Η προοδευτικότητα και οι «προοδευτικές δυνάμεις» που διαρκώς επικαλείται ο Αλέξης Τσίπρας, στην προσπάθειά του να δημιουργήσει ένα «αντιδεξιό» μέτωπο για να πλήξει την κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη (όπως αυτή καταγράφεται στο σύνολο των δημοσκοπήσεων τα δύο τελευταία χρόνια), αποτελούν ψευδεπίγραφες ταμπέλες στο πλαίσιο της προσπάθειας να κρυφτεί η ιδεοληπτική εμμονή απέναντι στις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να γυρίσει σελίδα η χώρα.
Η απάντηση του πρωθυπουργού ήταν σαφής και παραπέμπει στο πρώτο εξάμηνο του 2015 όταν η χώρα κινδύνεψε να βρεθεί εκτός ΕΕ.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βάζοντας τέλος στις ταμπέλες, που η αριστερά επιχειρεί επί σειρά ετών να βάλει στην πολιτική ζωή του τόπου ορίζοντας ως προοδευτικό ότι είναι αριστερό και εκφράζει εμμονές και ιδεοληψίες προερχόμενες από προηγούμενους αιώνες, στο πλαίσιο της εκδήλωσης για τα 40 χρόνια της Ελλάδα στην ΕΕ σημείωσε:
«Είχαμε μόνον ένα δυσάρεστο διάλειμμα, την περίοδο κατά την οποία επικράτησε ο διχαστικός λαϊκισμός, το 2015. Τότε που η χώρα οδηγήθηκε ένα μόλις βήμα πριν τον γκρεμό. Και πάλι όμως, οι προοδευτικές δυνάμεις αντιστάθηκαν και διέλυσαν τα έωλα συνθήματα. Κράτησαν τον τόπο στην Ευρώπη και στο κοινό νόμισμα. Και τελικά συνέτριψαν τη δημαγωγία μαζί με το διπλό αντιευρωπαϊκό και αντιδημοκρατικό ψέμα, τόσο αυτό με το αριστερό προσωπείο όσο και εκείνο με το ακροδεξιό πρόσωπο του φασισμού και του μίσους».
Ο Αλέξης Τσίπρας επιδιώκει να δημιουργήσει την εικόνα πως προοδευτικό είναι αυτό που εκφράζει ο ίδιος και το κόμμα του. Και στηριζόμενος στην ψευδεπίγραφη ταμπέλα μιας κυβερνώσας αριστεράς χαρακτηρίζει ως «συντηρητικό και αναχρονιστικό» οτιδήποτε αφορά την ίδια την πρόοδο της χώρας και της κοινωνίας μετατρέποντας το κόμμα του σε τροχοπέδη των μεταρρυθμίσεων και των απαραίτητων για την ανάταξη μεταρρυθμίσεων.
Τα τελευταία παραδείγματα ενδεικτικά. Η ψήφος των ομογενών που και πάλι δεν κατέστη εφικτό να επιτραπεί εξ αιτίας των φοβικών συνδρόμων της Κουμουνδούρου αλλά και του Περισσού βάζει τη χώρα μας αντιμέτωπη με λογικές που αγγίζουν άλλα καθεστώτα τα οποία όριζαν πολίτες δύο ταχυτήτων.
Ο νόμος για τα ΑΕΙ και η εφαρμογή βάσεων προκειμένου να αποφευχθεί η πρωτοτυπία να εισάγονται φοιτητές με βαθμό 1 ή 2 σε σχολές που μάλιστα συλλήβδην μετατράπηκαν σε ανώτατα ιδρύματα.
Ακόμη χειρότερα το παράδειγμα των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων όπου η Ελλάδα αδυνατεί να προχωρήσει σε μια σημαντική μεταρρύθμιση, αυτή της δημιουργίας ιδιωτικών, εξαιτίας της ιδεοληψίας της αριστερής αξιωματικής αντιπολίτευσης που προτιμά να φεύγουν οι υποψήφιοι φοιτητές στο εξωτερικό παρά να μετατραπεί η χώρα σε κέντρο υποδοχής ξένων υποψήφιων φοιτητών.
Ο συνταγματικός νομοθέτης ορίζοντας πλειοψηφίες μεγάλες για αλλαγές δεν είχε δυστυχώς υπολογίσει ότι οι εμφανιζόμενοι ως... προοδευτικοί θα λειτουργούσαν ως πολέμιοι της εξέλιξης.
Με την ταμπέλα του προοδευτικού και με το σακίδιο του αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση πορεύεται σε έναν συγκρουσιακό μονόδρομο πετροβολώντας τις αλλαγές σε ένα κόσμο που αλλάζει και μάλιστα με δραματικές ταχύτητες μετά την πανδημία και τις συνέπειες αυτής.
Και μόνο η αναφορά που ο Αλέξης Τσίπρας κάνει με αφορμή κάθε νομοσχέδιο είναι ενδεικτική της οπισθοδρομικής λογικής που άλλωστε παραπέμπει και στην περίοδο του 2015. Λέγοντας πως θα καταργήσει όταν γίνει κυβέρνηση κάθε νόμο που προωθείται θυμίζει τις εποχές που προειδοποιούσε του επενδυτές να μην έρθουν στην Ελλάδα διότι θα χάσουν τα χρήματά τους.
Στον αντίποδα η κυβέρνηση προχωρεί, ακόμη και υπό τις δυσκολίες που η πανδημία προκαλεί, στην εφαρμογή ενός προγράμματος, με το οποίο άλλωστε διεκδίκησε και την ψήφο των πολιτών το 2019 με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να καθορίζει τα επόμενα βήματα αναβαθμίζοντας τη χώρα και στο εξωτερικό.
Κερδίζοντας την αξιοπιστία που είχε χαθεί, δημιουργεί και τις ανάλογες συνθήκες όπως έπραξε και στο θέμα της Λευκορωσίας που το έθεσε άμεσα σε επίπεδο ΕΕ. Ζητώντας με σαφή τρόπο την παρέμβαση της Ένωσης την ώρα που στην Κουμουνδούρου αναζητούσαν ξένους κατασκόπους για να στήσουν το δικό τους αφήγημα.
Η εμμονή σε ξεπερασμένους όρους όταν αυτοί είναι και ψευδεπίγραφοι προκειμένου να δικαιολογήσουν τον πεζοδρομιακή λογική των κινητοποιήσεων και να καλύψουν την ένδεια προτάσεων και επιχειρημάτων καθώς και τους κρυμμένους σκελετούς στην ντουλάπα της Κουμουνδούρου αναδεικνύουν την εν γένει αδυναμία της σημερινής κατά δήλωση, αριστεράς να παρουσιάσει ένα νέο πρόσωπο απαλλαγμένο από προκαταλήψεις και ιδεοληπτικές αναφορές.
Με την 4η επανάσταση να είναι ήδη εδώ τα στερεότυπα διαλύονται εκ των πραγμάτων και ο καθορισμός του ποιος είναι συντηρητικός και ποιος προοδευτικός καθορίζεται από την εφαρμοσμένη πολιτική που δύναται να οδηγήσει την Ελλάδα στην ελίτ των ανεπτυγμένων χωρών καθορίζοντας το παραγωγικό μοντέλο που πρέπει να ακολουθηθεί με βάση τι εξελίξεις που έχουν ήδη χτυπήσει την πόρτα και της χώρας μας.
Σε κάθε περίπτωση αριστεροί και δεξιοί που παραμένουν προσκολλημένοι σε ένα παρελθόν επίπλαστης ευημερίας ευελπιστώντας πως αυτό θα επανέλθει μέσα από ένα κράτος πατερούλη μετατρέπονται σε πρόβλημα και όχι σε λύση του προβλήματος, δίνουν όμως από κοινού τη δυνατότητα εκ νέου καθορισμού των εννοιών περί συντηρητικών και προοδευτικών...
