Οι πρώτοι δεκαέξι μήνες του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Μέγαρο Μαξίμου μόνο εύκολοι δεν είναι. Ο κ. Μητσοτάκης δεν πρόλαβε καλά καλά να κάτσει στο πρωθυπουργικό γραφείο και χρειάστηκε να αντιμετωπίσει όχι μία αλλά πολλές κρίσεις. Από την ελληνοτουρκική ένταση στο Αιγαίο, στα δύο κύματα της πανδημίας μέχρι τις οικονομικές συνέπειες της παρατεταμένης καραντίνας, ο πρωθυπουργός ομολογουμένως διανύει μία πολύ δύσκολη περίοδο στο πρώτο μισό της θητείας του.
Το πιο λογικό σενάριο θα ήταν η τριπλή αυτή απειλή στο κυβερνητικό έργο να ήταν και καθοριστική σε ότι έχει να κάνει με την αποδοχή της κοινωνίας. Παρόλαυτα η εικόνα είναι μάλλον διαφορετική, με βάση και τις έρευνες κοινής γνώμης που δημοσιοποιούνται το τελευταίο διάστημα.
Προφανώς οι δημοσκοπήσεις δεν ισοδυναμούν με εκλογικές κάλπες, όμως σε κάθε περίπτωση αποτελούν μία «φωτογραφία» της στιγμής. Ούτε εκλογικό αποτέλεσμα προδιαγράφουν, ούτε έχουν την ίδια αξία με τη λαϊκή ψήφο. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι όλα τα κομματικά επιτελεία τις διαβάζουν προκειμένου να καθορίσουν την στρατηγική τους.
Μια γρήγορη ματιά , στο παραπάνω πλαίσιο, των τελευταίων στοιχείων όλων των δημοσκοπήσεων αποτυπώνει το εξής παράδοξο: Η κυβέρνηση της ΝΔ στη λεγόμενη πρόθεση ψήφου είτε να παραμένει στα ίδια ποσοστά της εκλογικής της νίκης, τον Ιούλιο του 2019, είτε να τα αυξάνει. Στοιχείο μάλλον περίεργο και πάντως σίγουρα ασυνήθιστο, ειδικά σε μία περίοδο με πολλές προκλήσεις για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Για την «παραδοξότητα» αυτή, υπάρχουν δύο βασικές εξηγήσεις, όπως επισημαίνει κυβερνητικό στέλεχος:
- Το μετριοπαθές κεντρώο προφίλ που σταθερά εκπέμπει ο κ.Μητσοτάκης από την πρώτη μέρα της εκλογικής του νίκης, το περασμένο καλοκαίρι. Παρά τις όποιες παραφωνίες και τα «φάλτσα» ορισμένων μελών του υπουργικού του συμβουλίου, ο πρωθυπουργός δεν έχει αποκλίνει από τις θέσεις του, κατορθώνοντας να διεισδύσει στην εκλογική «πελατεία» ‘άλλων κομμάτων. Η διείσδυση αυτή , του έχει προσφέρει διάφορες δεξαμενές που τον κρατούν σε υψηλά ποσοστά αποδοχής από την κοινωνία.
- Είναι γνωστό ότι ο μέσος Έλληνας ψηφίζει με βάση δύο κομβικά ζητήματα. Την οικονομία και την ασφάλεια. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και στους δύο αυτούς τομείς δείχνει να έχει καταφέρει μια σχετική σταθερότητα , στέλνοντας μηνύματα ηρεμίας σε μία ταραγμένη εποχή. Κάτι που έχει εκτιμηθεί από ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, τουλάχιστον σε δημοσκοπικό επίπεδο.
Σε κάθε περίπτωση πάντως αυτή την περίοδο νούμερο ένα εχθρός για τον Κυριακή Μητσοτάκη δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως αποκαλύπτουν όλες οι δημοσκοπήσεις μια και ο κ.Τσίπρας μοιάζει εγκλωβισμένος και ανήμπορος να εκπονήσει ένα νέο κυβερνητικό αφήγημα. Εχθρός για τον κ.Μητσοτάκη είναι ο εφησυχασμός και οι λάθος χειρισμοί ορισμένων υπουργών του, που δεν αντιλαμβάνονται το πλαίσιο που βάζει ο πρωθυπουργός. Υπουργοί που δύσκολα θα παραμείνουν στη θέση τους, μετά τον επερχόμενο ανασχηματισμό.
