Τη δεκαετία του '80, ήταν δημοφιλής η φράση «δημοκρατικές δυνάμεις». Η επινόηση του όρου διακατεχόταν επιτηδευμένα από αοριστία, ως προς το ποιους περιλαμβάνει. Ο εμπνευστής της, Ανδρέας Παπανδρέου και τα στελέχη του τότε ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποιούσαν τη φράση είτε για να συσπειρώσουν τη βάση ή να ενεργοποιήσουν τα αντανακλαστικά των αριστερών ψηφοφόρων, απέναντι στο «μπαμπούλα» της «επάρατης» δεξιάς. Ήταν μια ευφυής αλλά χυδαία και παραπλανητική έμπνευση, όπου ταύτιζε τη συντηρητική κεντροδεξιά με τη δικτατορία και απέναντι στεκόταν αυτό που σήμερα θα λέγαμε δημοκρατικό τόξο…
Επιστρέφοντας στο παρόν, σαν μια ακόμα φάρσα, μας προέκυψαν οι «προοδευτικές δυνάμεις», του Αλέξη Τσίπρα, που θα μας γλιτώσουν από τη συμφορά που μας βρήκε!!!
Σκοπίμως δεν μας προσδιορίζει ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις και ποιους εννοεί. Βλέπετε ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει.
Θεωρεί άραγε προοδευτική δύναμη το σταλινικό απολίθωμα του ΚΚΕ;
Θεωρεί προοδευτικό το ΜέΡΑ25, με το θεατρικό μαρξισμό, που όταν ανοίγουν το στόμα τους δεν ξέρουμε αν πρέπει να γελάσουμε ή να κλάψουμε;
Θεωρεί προοδευτικό το ΠΑΣΟΚ που έχει κυβερνήσει το μεγαλύτερο διάστημα των τελευταίων 40 ετών;
Τέλος πάντων τι είναι αυτό που σε καθιστά προοδευτικό στην εποχή μας;
Μήπως απλά με τον όρο «προοδευτικές δυνάμεις» εννοεί ένα κέλυφος που θα στεγάσει όσους πρόθυμους ψάχνουν μία ευκαιριακή σχέση με πολύ μεγάλα οφέλη;
Σίγουρα δεν αποτελεί πρόοδο να κυβερνήσεις με ιδεολογία του 19ου αιώνα και όπου εφαρμόστηκε, έχει αποτύχει παταγωδώς. Επιπλέον - τουλάχιστον στον κόσμο που γνωρίζουμε - δεν υπάρχει συνεργασία χωρίς προηγούμενη συνεννόηση και προγραμματική συμφωνία. Εκτός και αν αποτελεί καινοτομία να μη συμφωνούν σε τίποτα και να αφήσουνε τα πράγματα στην τύχη. Το έχουν ξανακάνει άλλωστε, μόλις πριν μερικά χρόνια με τους ΑΝΕΛ.
Μήπως αποτελεί πρόοδο ή συν-διοίκηση των πανεπιστημίων με άναρχο-φασίστες και η διαρκής υποβάθμιση δίνοντας πτυχία χωρίς αντίκρισμα στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης; Η ανοχή στην εγκληματικότητα εντός των πανεπιστημίων σε μια διαστρεβλωμένη ερμηνεία του ασύλου θεωρείται προοδευτική;
Τι προοδευτικό έχει η επαναλαμβανόμενη Πολλάκειος πρόταση για τη δικαιοσύνη; Ο ορισμός ενός δικαστικού σώματος που θα υπακούει στα κελεύσματα της κυβέρνησης, ούτως ώστε να εξασφαλίσει ότι ποτέ ξανά, δεν θα κυβερνήσει κανείς άλλος. Έχει καμία διαφορά από την πρακτική όλων των καθεστώτων που εφάρμοσαν και εξακολουθούν να εφαρμόζουν τη συγκεκριμένη τακτική;
Μήπως είναι προοδευτικό η επαναφορά όλων των ανεξάρτητων αρχών κάτω από τις φτερούγες του κράτους για να βεβαιωθούν ότι όλοι συμμορφώνονται στις επιταγές του κόμματος;
Πίστευα ότι δεν θα τολμούσε να ξανακλείσει το μάτι σε χάρισμα χρεών και παντός είδους υποχρεώσεων μετά το φιάσκο της προηγούμενης διακυβέρνησης. Αλλά πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι. Αδιάφορο τι εννοεί και τι νομίζουν αυτοί που θέλουν να τον πιστέψουν, η υπόσχεση διαγραφής χρεών είναι τόσο παλιά όσο είναι ο κόσμος που αναπνέουμε. Και η χούντα χρέη χάριζε. Εν ολίγοις δεν εμπεριέχει κανένα προοδευτικό πρόσημο.
Δεν ξέρω πώς αντιλαμβάνονται την πρόοδο στην Κουμουνδούρου, αλλά η μετεγκατάσταση του παλαιοκομματικού ΠΑΣΟΚ στα γραφεία τους, μάλλον δεν συγκαταλέγεται στην εικόνα που έχουμε για τον όρο.
Ούτε η κουλτούρα και νοοτροπία που κουβαλάνε. Μπορεί η ασθενής τους μνήμη να μην τους βοηθάει, αλλά αυτή ήταν η αιτία που έριξε τη χώρα στα βράχια.
Ο οικονομικός αναλφαβητισμός μπορεί να έχει πλάκα στην καφετέρια, στις τηλεοπτικές εκπομπές, και σε βίντεο στο YouTube των 30 δευτερολέπτων, αλλά δεν είναι καθόλου αστείο όταν πρόκειται να κυβερνήσεις μία χώρα.
Σίγουρα δεν αποτελούν προοδευτικότητα οι αναχρονιστικές συνταγές λατινοαμερικάνικου τύπου, που αραδιάζουν τα στελέχη του, οι οποίοι οδήγησαν τους λαούς των χωρών αυτών να ζουν τη μέρα της μαρμότας.
Μήπως αποτελεί πρόοδο ο εναγκαλισμός με τον συνδικαλισμό που έχει κάνει παραμάγαζο τη δημόσια περιουσία και η δια βίου υπόσχεση για ανοχή σε ελλιπείς και ανίκανους δημοσίους υπαλλήλους;
Ίσως τελικά το ερώτημα πρέπει ευθέως να τεθεί στο εκλογικό σώμα.
Αν εξαιρέσουμε ένα σημαντικό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που έχει ιδέες και στελέχη, όπου δεν είμαι βέβαιος αν ο υπάρχον αρχηγός μπορεί να αξιοποιήσει, τι προοδευτικό και ρηξικέλευθο έχετε ακούσει από όλους αυτούς εδώ και δεκαετίες;
Χρειάζεται κάποιο ταλέντο και κόπο η άσκηση κριτικής και η διαρκής καταγγελία των πάντων; Εκτός από διαμαρτυρίες και άρνηση, ποια πρόταση έχουν για τη λειτουργία του κράτους, την υγεία, την παιδεία, την άμυνα και την εσωτερική ασφάλεια;
Είναι δείγμα ανθρώπου οραματιστή με βλέμμα προς το μέλλον να θεωρεί τις νεοφυείς επιχειρήσεις απάτη;
Η αντίσταση στο τεχνοφασισμό και η ανατίναξη των τραπεζών είναι τελικά πολιτική πρόταση ή εφηβική ονείρωξη;
Ένα μήνυμα προς τους νέους ψηφοφόρους, που γοητεύονται από τις κορώνες αμφιθεάτρου των αριστερών ηγετίσκων και την καλτ φυσιογνωμία του Κουτσούμπα. Αν επιλέξετε το συρφετό των πρόθυμων επειδή «οι άλλοι σας έκλεψαν το μέλλον», μην νομίζετε ότι θα φύγετε καθαροί και ατσαλάκωτοι.
Εσείς θα υποστείτε τις συνέπειες των πειραματισμών τους. Η ανάπτυξη δεν παραγγέλνεται, οι μισθοί δεν ανεβαίνουν με διατάγματα, ούτε ο πληθωρισμός πέφτει με λιτανείες.
Επειδή στα περισσότερα γκάλοπ λέτε ότι είστε απογοητευμένοι και έχετε την εναλλακτική να φύγετε από τη χώρα, όπως τόσοι άλλοι πριν από εσάς, σας έχω νέα.
Αν η συνεργασία των «προοδευτικών δυνάμεων» αποφασίσει να μετατρέψει τη χώρα σε ταξιδιωτικό πρακτορείο αναξιοπαθούντων μεταναστών, η ανοιχτή Ευρώπη θα κλείσει τα σύνορα της και θα μείνετε εγκλωβισμένοι εδώ, να τρώμε τις σάρκες μας παρέα.
* Ο Νικόλαος Δ. Τσαγκανέλιας εργάζεται για πάνω από 27 χρόνια στον χρηματοοικονομικό χώρο. Από το 2015 εργάζεται στην Tavira Securities με έδρα το Λονδίνο, ως Hedge Fund Operations & Risk.
