Ανέβηκαν μαζί πάνω στο κύμα της διαμαρτυρίας, μαζί μεσουράνησαν παριστάνοντας τους προστάτες του λαού, μαζί συγκρούστηκαν με την πραγματικότητα, μαζί πορεύτηκαν μεταξύ συμβιβασμών, καταγγελιών, ύβρεων, αλαζονείας και αυταπατών. Μια δεκαετία μετά, ΣΥΡΙΖΑ και Podemos, γράφουν τους τίτλους του τέλους, βλέποντας να χάνουν κάθε προοπτική εξουσίας, αλλά και το ίδιο τους το κόμμα.
Podemos τέλος στην Ισπανία, λοιπόν. Η Γιολάντα Ντίαθ, νέα αρχηγός της Αριστεράς, που το 2021 είχε πάρει το δαχτυλίδι από τον άλλοτε πανίσχυρο Πάμπλο Ιγκλέσιας, αφού δημιούργησε την Πλατφόρμα Sumar (Ενώνω) και συνένωσε τα διάφορα αριστερά κομματίδια, κυριολεκτικά «κατάπιε» τους Podemos βάζοντας έναν πολύ σκληρό και ταπεινωτικό όρο:
Αν οι Podemos επιθυμούν να ενταχθούν στο νέο συνασπισμό πρέπει να θυσιάσουν την Ιρένε Μοντέρο, σύζυγο του Ιγκλέσιας και υπουργό Ισότητας.
Μετά από μήνες διαπραγματεύσεων, οι Podemos αποδέχθηκαν τελικά την αφομοίωσή τους και τον ταπεινωτικό όρο που περιλάμβανε και τον αποκλεισμό ενός ακόμη υψηλόβαθμου αξιωματούχου τους, του Πάμπλο Ετσενίκε. Αντιστέκονταν μέχρι την ώρα που καταποντίστηκαν στις περιφερειακές εκλογές της 28ης Μαΐου, όπου απορρίφθηκαν όλες οι λατινοαμερικανικού τύπου προτάσεις τους για την Ισπανία.
Η μόνη που διασώθηκε είναι η Ιόνε Μπελάρα, γενική γραμματέας του κόμματος και υπουργός Κοινωνικών Δικαιωμάτων, με τον όρο ότι η Ντίαθ θα αποφασίσει σε ποια εκλογική λίστα θα συμπεριληφθεί. Δηλαδή, άτακτη υποχώρηση! Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας έχει φθάσει πια στο σημείο με ανοιχτές επιστολές του να εκλιπαρεί για έλεος, προκειμένου να σώσει τη γυναίκα του και τα πρωτοκλασάτα στελέχη του.
Ήταν αυτή μια αναδρομική εκδίκηση για τα γεγονότα του Φεβρουαρίου 2017, όταν ο Ιγκλέσιας είχε επικρατήσει στο κόμμα, με αποτέλεσμα την πρώτη διάσπαση και τη δημιουργία του κόμματος Mas Madrid, από εκείνα τα στελέχη, που τότε είχαν αποχωρήσει καταγγέλλοντας την αυταρχική συμπεριφορά της τότε ηγετικής ομάδας.
Η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει ήταν ο νόμος της Μοντέρο «μόνο το ναι είναι ναι», που είχε ως αποτέλεσμα ελαφρύτερες ποινές για βιασμούς και κακοποίηση και την απελευθέρωση χίλιων περίπου καταδικασμένων για κακουργήματα. Η Ντίαθ, ως υπουργός Εργασίας και τρίτη αντιπρόεδρος είχε διαφωνήσει, αλλά οι Podemos είχαν βάλει την υπερψήφιση του συγκεκριμένου νόμου ως όρο στον Σοσιαλιστή πρωθυπουργό Σάντσεθ, που επίσης έχει μετανιώσει.
Καταπίνουν όλες τις προσβολές
Τελικά οι Podemos εντάχθηκαν στον συνασπισμό των 15 κομμάτων και μέχρι τις 19 Ιουνίου, ημερομηνία που θα κλείσουν οι λίστες των κομμάτων για τις πρόωρες εκλογές της 23ης Ιουλίου, θα έχουν ολοκληρωθεί οι θέσεις που θα καταλάβουν στις εκλογικές λίστες.
Οι Podemos εξακολουθούν να ελπίζουν ότι μέχρι τότε θα καμφθεί η απόφαση για τη Μοντέρο, την οποία θεωρούν σημαντικό πολιτικό τους κεφάλαιο. Αλλά και για την οποία όμως η Ντίαθ έχει πει πως αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο για την επίτευξη της ενότητας.
Όλα δείχνουν, όμως, ότι έχουν πια συμβιβαστεί με την ιδέα και έχουν παραιτηθεί από κάθε διεκδίκησή τους.
Η ίδια η Μοντέρο δήλωσε διατεθειμένη να κάνει ένα βήμα πίσω προς χάριν της ενότητας «όσο άδικο και αν είναι αυτό», όπως είπε.
Από την πλευρά της, η Ντίαθ πρόσφερε στους Podemos την πέμπτη θέση στη λίστα της Μαδρίτης, την τέταρτη στη Βαρκελώνη και την πρώτη σε Μούρθια, Κάντιθι, Ναβάρα, Λα Πάλμα, Γκουιπούθκα. Οι Podemos βρίσκουν την προσφορά άδικη και συνεχίζουν να διαπραγματεύονται. Μέσω της Μπελάρα, καθώς σε διαδικτυακή ψηφοφορία το 93% των μελών του κόμματος της ανέθεσαν διαπραγματεύσεις και τελική απόφαση.
Όσο για τον Ιγκλέσιας, σε πρώτη φάση περιορίστηκε να κάνει ριτουίτ σε σχόλια υπέρ της μητέρας των παιδιών του. Σε μια τηλεοπτική εμφάνισή του, είπε: «θα σιωπήσω για να μην έχουμε δάκρυα. Με περηφάνεια».
Από την πλευρά του, ο Πάμπλο Ετσενίκε, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των Podemos στη Βουλή ανακοίνωσε ότι δεν θα είναι υποψήφιος. Όπως είπε, μπορεί το βέτο για τη Μοντέρο να ήταν άμεσο και με ονοματεπώνυμο, αλλά το βέτο για τον ίδιο ήταν έμμεσο. Δεν έγινε αποδεκτό το αίτημά του να τεθεί επικεφαλής στη λίστα της Σαραγόσα, που ήταν και η μοναδική για να έχει ελπίδες επιτυχίας.
Είπε πάντως ότι η ένταξη των Podemos στη Sumar, ήταν «μια σωστή απόφαση στην πιο δύσκολη στιγμή», αν και το κόμμα του δέχτηκε ένα πολύ σκληρό χτύπημα.
Οι ικεσίες του Ιγκλέσιας και τα κονδύλια
Στις 11 Ιουνίου, ο Πάμπλο Ιγκλέσιας έσπασε τη σιωπή του με ένα άρθρο του. Και θυμήθηκε τον παλιό καλό εαυτό του. Αποκάλεσε τη Γιολάντα Ντίαθ «τελικό εκτελεστή ενός βίαιου σχεδίου εξόντωσης της Μοντέρο, ενορχηστρωμένου από τον απαίσιο προπαγανδιστικό μηχανισμό της δεξιάς, των ΜΜΕ, δικαστικών και πολιτικών. Ελπίζω ότι η Γιολάντα θα ακούσει αυτούς που της ζητούν να διορθώσει το λάθος».
Μάλιστα, το Canal Red, μέσο που ελέγχουν ο Ιγκλέσιας και οι χορηγοί του, δημοσίευσε άρθρο γνώμης, όπου η Sumar περιγράφεται ως «εξημερωμένη αριστερά» που δέχθηκε να βάλει βέτο στον φεμινισμό.
Υπάρχει και ένα ακόμη θέμα: Στο πλαίσιο του Συνασπισμού, στους Podemos αναλογεί το 23% των χρηματοδοτήσεων προς τη Sumar. Αν οι Podemos αρνούνταν να θυσιάσουν τη Μοντέρο και άλλα επιφανή στελέχη τους θα έχαναν τα κονδύλια, που σε περίπτωση νέας διάσπασης θα τους ακολουθούσαν.
Η απερίγραπτη αυτή κατάσταση ευνοεί τον Σάντσεθ, που στις δημοσκοπήσεις κέρδισε τέσσερις μονάδες σε μια εβδομάδα, με την Σουμάρ να πέφτει κατά 1,5 μονάδα σε μια εβδομάδα.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, οι δημοσκοπήσεις φέρνουν ήδη στην πρώτη θέση το Λαϊκό Κόμμα: Οι Ισπανοί κουράστηκαν με τις κυβερνήσεις συνεργασίας, τους εκβιασμούς μεταξύ των εταίρων και τις μάχες εξουσίας στο εσωτερικό της Αριστεράς…
Ένα είναι βέβαιο: Οι βίοι παράλληλοι του ΣΥΡΙΖΑ και των Podemos οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε ένα άδοξο τέλος…
*Υποψήφια Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών Ν.Δ., πρώην υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος
