Του Γιάννη Σιδέρη
Στον ΣΥΡΙΖΑ για μία ακόμη φορά δείχνουν ξαφνιασμένοι από τις κινήσεις Μητσοτάκη, για τις οποίες δεν έχουν προετοιμάσει ενιαία στάση. Περίμεναν να παραπεμφθεί και ο Αλέξης σε Προανακριτική, έτσι θα βρίσκονταν στη θέση θυματοποίησης όπου έχουν εσαεί τοποθετήσει τον εαυτό τους: των αριστερών που αενάως διώκονται από τους κακούς της φύσει αντιλαϊκής Δεξιάς.
Ήταν ο μόνος ρόλος για τον οποίο είναι ιστορικά προετοιμασμένο. Εθισμένοι με την κουλτούρα της ήττας και εξοπλισμένοι με τα πολιτικά επιχειρήματα του παράπονου και της καταγγελίας. Γι΄ αυτό, με τη μη παραπομπή του Αλέξη βρέθηκαν εκτός κλίματος και εκφράζουν αμηχανία μέσω αλληλοαναιρούμενων θέσεων.
Για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ προχθές με την σκληρή ανακοίνωσή του κατηγορούσε τον Μητσοτάκη για δειλία και τον προκαλούσε αν έχει το θάρρος να εντάξει και τον Τσίπρα ως κατηγορούμενο στην επιτροπή που θα συστήσει. Χθες ο Γραμματέας του κόμματος Σκουρλέτης χθες μίλησε για ρεβανσιστική και διχαστική πολιτική. Μα η κατηγορία περί ρεβανσισμού θα μπορούσε να αρθρωθεί εάν συνέβαινε αυτό που μετ' επιτάσεως ζητεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Να παραπεμφθεί ο Αλέξης. Αφού αυτό δεν συνέβη, πως αιτιολογείται ο ρεβανσισμός; (Την παράσταση βέβαια έκλεψε χθες ο γνωστός Κωνσταντινέας, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ως τον Ιούνιο, που προσπαθώντας να υπηρετήσει τη γραμμή ότι έπρεπε να παραπεμφθεί και ο Αλέξης, έγραψε στο twitter: «κάνεις προκαταρκτική μόνο στον Παπαγγελόπουλο, είναι σαν να μου φταίει ο τσιλιαδόρος και όχι ο κλέφτης» - άρα με τη δική του γλώσσα ο Παπαγγελόπουλος ήταν απλώς ο «τσιλιαδόρος» και «κλέφτης» ο Τσίπρας!).
Η διαδικασία θα είναι μακρόσυρτη, άγνωστο τι θα αποκαλυφθεί, ωστόσο θα αποτελέσει πολιτική δοκιμασία για τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα αγωνιά επί μακρόν μήπως αποδειχθεί ότι οι κατηγορίες κατά των πολιτικών ήταν σκευωρία, και τότε δεν θα είναι ισχυρή άμυνα το σήκωμα των ώμων και η «αθώα» έκφραση «μα εμείς προσπαθήσαμε να διερευνήσουμε το παγκοσμίως υπαρκτό σκάνδαλο Novartis».
Γιατί δεν το διερεύνησαν. Ένιωθαν παντοδυναμία, πίστευαν ότι και η επόμενη τετραετία θα ήταν δική τους (τους το έλεγαν οι δημοσκοπήσεις που πίστευαν), και δεν φρόντισαν να κρατήσουν τα προσχήματα. Να ξεκινήσουν δηλαδή παράλληλη έρευνα για το πραγματικό σκάνδαλο Novartis, όπως έκανε όλος ο πλανήτης, ώστε να επικαλεστούν το αντικειμενικό ενδιαφέρον τους για την αποκάλυψη του σκανδάλου.
Παράλληλα θα είναι υποχρεωμένοι να στηρίξουν ενεργά τον Παπαγγελόπουλο, εξέχον δείγμα του καραμανλικού στρατοπέδου που «μήδισε» και στρατεύτηκε στην πρώτη φορά Αριστερά. Τους ήταν χρήσιμος μέσα το πλαίσιο συμμαχιών που είχαν δημιουργήσει, όμως τώρα γίνεται βαρίδι. Αλλά και ο ίδιος δεν είναι εύκολη περίπτωση. Ξέρει τα κατατόπια, πρόσωπα και πράγματα ως πρώην εισαγγελέας (ίσως βέβαια αυτό του προσέδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση και μοιάζει να φέρθηκε άτσαλα ως ταύρος εν υαλοπωλείο). Υπήρξε επίσης διοικητής της ΕΥΠ. Δεν έχει την προσωπικότητα του ανθρώπου που θα προσφερθεί ως Ιφιγένεια. Και αν δεν βρει στήριξη, δεν αποκλείεται να πει «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».
Ούτως ή άλλως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρίσκεται σε τοπίο κινούμενης άμμου, και όποια κίνηση κάνει, είτε αποστασιοποίησης είτε ενεργού στήριξης Παπαγγελόπουλου, θα το βυθίζει στην υπόθεση και θα χρεώνεται την παραμικρή παρασπονδία, αφού όλα έγιναν κατά την διάρκεια της διακυβέρνησής του.
Η υπόθεση σε κομματικό επίπεδο δεν αφορά μόνο τους δύο. Εμπλέκεται και το ΚΙΝΑΛ, αφού στοχοποιήθηκαν νυν και πρώην στελέχη του πρώτης γραμμής (Βενιζέλος, Λοβέρδος), τα οποία έχουν έννομο συμφέρον αλλά και την επιστημοσύνη να παρακολουθήσουν ιδία γνώσει τις διαδικασίες.
Χθες ο Γραμματέας της Κ.Ο. του ΚΙΝΑΛ Κεγκέρογλου επέμενε στο «όλα στο φως», μίλησε για «σαφέστατες ενδείξεις για τις παραθεσμικές παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη του κ. Παπαγγελόπουλου», και προειδοποίησε ότι η «αναζήτηση άλλοθι σε δήθεν αναρμοδιότητα ή άλλα δικονομικά προσχήματα είναι συνενοχή».
Η υπόθεση γίνεται αρκετά πιο «βαριά» από ό,τι την είχαν φανταστεί οι εμπνευστές της.
