Στην κάλπη της 21ης Μαΐου οι πολίτες με την ψήφο τους, απενεργοποίησαν, ως επιδέξιοι πυροτεχνουργοί, τη βόμβα της απλής αναλογικής.
Απέτρεψαν κάθε πιθανότητα να προκύψει μια κυβέρνηση «κουρελού» από συνεταίρους που αυτό- αναγορεύονταν ως προοδευτικοί και συνέχονται από τον εκτός εποχής και πλαισίου, αντιδεξιό οίστρο και την επιθυμία, να απαλλαγούν από τον Μητσοτάκη και το πολιτικό υπόδειγμα του ως πρωθυπουργού.
Στην κάλπη του Ιουνίου θα έχουν τη δυνατότητα να συνάψουν με καθαρούς όρους, το οριστικό «συμβόλαιο» διακυβέρνησης της χώρας από τη Ν.Δ. Αποφεύγοντας επιλογές, ρίσκα και πειραματισμούς με την ψήφο, που μπορεί να οδηγήσουν στην ακυβερνησία, στην αναζήτηση παραλυτικών συμβιβασμών με εντελώς απρόθυμους να αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες εταίρους, και τελικά στον ενδεχόμενο κίνδυνο μιας τρίτης αναγκαστικής προσφυγής στις κάλπες, προκειμένου να επιτευχθεί η άρση του αδιεξόδου.
Αύξηση του αριθμού των κομμάτων που θα μπουν στη Βουλή, ξεπερνώντας το εκλογικό μέτρο του 3% – όπως η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου και η ΝΙΚΗ που ξεφύτρωσε ύποπτα και απειλητικά από το σκότος – θα ανεβάσει τον πήχη της αυτοδυναμίας και θα δυσχεράνει τη δυνατότητα σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης.
Είναι οριακά παράλογο, ότι από μερικές δεκάδες χιλιάδες κατευθυνόμενες ψήφους το βράδυ της 26ης Ιουνίου, πιθανόν να κριθεί αν η χώρα θα προχωρήσει μπροστά και θα κυβερνηθεί αυτοδύναμα από τον αδιαμφισβήτητο νικητή ο οποίος συγκέντρωσε στην πρώτη κάλπη της απλής αναλογικής το απίστευτο ποσοστό του 41%.
Η επιδίωξη της αυτοδυναμίας, είναι ένας αυτονόητα και απόλυτα θεμιτός, πολιτικός στόχος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Με αυτή τη συνθήκη και χάρη σε αυτήν, η κυβέρνησή του λειτούργησε με συνοχή και αποτελεσματικότητα μέσα σε απανωτές κρίσεις. Ελήφθησαν σε πρώτο χρόνο κρίσιμες αποφάσεις που υλοποιήθηκαν χωρίς καθυστερήσεις, προήχθησαν μεταρρυθμίσεις με σαφές ιδεολογικό πρόσημο και τηρήθηκαν στο ακέραιο οι προγραμματικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης.
«Ζητώ μια ισχυρή εντολή για σταθερή κυβέρνηση» επανέλαβε χθες ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας στη συνέντευξή του στο MEGA, υπογραμμίζοντας ότι μια τέτοια κυβέρνηση είναι η προϋπόθεση υλοποίησης του κυβερνητικού προγράμματος που εγκρίθηκε από την πλειοψηφία.
Κατέδειξε παράλληλα ο κ. Μητσοτάκης ότι η αυτοδυναμία είναι μονόδρομος, όχι μόνο από επιλογή, αλλά και γιατί δεν υπάρχει στο προσκήνιο άλλη πολιτική δύναμη συμβατή και υπεύθυνη ώστε να επωμιστεί κυβερνητικές ευθύνες
«Δεν έκοψα εγώ τις γέφυρες με τον κ. Ανδρουλάκη. Είχε μια σαφή στρατηγική. Είπε ότι δεν με θέλει με τίποτα για πρωθυπουργό. Και τώρα λέει, ότι και 149 βουλευτές να έχει η ΝΔ, δεν θα συνδράμει. Αν δεν θέλουμε να μπλέξουμε σε περιπέτειες, μία πρόταση υπάρχει. Αυτοδύναμη ΝΔ. Αυτό λέει και ο κ. Ανδρουλάκης και αναζητεί τα πρωτεία στην αντιπολίτευση» σχολίασε ο αρχηγός της Ν.Δ
Στη Χαριλάου Τρικούπη θεωρούν ιδανική, την πολιτική συγκυρία για να επιδιώξουν να ανακτήσουν τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τον κ. Ανδρουλάκη έτοιμο να αναλάβει το ρίσκο να κλωτσήσει εάν χρειαστεί τη χώρα προς την ακυβερνησία και μια τρίτη, επιζήμια για την οικονομία και την κοινωνία, εκλογική αναμέτρηση.
Εξακολουθεί ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ να διαγκωνίζεται με τον Αλέξη Τσίπρα για το ποιος θα πάρει τα ηνία της κεντροαριστεράς χωρίς να είναι σε θέση να αντιληφθεί πως η πολιτική του Μητσοτάκη τροποποιεί και τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου χώρου. Παλεύει να φανεί πιο… Ανδρέας, πιο αντιδεξιός, πιο αντιμητσοτακικός και ποιος θα πριονίσει καλύτερα την αυτοδυναμία της Ν.Δ. Στερεί, εν γνώση του, από το ΠΑΣΟΚ την υπευθυνότητα - που έδειξαν προς στιγμή οι κ. Αποστολάκη και Μπατζελή - και το υποχρεώνει σε ρόλο ακόλουθου των επιχειρημάτων και των πρακτικών του ΣΥΡΙΖΑ.
Τσίπρας και Ανδρουλάκης επισείουν από κοινού, έναν προπαγανδιστικό «μπαμπούλα», ότι δήθεν θα μετατραπεί ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του, σε έναν ηγεμονικό δυνάστη για αυτό, πρέπει να ψαλιδιστεί η αυτοδυναμία του.
Όπως ακριβώς το 2019 προειδοποιούσαν τους πολίτες για τον νεοφιλελεύθερο οδοστρωτήρα που θα σάρωνε την κοινωνία. Την 26η Ιουνίου, η Ελλάδα πρέπει να έχει αφήσει πίσω της κάθε εκκρεμότητα που σχετίζεται με τη διακυβέρνηση της χώρας. Τη στιγμή που στην Τουρκία ο Ρετζέπ Ερντογάν, πολιτικά κυρίαρχος για άλλα πέντε χρόνια, θα έχει ως αρωγό στα σχέδια του την πιο ακραία ισλαμιστική και εθνικιστική Βουλή στη σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας και με το τεράστιο πρόβλημα της οικονομίας του να αποτελεί το πλέον πρόσφορο έδαφος για να επιχειρηθούν επικίνδυνοι αντιπερισπασμοί, η ακυβερνησία και οι τρίτες εκλογές δεν είναι επιλογή.
