Μια υγιής και εύρωστη δημοκρατία έχει ανάγκη όχι μόνο από μια σοβαρή και αποτελεσματική κυβέρνηση αλλά και από μια αντίστοιχη αξιωματική αντιπολίτευση, που θα μεριμνά για τεκμηριωμένη και παραγωγική κριτική στην πρώτη, βελτιώνοντας την, ενώ θα προετοιμάζει προσεκτικά το εναλλακτικό της κυβερνητικό πρόγραμμα. Δυστυχώς, τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε εξίσου αναποτελεσματικός και ως αξιωματική αντιπολίτευση.
Η εμμονή του στον διχασμό, στον άκρατο λαϊκισμό που το έφεραν στην εξουσία, η ιδεοληπτική, ατεκμηρίωτη και αναχρονιστική πολιτική του είναι οι βασικές αιτίες της πρόσφατης εκλογικής του κατακρήμνισης. Ένας επίσης βασικός παράγοντας της αποτυχίας του είναι και το μετριότατο και αμετροεπές πολιτικό του προσωπικό. Η καιροσκοπική επιστράτευση κάποιων άξιων επιστημόνων δεν ήταν ικανή να αλλάξει τη μεγάλη εικόνα του.
Η εμφανώς αλαζονική, μικρομέγαλη συμπεριφορά του ΠΑΣΟΚ μετά το αναιμικό +3%, όταν ο πολιτικός του συγγενής ΣΥΡΙΖΑ (ποιο άραγε είναι το ποσοστό των ΠΑΣΟΚογενών στελεχών του τελευταίου πανελλαδικά;) κατακρημνίζεται κατά -12% προκαλεί όλους τους κεντρώους και κεντροαριστερούς πολίτες του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Νέα στελέχη του μιλούν δημόσια με τη βεβαιότητα και το ύφος δέκα καρδιναλίων.
Οι πολίτες μειδιούνε με αυτή την εικόνα. Συνθήματα και πολιτικά τσιτάτα της δεκαετίας του 80’, ατεκμηρίωτες σοσιαλίζουσες προτάσεις για τη φορολογία των φυσικών προσώπων και των επιχειρήσεων, η εμμονή εναντίον του πρώην πρωθυπουργού με χαρακτηρισμούς αμφιθεάτρου προσβάλουν την πρόσφατη ιστορία αυτού του κόμματος και των σημαντικών πρόσφατων προέδρων του. Αυτών που έβαλαν πλάτη στη διάσωση της χώρας, πληρώνοντας για την πατρίδα τεράστιο πολιτικό κόστος.
Εξυπνακίστικες ατάκες και ειρωνείες προς τους πολιτικούς τους αντιπάλους τύπου ΣΥΡΙΖΑ προκαλούν θυμηδία στους ανένταχτους κεντρώους πολίτες, την ψήφο των οποίων επιδιώκουν. Το σύνθημα κατά της επάρατης δεξιάς ακούγεται εντελώς άστοχο όταν ήδη γνωρίζουν ότι ένα σημαντικό μέρος της σύγχρονης ΝΔ είναι κεντρώοι πολίτες.
Ξεκινούν ανένδοτο αγώνα κατά της «επάρατης δεξιάς» που συγκέντρωσε πρόσφατα το 41% των πολιτών, πολλοί εξ αυτών κεντρώοι και κεντροαριστεροί, γνωρίζοντας επίσης ότι πολλά κορυφαία στελέχη του πρώην πρωθυπουργού είναι επίσης κεντρώοι και κεντροαριστεροί. Και επιτέλους ποιας «επάρατης δεξιάς», αυτής που το κόμμα τους το ΠΑΣΟΚ έχει πρόσφατα κυβερνήσει μαζί της σώζοντας την χώρα, πριν έρθει η λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιον άραγε πείθουν με αυτές τις άτοπες τοποθετήσεις πλην των αυτάρεσκων στελεχών του;
Όλα τα κόμματα οφείλουν να αντιληφθούν ότι μετά τις εκλογές του Μαΐου τίποτα δεν θα είναι εύκολο πλέον στον πολιτικό στίβο γιατί τα 12 χρόνια της βαθιάς κοινωνικής και οικονομικής κρίσης άλλαξαν τον τρόπο που σκέφτεται η πλειοψηφία των πολιτών, ιδιαίτερα των νέων. Είναι άραγε τυχαίο ότι περίπου το 38% των νέων 17-21 ετών ψήφισαν τον Μάιο ΝΔ;
Μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει η ίδια αντιληφθεί ότι οι λαϊκίστικες υποσχέσεις, οι ατεκμηρίωτες πολιτικές, η εύκολη ψευδολογία δεν οδηγούν πουθενά ή μάλλον εξασφαλίζουν μια νέα χρεοκοπία που ήδη βίωσε στο πετσί της. Πολιτικές που συνοψίζονται στο θυμόσοφο «και το σκυλί χορτάτο και τον ντορβά γιομάτο» δοκιμάστηκαν στην Μεταπολίτευση από όλα τα κόμματα εξουσίας και απέτυχαν, οδηγώντας τη χώρα στη χρεοκοπία.
Λύσεις, συνθήματα, πρακτικές της δεκαετίας του 80’ απωθούν τους περισσότερους πολίτες. Τα σοσιαλιστικά τοτέμ με δανεικά έχουν πια καεί στη συνείδηση των περισσότερων πολιτών. Όποιος δεν τον αντιλαμβάνεται και ζει με το παρελθόν του θα βρεθεί προ εκπλήξεων. Οι περισσότεροι πολίτες, ιδιαίτερα οι νέοι, δεν ακολουθούν πλέον άκριτα το κόμμα που ψηφίζουν, είναι «ευέλικτοι» εκλογικά και μετακινούνται εύκολα εάν πειστούν από ορθολογικές, δίκαιες και τεκμηριωμένες πολιτικές προτάσεις.
Η τεμπελιά του μπαλκονιού και των κούφιων πολιτικών λόγων δεν τους συγκινούν, μάλλον τους εκνευρίζουν. Οι ιδεολογικές εμμονές, οι υπερβολές της Μεταπολίτευσης εξανεμίζονται σιγά σιγά στη συνείδηση των πολιτών και η χώρα συνειδητοποιεί ότι δεν χρειάζεται άλλον ένα μέτριο και λαϊκιστή ΣΥΡΙΖΑ.
Χρειάζεται ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό, κεντροαριστερό κόμμα της μετριοπάθειας, που προτάσσει το εθνικό και όχι το κομματικό συμφέρον, που είναι έτοιμο να συνδράμει τη χώρα και όχι τις όποιες φιλοδοξίες της ηγεσίας και των στελεχών της. Η κοινωνία δείχνει να θέλει να προχωρήσει μπροστά, στην πρόοδο, περπατώντας πλέον πάνω από τα λερωμένα πλακάτ της δεκαετίας του 80’.
