Tου Τάσου Ευαγγελίου
Μια χαμένη τετραετία οδεύει προς το τέλος της είτε αυτό έρθει άμεσα είτε μετά από λίγους μήνες. Η χώρα έχασε μια μοναδική ευκαιρία να βγει από την κρίση και να σταθεί στις αγορές στοχεύοντας στην πολυπόθητη ανάπτυξη έχοντας ως κυβερνήτες τους Αλ. Τσίπρα και Π. Καμμένο που σήμερα, ακόμη και όσοι έδιναν διαρκώς μια ακόμη ευκαιρία, διαπιστώνουν τα πραγματικά τους πρόσωπα.
Με εκατέρωθεν πλέον καταγγελίες ακόμη και για αποστασίες οι δύο «φίλοι» εμφανίζονται σε ένα στημένο ή όχι παιχνίδι να επιλέγουν για μια ακόμη φορά το προσωπικό μικροπολιτικό και μικροκομματικό συμφέρον αδιαφορώντας για την περαιτέρω φθορά που προκαλούν σε μια χώρα η οποία έχει χάσει κάθε αξιοπιστία σε διεθνές επίπεδο.
Θα φύγει ή θα μείνει ο Καμμένος; θα ψηφίσει ή όχι τη συμφωνία η Έλενα Κουντουρά; θα διαλυθούν ή όχι οι ΑΝΕΛ; Θα κυβερνήσει ως μειοψηφία με τη στήριξη κάποιων προθύμων ο Αλέξης; θα καταφέρει να φτάσει μέχρι τον Μάιο;
Αυτά τα ερωτήματα που τίθενται χάνουν την αξία τους μέσα από τη ζημιά που προκλήθηκε σε μια ολόκληρη χώρα, μέσα από τις ψεύτικες ελπίδες που ποτίστηκε ένας λαός για να φτάσουν να μετατρέψουν κάποιοι το όνειρό τους σε πραγματικότητα και να γίνουν πρωθυπουργοί και υπουργοί.
Χάθηκαν τέσσερα χρόνια για να μπορεί ο Πάνος Καμμένος να γίνει υπουργός Εθνικής Άμυνας (το ζητούσε από τότε που ο Παπούλιας ως πρόεδρος της Δημοκρατίας συγκαλούσε συσκέψεις για να φτιαχτεί το επόμενο κυβερνητικό σχήμα) να πετάει ελικόπτερα και να φοράει στολές.
Χάθηκαν τέσσερα χρόνια για να μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να δηλώνει πως κατόρθωσε να μπαίνει στον Λευκό Οίκο, στο Κρεμλίνο και στην Ντάουνιγκ Στριτ χωρίς γραβάτα, κυρίως όμως να πλήξει σε σημείο που να αγγίζουν τα όρια της πλήρους αναξιοπιστίας, τους θεσμούς οπως προβλέπει η παλαιοκομμουνιστική νοοτροπία αλλά και εν μέρει η σταλινική.
Είτε ο Πάνος Καμμένος φύγει την Παρασκευή (δύσκολο) είτε την ημέρα που θα κατατεθεί η συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή, είτε αυτή ψηφιστεί (οπως αναμένεται βάσει και των δηλώσεων του Αλέξη Τσίπρα) είτε όχι το ζήτημα είναι πως η χώρα έχει καταρρεύσει.
Μέχρι και τη δικαιοσύνη ενέπλεξαν στα μικροκομματικά τους παιχνίδια επιχειρώντας να διασύρουν πολιτικούς αντιπάλους. Και θα συνεχίσουν όσο παραμένουν στην εξουσία αφού το δόγμα Πολάκη έχει υιοθετηθεί πλήρως, με αποτέλεσμα οι πολίτες στην πλειοψηφία τους να γίνονται θεατές μιας φαρσοκωμωδίας που αν δεν είχε θύματα υπολήψεις θα μπορούσε να κόβει εισιτήρια το προσεχές καλοκαίρι.
Δυστυχώς τα χαμένα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω. Η φαρσοκωμωδία που μετατρέπεται σε δράμα για τη χώρα, αν αναλογιστεί κανείς τα όσα συνέβησαν στην Ευρώπη και παγκοσμίως τους ρυθμούς ανάπτυξης άλλων χωρών αλλά και το στοίχημα της ανάπτυξης που χάθηκε, ίσως συνεχιστεί για λίγο ακόμη.
Άλλωστε και οι δύο, Αλέξης Τσίπρας και Πάνος Καμμένος, για μια ακόμη φορά ψήφους θέλουν να μαζέψουν, να πιάσουν όσους μπορούν να πειστούν από τον πρώτο ότι λύνει θέματα εθνικά και από τον δεύτερο ότι εξακολουθεί να λειτουργεί ως... Μακεδονομάχος.
Σήμερα άλλωστε ο Πάνος Καμμένος είχε αποφασίσει να το κάνει... Κούγκι, όμως χθες τα πράγματα άλλαξαν. Ίσως το κάνει την Παρασκευή ίσως μετά τη ψήφιση της τροπολογίας για τα αντισταθμιστικά ωφελήματα ή άλλες υποθέσεις που βρίσκονται σε εκκρεμότητα.
Ο Αλέξης Τσίπρας που θα έπρεπε να τον έχει αποπέμψει από υπουργό μετά από όσα έχουν γίνει έστω τα τελευταία 24ωρα τον... έψαχνε για να μιλήσουν και ν α συναντηθούν όχι για να τον μεταπείσει αλλά για να κανονίσουν τις... λεπτομέρειες.
Και οι πολίτες; παρακολουθούν αλλά όχι με κομμένη την ανάσα. Έχουν μάθει; θα δείξει στο προσεχές μέλλον. Σίγουρα πάντως έχουν πάθει
