Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Με σπασμένα φρένα τρέχει ο ΣΥΡΙΖΑ προς την πλήρη πολιτική και εκλογική του συντριβή. Όπως όλα δείχνουν δύο χρόνια μετά την νίκη του στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 και την άνοδό του στην εξουσία, το κόμμα που ξεκίνησε από το 3%, δεν μπορεί να διαχειριστεί την απόλυτη αναντιστοιχία λόγων και πράξεων του. Πώς να διαχειριστεί άλλωστε κάποιος την απόσταση που χωρίζει την «κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο και ένα άρθρο» και την υπογραφή νέων μειώσεων σε αφορολόγητο και συντάξεων.
Όπως και να το δει κάποιος ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται σε πλήρη πολιτική και εκλογική αποσύνθεση, μη μπορώντας να ανταποκριθεί στη σκληρή πραγματικότητα από την μία και την «ονειρική» θεώρηση των πραγμάτων και των συσχετισμών από την άλλη. Το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ έχει δυστυχώς ταυτιστεί με την αποτυχία, τη μιζέρια και την κοινωνική κατάθλιψη. Δεν μπορεί πλέον να στήσει κανένα θετικό αφήγημα. Ό,τι και αν λέει, ό,τι και αν κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, όσα και αν λένε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες τα στελέχη του, πέφτουν πάνω σε ένα τείχος δυσπιστίας, αποτέλεσμα της διαχειριστικής του ανεπάρκειας.
Τόσο το έργο της Κυβέρνησης όσο και ο δείκτης προσδοκιών από αυτήν είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα, όπως αποτυπώνεται σε όλες τις μετρήσεις κοινής γνώμης. Δυστυχώς για τη χώρα, οι αριθμοί διαψεύσουν το όμορφο επικοινωνιακό αφήγημα που ξεδιπλώνει η κυβέρνηση.
Στα δύο χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η χώρα γύρισε ξανά σε ύφεση. Η πραγματική οικονομία διαλύεται. Η μεσαία τάξη έχει γονατίσει από την υπερφορολόγηση. Η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια έχουν επιστρέψει στην Οικονομία. Τα νοσοκομεία είναι στην χειρότερη κατάσταση από ποτέ. Μια αποτυχία που πλέον την ομολογούν τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι πρόσφατες δηλώσεις του Ευκλείδη Τσακαλώτου για ανάπτυξη και φοροδιαφυγή αλλά και οι δηλώσεις του Νίκου Φίλη ότι «έπεσαν έξω σε όλες τις εκτιμήσεις τους».
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί πλέον ξένο σώμα για το κομματικό του ακροατήριο. Για τους πολίτες που τον ψήφισαν και τον ανέβασαν από το 3 στο 35%. Τα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ πλήττουν κυρίως τις κοινωνικές ομάδες που τον στήριξαν. Χαμηλόμισθους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι θα επιβαρυνθούν σημαντικά από τη μείωση του αφορολόγητου ορίου, καθώς και αυτοαπασχολούμενους που πλήττονται από τις νέες εισφορές και το χάος με τον ΕΦΚΑ. Την ίδια ώρα, πολύ μεγάλο είναι το πλήγμα που θα δεχθούν οι συντάξεις.
Μέσα σε όλα αυτό το ασφυχτικό πλαίσιο για το κυβερνών κόμμα, οι επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου ανακάλυψαν έναν ακόμα επικοινωνιακό ελιγμό, ενόψει της δύσκολης ψηφοφορίας στη Βουλή του πακέτου μέτρων. Πρόκειται για το γνωστό πλέον: «Κλαίω αλλά ψηφίζω». Μια στάση που υιοθετούν οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα γλιτώσουν την αποδοκίμασα από τους μέχρι σήμερα ψηφοφόρους τους.
Την ώρα που η πλειοψηφία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την «οδύνη» της για τα μέτρα που οι δικές τους πολιτικές έφεραν, τονίζει ότι θα τα ψηφίσει ώστε να παραμείνουν στην εξουσία, βάζοντας μπροστά το συμφέρον της χώρας. Η κατάσταση αυτή είναι αντικείμενο ανάλυσης, όπως μαθαίνουμε στο γαλάζιο επιτελείο, το οποίο προσπαθεί να αντιληφθεί ποιά τελικά είναι τα όρια αντοχής των βουλευτών της πλειοψηφίας.
Όπως πάντως τονίζει συνομιλητής του Κυριάκου Μητσοτάκη: «Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που ανέβηκαν στην εξουσία με ψέματα και λαϊκισμό, έφεραν τη χώρα σε χειρότερη κατάσταση από ό,τι την παρέλαβαν, αποσταθεροποίησαν την οικονομία και φόρτωσαν στους πολίτες νέα, δυσβάσταχτα βάρη. Ψηφίζουν «κλαίγοντας» όλα τα μέτρα, προκειμένου να διατηρήσουν την εξουσία τους και να στήσουν το δικό τους καθεστώς». Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι τέτοιοι αποφασισμένοι άνθρωποι, μόνο με έναν τρόπο αντιμετωπίζονται. Μοναδικός αντίπαλός τους για τέτοιες «σκληρές» καταστάσεις είναι...η ζωή, στο πέρασμα της οποίας όλα έρχονται στη σωστή τους διάσταση.
