Ο Αλέξης Τσίπρας, asset του ΣΥΡΙΖΑ και ελπίδα της ριζοσπαστικής αριστεράς για την επαναφορά της στην εξουσία, γεμάτος από αυτοπεποίθηση παρουσιάζεται ως επιδέξιος στα συνθήματα αλλά άστοχος ως προς στην ουσία τους. Εάν κάποιος επιχειρούσε να βρει ελαφρυντικά θα τον χαρακτήριζε γκαφατζή κατά το λαϊκότερο ή αυτογκολάκια σύμφωνα με την ποδοσφαιρική ορολογία.
Μετά από δεκαπέντε χρόνια η κοινωνία γνωρίζει τον κ. Τσίπρα σαν κάλπικη δεκάρα. Ο κόσμος δεν τρέφει αυταπάτες για το ποιόν του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τις πραγματικές επιδιώξεις του. Τάζει στους πάντες, τα πάντα γιατί ακόμη και εάν επιτύγχανε τον μοναδικό του στόχο που είναι η δημιουργία της κυβέρνησης των ηττημένων, ο Αλέξης Τσίπρας ξέρει πως να δικαιολογήσει την αθέτηση των υπεσχημένων. Δεν διακατέχεται από καμία πολιτική αναστολή για να το πράξει, διαθέτει το know how για να το υλοποιήσει.
Ο Αλέξης Τσίπρας συνήθως μιλάει δια της σιωπής και της ανοχής. Σιωπή σε ανήκουστες συνταγές για την οικονομία όπως του κ. Δραγασάκη, ανοχή απέναντι σε κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που σκορπούν τρόμο με την έκταση στην αθλιότητα με την οποία εμποτίζουν τον προεκλογικό διάλογο.
Ο κ. Τσίπρας άλλωστε ούτε ψάχνει για δικαιολογίες, ούτε κρύβεται για τη θέση του απέναντι στον εσμό, με τα fake news και τις δολοφονίες χαρακτήρων, που παράγεται από τους συντρόφους του και αναπαράγεται από τα υπόγεια της Κουμουνδούρου και τα ξαμολημένα τρολ της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τεκμήριο αυτής της επιλογής του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είναι και η υποψηφιότητα του Μιθριδάτη, με την οποία αποσκοπεί στη «μελοποίηση» κάθε έκφανσης του δόγματος του «πολακισμού», την κυριαρχία του οποίου τροφοδοτεί καθημερινά.
Διότι από την πολιτική σταυροφορία του κ. Τσίπρα, παρέλκουν οι ομοφοβικές και οι σεξιστικές αναφορές του … «καλλιτέχνη» με την οποία θέλει να βάλει τα θεμέλια για τη δεύτερη φορά. Μάταια διατυπώνονται τα ερωτήματα εάν η «ζυγαριά «του Αλέξη Τσίπρα θα γείρει προς την πλευρά της ακεραιότητας ή εάν για ακόμη μια φορά θα αλληθωρίσει πολιτικά για να δει την κάλπη της απλής αναλογικής να αβγατίζει από τις ψήφους όσων ακραίων τρέφονται από τέτοιες επιλογές.
Ο κ. Τσίπρας άλλωστε ήδη χτίζει τη νέα όψη του ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς. Στα διχαστικά κηρύγματα του κυριαρχεί ένα νέο σκλόγκαν που έρχεται να μαζέψει τη ζημιά από το τρωθέν - ελέω Παππά και Παγγελόπουλου - σύνθημα για «δικαιοσύνη παντού».
Μετά το σάλπισμα της Καλαμάτας ότι: «για πολλά μπορεί να μας κατηγορήσει κανείς αλλά όχι για την τιμιότητά μας και για τα καθαρά χέρια μας», ήρθε η επανάληψη από την Ελευσίνα: «Ε λοιπόν όχι, δεν είμαστε όλοι το ίδιο, εμείς έχουμε καθαρό μέτωπο και καθαρά χέρια, και ναι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα».
Η επιμονή στη συγκεκριμένη αποστροφή ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά ορισμένων, που ανακάλεσαν από την μνήμη τη χρήση παρεμφερούς, αν όχι πανομοιότυπης φρασεολογίας, από τον καταδικασμένο, αρχηγό της Χρυσής Αυγής: «Αυτά τα χέρια μπορεί καμιά φορά να χαιρετάνε έτσι, αλλά είναι καθαρά, δεν έχουν κλέψει».
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για καθαρά χέρια, την ώρα που οι επιθέσεις των πρωτοπαλίκαρων του με όπλα την ανηθικότητα και τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, υποβαθμίζουν καθημερινά και σε νέο ιστορικό χαμηλό το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Διαφημίζει τα δικά του καθαρά χέρια που έχουν επικυρώσει την υποψηφιότητα για έναν καταδικασμένο, πρώην υπουργό του από το ειδικό δικαστήριο ενώ ο κυβερνητικός του βίος και πολιτεία κηλιδώνεται από την ίδια τιμωρία για ακόμη ένα στέλεχος του από το ανώτατο όργανο της ελληνικής δικαιοσύνης.
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανερυθρίαστα μιλάει για τα καθαρά χέρια, αποβλέποντας καταφανώς στη δημιουργία πολιτικής απαξίας για την κυβέρνηση για τη νομοθέτηση του ακαταδίωκτου για την επιτροπή εμπειρογνωμόνων που θα διερευνήσει το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών. Καίτοι η δική του εξουσία θέσπισε περιβάλλον προσωπικής προστασίας για τον πρώην πρόεδρο του ΟΑΣΘ Στέλιο Παππά, καθιέρωσε το ακαταδίωκτο για τα στελέχη του Υπερταμείου καθώς επίσης των τραπεζών.
Για τον Αλέξη Τσίπρα «τα καθαρά χέρια, ενδεχομένως να αποτελούν ένα μήνυμα, για το πογκρόμ διώξεων που ετοιμάζει για την επόμενη ημέρας της προοδευτικής διακυβέρνησης για την οποία ερίζει διαρκώς. Ένα νέο κυνήγι μαγισσών, για το οποίο έχει απειλήσει, ο «θεωρητικός» του πολακισμού, με τις φυλακίσεις πολιτικών, τραπεζιτών, τη δεύτερη σχολή δικαστών και τον ουσιαστικό έλεγχο των αρμών της εξουσίας. Άλλωστε η φράση «καθαρά» χέρια παραπέμπει σημειολογικά στην ομώνυμη επιχείρηση που πραγματοποιήθηκε στην Ιταλία στις αρχές της δεκαετίας του 1990
