Υπάρχει μια φράση που έχει πει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, η οποία συνιστά ένα καταπληκτικό εγχειρίδιο κατανόησης της συλλογικής λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ και του αρχηγού του. «Υποχωρούσαν, φωνάζοντας επίθεση» ανέφερε πριν από μερικά χρόνια, εξηγώντας πως διαπραγματεύονταν με τους δανειστές, έκλειναν τις αξιολογήσεις και παραχωρούσαν ότι τους ζητήθηκε για να παραμείνουν στην εξουσία.
Την ίδια τακτική επαναλαμβάνει ο Αλέξης Τσίπρας, στη σκιά του συντριπτικού εκλογικού αποτελέσματος. Φωνάζει «εγώ έχω την ευθύνη» και ταυτόχρονα δείχνει πάλι ως υπεύθυνους τους άλλους. Ξεκινώντας από τον Κατρούγκαλο και καταλήγοντας στον καφετζή της Κουμουνδούρου. Τον Κουτσούμπα, τον Ανδρουλάκη, τον Βαρουφάκη, που έλεγαν «όχι» στη μούφα της προοδευτικής διακυβέρνησης και έδιναν εκείνοι όχι ο ίδιος, την εικόνα «μιας μη ρεαλιστικής και άρα αναξιόπιστης πρότασης διακυβέρνησης».
Η φαιδρή αυτοκριτική του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγεσίας του, περικλείεται στην αποστροφή Τσίπρα: «Δεν καταφέραμε τελικά, όσο και αν προσπαθήσαμε, να αλλάξουμε όσο θα έπρεπε τους εαυτούς μας και το κόμμα μας».
Τους μαύρισε η κοινωνία επειδή δεν έδιναν την αίσθηση ότι είναι «μια σφιχτοδεμένη ομάδα ανθρώπων, που ξέρει να υποτάσσει το μερικό στο γενικό καλό».
Είναι γνωστό πως οι λέξεις δεν έχουν κανένα βάρος, καμία αξία, και κανένα περιεχόμενο για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Υπηρετούν τη γραμμή και τον ιδιοτελή σκοπό της στιγμής όπως ακριβώς η ομιλία Τσίπρα στην Κ.Ε. Μετέφερε τη γραμμή του ινστρούχτορα του Θανάση Καρτερού. Ο οποίος άρπαξε τον «μικρό», τον συνέφερε, τον εμψύχωσε και τον πέταξε ξανά μέσα στο ρινγκ. Εμφυσώντας όλους τους δαίμονες της αριστεράς: οι εχθροί που θέλουν να τους συντρίψουν γιατί είναι ηθικοί και θέλουν το καλό της κοινωνίας.
Κουτόχορτο νέας εσοδείας.
«Τελειώνετε με το πένθος» διέταξε πριν από δυο μέρες ο ινστρούχτορας στην Αυγή.
«Μετά από τρεις μέρες θλίψης και αναστοχασμού, ήρθε η ώρα να κηρύξουμε λήξη στο πένθος» είπε χθες ο πρόεδρος στους συντρόφους.
Έγραψε προχθές ο ινστρούχτορας, ότι το σύστημα θέλει να ξαποστείλει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα, γιατί χαλάει «τη μαγιονέζα στα μεγάλα ντιλ». Εμφανίστηκε ο πρόεδρος, ως τάχα διωκόμενος του συστήματος, στέλνοντας μήνυμα στις ελίτ και στα μεγάλα συμφέροντα ότι τάχα δεν θα υποκύψει. Δεν θυμάμαι πόσες φορές ο Άδωνις Γεωργιάδης, μέσα και έξω από τη βουλή, του έχει ρίξει το γάντι ότι δεν έχει υπάρξει άλλος πρωθυπουργός που να έχει εξυπηρετήσει τόσο καταλυτικά τα μεγάλα συμφέροντα, προκαλώντας τον να πει ονόματα, με τον Τσίπρα εκκωφαντικά να σιωπά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είτε νικά, είτε χάνει, παραμένει ο ίδιος. Τοξικός, αλαζονικός και εχθροπαθής κομματικός οργανισμός.
Δεν διορθώνεται. «Καταργείται» στην κάλπη της 25ης Ιουνίου.
