Οι εκλογές απέχουν πλέον πέντε ημερολογιακές ημέρες και αν είναι κάτι που η αγορά λέει με τη συμπεριφορά της είναι «αναμονή». Θα ήταν μεγάλο λάθος να ερμηνεύσει κανείς τη στάση των επενδυτών ως προάγγελο της προεξόφλησης του εκλογικού αποτελέσματος.
Οι προσδοκίες που έχουν τιμολογηθεί δεν προσδιορίζουν ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της επόμενης Κυριακής, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο την τάση που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις. Μετά από εκείνο το μεγαλοπρεπές +2,03% του Γενικού Δείκτη της 26ης Ιουνίου του 2015 όσοι έζησαν τη συνεδρίαση εκείνης της Παρασκευής, αλλά κυρίως τις επόμενες ημέρες, ξέρουν ότι οι αγορές κάνουν και λάθη. Και μάλιστα πολύ ακριβά!
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από περίτεχνες διατυπώσεις. Ναι, η αγορά δεν θέλει ακυβερνησία, δεν θέλει τρίτο γύρο εκλογών, δεν θέλει κυβέρνηση με ψήφο ανοχής. Η αγορά θέλει κυβέρνηση τετραετούς πνοής με περιεχόμενο φιλικό προς το Χρηματιστήριο και τους επενδυτές.
Όσο υποκειμενισμό και αν προσάψουμε στον γράφοντα - ο οποίος παραλίγο να μείνει άνεργος το καλοκαίρι του 2015 - οι μόνες προτάσεις που αυτήν τη στιγμή είναι πιο συμβατές με την προσδοκία της αγοράς είναι είτε αυτοδύναμη κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, είτε ένας κεντροδεξιός σχηματισμός με βασικό κορμό τη Νέα Δημοκρατία. Έχετε ακούσει άλλο κόμμα να μιλάει για την επενδυτική βαθμίδα; Έχετε ακούσει χρονοδιάγραμμα αποεπένδυσης του ΤΧΣ από τις ελληνικές τράπεζες;
Αντιθέτως. Έχουμε διαβάσει για εθνικοποίηση της ΔΕΗ, για έλεγχο των ποσοστών της Εθνικής Τράπεζας που κατέχει το ΤΧΣ από το Δημόσιο και την αύξηση της φορολογίας στα μερίσματα. Όλες έχουν κοινό σημείο αναφοράς ότι αποτελούν δηλώσεις από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Το άκουσμα δεν είναι καθόλου συμβατό με όλα όσα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια και μάλλον θα λειτουργήσει ανασταλτικά, όχι μόνο στην προσέλκυση νέων επενδυτών, αλλά και στη διατήρηση των θέσεων που έχουν όσοι τοποθετήθηκαν στην Ελλάδα μετά το 2019.
Το καλό σενάριο, αν η Νέα Δημοκρατία χάσει τις εκλογές, είναι η συναλλακτική συρρίκνωση του Χρηματιστηρίου, ό,τι έγινε δηλαδή την περίοδο 2016-2018. Το κακό σενάριο θα είναι το καλό σενάριο μαζί με μια γερή δόση απαξίωσης. Σε ένα περιβάλλον υψηλών επιτοκίων δανεισμού χωρίς κεντρική στόχευση επενδυτικής βαθμίδας, ποια επιχείρηση θα συνεχίζει να δημοσιεύει υψηλά κέρδη με κίνδυνο να βρίσκεται υπό την απειλή έκτακτης φορολογίας των «υπερκερδών» της; Και τέλος πώς το Χρηματιστήριο θα ανακτήσει τον χαρακτηρισμό της ανεπτυγμένης αγοράς ικανοποιώντας τις απαιτητικές προϋποθέσεις συναλλαγών και εταιρικών κεφαλαιοποιήσεων;
Θυμάμαι μια προεκλογική συγκέντρωση του 2014 όταν ο τότε υπουργός ανάπτυξης κ. Κωστής Χατζηδάκης διατύπωνε εμφατικά την άποψη του: «Πιστέψτε τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα υλοποιήσουν αυτό που υπόσχονται», εννοώντας το δημοψήφισμα εξόδου της χώρας από την Ε.Ε. Δεν έπεσε έξω. Εσχάτως κυκλοφορούν σενάρια που θέλουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης «να μην εννοεί και τόσο αυτά που υπόσχεται γιατί πρέπει να ικανοποιήσει πρώτα το ακροατήριό του». Επιτρέψτε μου να κρατήσω την προτροπή του συνεπώνυμου μου και να πορευτώ στις κάλπες με αυτή σαν οδηγό.
