηνών. Σωστό ως αυτόνομο διοικητικό μέτρο, αν και δεν είναι η μόνη περιφέρεια που χρήζει κατάτμησης. Μόνο που η κυβέρνηση προτίθεται να το διευρύνει, αμπαλάροντας και την ψήφιση τη απλής αναλογικής. Ήδη ο αρμόδιος υπουργός Π. Σκουρλέτης σε συνέντευξη στην Αυγή προδίδει τη στόχευση λέγοντας «η πρόταση αυτή θα μπορούσε να ενταχθεί στην ατζέντα μιας ουσιαστικής συζήτησης με το Κίνημα Αλλαγής, εάν ενδιαφερόταν να επανατοποθετηθεί για τον χρόνο εφαρμογής της απλής αναλογικής».
Καταδεικνύεται δηλαδή ότι ποσώς τους ενδιαφέρει η κατάτμηση αυτή καθ'' εαυτή, αλλά αποσκοπεί να σύρει το ΚΙΝΑΛ στην ψήφιση τη απλής αναλογικής, προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να εξακολουθήσει να είναι η στρατηγικής σημασίας δύναμη στη διαμόρφωση της επόμενης ημέρας.
Στον ΣΥΡΙΖΑ ένιωσαν δυσάρεστη έκπληξη όταν πέρυσι η κα Γεννηματά αρνήθηκε να ψηφίσει την απλή αναλογική. Θεωρούσαν σίγουρο - δεδομένης της καχεξίας των δημοσκοπικών της ποσοστών - ότι ευφρόσυνα θα άρπαζε την ευκαιρία για να αυξήσει την Κοινοβουλευτική της Ομάδα, και δια της «απλής αναλογικής» να αποτελέσει αναγκαίο παράγοντα και συμμέτοχο στη δημιουργία του μετεκλογικού σκηνικού εξουσίας.
Ίσως είναι η πιο καθοριστική στιγμή για την κα Γεννηματά:
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα της ασκεί επιθετική πολιτική διεμβόλισης, αντιμετωπίζοντας τις αρνήσεις της ως πρόθεση συνοδοιπορίας με την κακιά Δεξιά, τη διαπλοκή, τις αντιλαϊκές δυνάμεις, τον Μαρινάκη του Μητσοτάκη, και παρόμοια εύοσμα και εύηχα. Με την τακτική αυτή πέραν βέβαια της πίεσης προς το ΚΙΝΑΛ, αποσκοπεί και στο να αποκόψει τις τάσεις επιστροφής στο μητρικό κόμμα τμήματος των πασόκων ψηφοφόρων που θεωρούν ότι ήταν λάθος η ψήφος τους στον ΣΥΡΙΖΑ (ποιοτικές έρευνες που υπάρχουν στα γραφεία των τριών τουλάχιστον κομμάτων – ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ - καταδεικνύουν καταβαράθρωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών της κυβέρνησης).
Η κα Γεννηματά, σύμφωνα με στελέχη του περιβάλλοντός της, διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να συναινέσει επ' ουδενί και στη νέα πρόταση, θεωρώντας ότι όλο αυτό είναι ένα κακοστημένο επικοινωνιακό παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ. Υπενθυμίζουν ότι πριν ενάμισι χρόνο κατέθεσε ολοκληρωμένο εκλογικό σχέδιο που εμπεριείχε τρία στοιχεία: Αναλογικότερο εκλογικό σύστημα, κατάτμηση των μεγάλων Περιφερειών και δυνατότητα ψήφου στους Ελληνες της διασποράς. Ο κ. Τσίπρας το απέρριψε, οπότε είναι απορίας άξιον γιατί επανέρχεται και αναλώνεται σε αναποτελεσματικές επιθέσεις φιλίας, διερωτούμενοι «τι έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του;» (που μάλλον ξέρουν).
Παρόλα αυτά, σε ενδεχόμενη συζήτηση θα διαμορφώσει εκ νέου πρόταση προκειμένου να ομογενοποιήσει και τις προτάσεις του Ποταμιού - καθώς το Ποτάμι έκρινε ότι πρέπει να έχει δική του πρόταση.
Εδώ εισερχόμεθα στο δεύτερο πρόβλημα της προέδρου του ΚΙΝΑΛ. Την εύρυθμη λειτουργία, την ομογενοποίηση στο εσωτερικό του, και ειδικώς την ενιαία πορεία με τον κ. Θεοδωράκη. Κάθε φορά που η Φώφη δίνει μία συνέντευξη ο Σταύρος θα ακολουθήσει με δικιά του, στην οποία θα αποκλίνει της γραμμής. Στην πρόσφατη π.χ. θέση της Γεννηματά για πρόωρες εκλογές ο Σταύρος απάντησε δεν λύνονται τα προβλήματα μόνο με εκλογές, ενώ προηγουμένως είχε δηλώσει ότι η κυβέρνηση είναι καταστροφική αλλά εκλογές πρέπει να γίνουν στο τέλος της τετραετίας (Έτσι όμως μπερδεύουν το ακροατήριό τους - και λύνονται βέβαια οι απορίες γιατί εξαερώθηκε το Ποτάμι που ξεκίνησε ελπιδοφόρα).
Το έτερο ερώτημα, ο εναρμονισμός με τον Β. Βενιζέλο, παραμένει αναπάντητο, γιατί ουδείς με βεβαιότητα γνωρίζει τις προθέσεις του, παρότι θεωρούν έωλες τις πιθανολογήσεις των εκτός ΚΙΝΑΛ κύκλων, περί ενδεχόμενης συνεργασίας του με τη ΝΔ.
Σε κάθε περίπτωση η άρνηση Γεννηματά στο κυβερνητικό φλερτ και η πρότασή της για πρόωρες εκλογές (συμβολική πρόταση γιατί ήξερε ότι δεν θα γίνει αποδεκτή), αρχίζουν να συνθέτουν για το νέο κόμμα προφίλ αυτονομίας και αυθυπαρξίας. Εξ αυτού όλο και αραιότερα ακούνε τα στελέχη του τη δημοσιογραφική ερώτηση «με ποιους θα πάτε;».
Μια ερώτηση που εκ των πραγμάτων αναγνώριζε το κόμμα μόνο ως συμπληρωματική δύναμη κάποιου εκ των δύο μεγάλων, ακυρώνοντας του εν τέλει το λόγο ύπαρξής του.
