Οι εκλογές με την απλή αναλογική έχουν μετατραπεί σε παρηγοριά στον άρρωστο. Έχουν αναμφίβολα μεγάλη κρισιμότητα για τους λόγους που θα παραθέσω παρακάτω. Σε καμιά περίπτωση όμως, αν η Νέα Δημοκρατία κινητοποιήσει τους φίλους της, δεν πρόκειται να δώσουν αυτές οι εκλογές κυβέρνηση χωρίς τη συμμετοχή της. Ως εκ τούτου δε θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με καμιά χαλαρότητα από κανένα πολίτη, είτε υπάρξουν είτε δεν υπάρξουν δεύτερες εκλογές, αλλά με ψυχραιμία και πλήρη επίγνωση των αριθμητικών δεδομένων.
Με τα μέχρι στιγμής ευρήματα των δημοσκοπήσεων φαίνεται πως η Νέα Δημοκρατία θα εξασφαλίσει μια άνετη νίκη. Όμως αυτό δεν αρκεί γιατί, όπως σωστά το έθεσε σε συνέντευξή του ο Ν. Ανδρουλάκης, αυτό που μετρά τελικά είναι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αν το πρώτο κόμμα δεν έχει αυτοδυναμία, τότε οι υπόλοιποι έχουν το δημοκρατικό δικαίωμα να σχηματίσουν κυβερνητική πλειοψηφία, αν συμφωνήσουν σε ένα κοινό πρόγραμμα.
Συνεπώς, θεωρητικά, μπορεί τα κόμματα της σημερινής αντιπολίτευσης, αύριο, μετά τις εκλογές να σχηματίσουν κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα. Για να συμβεί αυτό επί του μετεκλογικού πεδίου θα πρέπει να συντρέξουν οι παρακάτω προϋποθέσεις:
1.Nα ακολουθήσει αυτήν την επιλογή του ΠΑΣΟΚ σύσσωμη η κοινοβουλευτική του ομάδα, περίπου 38-40 βουλευτές. Αν υπάρξουν διαφωνίες, που θα μεταφραστούν σε διαρροές, τότε το εγχείρημα σχηματισμού κυβέρνησης χωρίς το πρώτο κόμμα καθίσταται ανέφικτο, καθώς η πλειοψηφία θα είναι οριακή.
2.Να εκπροσωπηθεί κοινοβουλευτικά το κόμμα Βαρουφάκη. Χωρίς τους 15 βουλευτές του με την απλή αναλογική, είναι άνευ νοήματος κάθε περαιτέρω συζήτηση γιατί δεν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση από δύο κόμματα.
3. Υπάρχει το ενδεχόμενο να συμπράξει ο Κ. Βελόπουλος με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ; Φαίνεται δύσκολο. Αν μάλιστα ο Ν. Ανδρουλάκης θελήσει να φανεί συνεπής με τη θέση του πως οι συνεργατικές κυβερνήσεις σχηματίζονται επάνω σε προγραμματικές συμφωνίες, δε βλέπω πώς θα μπορούσε να συμφωνήσει το ΠΑΣΟΚ με τον Βελόπουλο σε ένα πρόγραμμα. Επί του πεδίου, μπορεί σε μια τέτοια απόφαση να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο μια έξωθεν παρέμβαση. Η εξωτερική πολιτική της σημερινής κυβέρνησης έχει πονέσει πολύ, κυρίως τη Ρωσία.
4. Το ΚΚΕ έχει δηλώσει πως απέχει από παρόμοιες διαδικασίες. Συνεπώς, οι 20 περίπου βουλευτές του θα είναι εκτός παιχνιδιού. Άρα το μόνο σίγουρο μέχρι στιγμής είναι η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ -θα είναι περίπου 90 βουλευτές- και ένα μέρος των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Αλλά και όλοι να συμφωνήσουν στη λεγόμενη «προοδευτική» κυβέρνηση, τα κουκιά δε βγαίνουν. Και τα δύο κόμματα αθροίζουν, στην καλύτερη περίπτωση, 130 έδρες.
Τούτων δοθέντων για ποιο λόγο προβάλλεται αυτό το σενάριο τη στιγμή που έχει μηδαμινές πιθανότητες επιτυχίας; Διότι πρέπει τόσο ο Τσίπρας όσο και ο Ανδρουλάκης να προσφέρουν μια ελπίδα στους ψηφοφόρους τους. Να τους παρουσιάσουν ένα κινητοποιητικό αφήγημα. Αμφότεροι όμως γνωρίζουν πως ουσιαστικά διηγούνται ένα παραμύθι.
Συνεπώς, ο κίνδυνος σχηματισμού κυβέρνησης χωρίς τη συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας είναι ανύπαρκτος. Τότε γιατί είναι τόσο κρίσιμες οι πρώτες εκλογές;
Γιατί θα είναι το πρόκριμα της αυτοδυναμίας για τις δεύτερες. Αλλιώς θα μιλήσει η Νέα Δημοκρατία με ένα 32% και αλλιώς με ένα 35%. Άρα δε συγχωρείται καμιά επανάπαυση, καμιά χαλαρότητα και το κυριότερο θα πρέπει όσοι έχουν δικαιολογημένα παράπονα από την κυβέρνηση, να αναλογιστούν την κρισιμότητα της ψήφου τους.
Και η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει σε ένα γενναίο άνοιγμα τόσο προς την Κεντροαριστερά όσο και σε άφθαρτες προσωπικότητες που βρίσκονται στα δεξιά της. Υπάρχουν. Άλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός είπε πως «αυτοδύναμη Νέα Δημοκρατία δε σημαίνει και μονοκομματική κυβέρνηση».
Υ.Γ. Ο Α. Τσίπρας δε θέλει τον Γιώργο Παπανδρέου για μετεκλογική συνεργασία. Τι να τον κάνει τότε. Είμαι σίγουρος πως τον θέλει για εκλογική συνεργασία. Κρατείστε το.
