Του Γιάννη Σιδέρη
Η αέναη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης - διαπραγμάτευση άνευ λόγου και στόχου, αφού προϊόντος του χρόνου ο λογαριασμός ανέβαινε – την έφερε για μια ακόμη φορά στο καναβάτσο.
Οι θεσμοί στο χθεσινό Eurogroup ζήτησαν να νομοθετηθούν τα προληπτικά μέτρα που ισούνται περίπου με 3,5 δις ευρώ, και τα οποία θα συγκροτήσουν έναν μηχανισμό πρόληψης, ο οποίος θα ενεργοποιείται εφόσον αποκλίνουμε των στόχων του τρίτου μνημονίου – ουσιαστικά πρόκειται για ένα προληπτικό τέταρτο μνημόνιο!
Η κυβέρνηση το είχε αποδεχθεί αλλά ζητούσε, όπως έγραψε χθες το liberal, τα επί πλέον μέτρα που προβλέπει το «προληπτικό μνημόνιο» (δηλ περεταίρω μείωση συντάξεων, μείωση μισθών κλπ), εφόσον χρειαστεί, να ληφθούν με τον προϋπολογισμό του 2018.
Ωστόσο οι θεσμοί, με αιχμή το ΔΝΤ δεν αποδέχτηκαν την ελληνική πρόταση. Ζητούν ο μηχανισμός, προκειμένου να είναι αξιόπιστος, να ψηφιστεί εκ των προτέρων και να προβλεφθούν αντικειμενικοί παράγοντες που θα πυροδοτούν την ενεργοποίησή του.
Και εδώ αρχίζει το μπέρδεμα...
Στρατηγική της κυβέρνησης είναι να παρθεί απόφαση στο επόμενο eurogroup για την ανάγκη προληπτικών μέτρων, χωρίς ωστόσο αυτά να νομοθετηθούν. Και αυτή η απόφαση του eurogroup να συνοδεύεται με δέσμευση των θεσμών για την ελάφρυνση του χρέους!
Οι δανειστές όμως τονίζουν ότι δεν θα κλείσει η αξιολόγηση αν δεν υπογράψει η κυβέρνηση τα προληπτικά μέτρα. Από την πλευρά τους κυβερνητικοί κύκλοι υποστήριζαν ότι δεν υπάρχει θεσμική δυνατότητα νομοθέτησης «νόμων υπό αίρεση». Κάτι παρόμοιο δήλωσε και ο κ. Τσακαλώτος, χρησιμοποιώντας ωστόσο την ασφαλιστική δικλείδα ότι «η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι γεμάτη ιδέες», περί αυτού- όπερ σημαίνει ότι κάποιο τρικ θα βρεθεί ώστε να χρυσώσουν το χάπι στους βουλευτές, που …θα ψηφίζουν 4ο μνημόνιο και θα είναι …σαν να μην το ψηφίζουν (για να παραλλάξουμε τη γνωστή ρήση που αποδίδεται σε πασίγνωστο απελθόντα Μοναχό). Έτσι θα αποφευχθεί και το «πολιτικό πρόβλημα» που περιέγραψε η δυσοίωνη πρόβλεψη του αντιπροέδρου Γιάννη Δραγασάκη εφόσον κληθούν οι βουλευτές να υπογράψουν τώρα και 4ο μνημόνιο.
Χθες αργά το βράδυ ο Ντάισελμπλουμ «ξόρκισε» τη λέξη μνημόνιο, λέγοντας πως δεν πρόκειται περί τέτοιου, αλλά «για έναν τύπο εξασφάλισης». Αποδέχτηκε επίσης και τους νομικούς περιορισμούς που θέτει η ελληνική πλευρά λέγοντας «δεν επιθυμούμε να υπερβούμε τους νομικούς π[περιορισμούς της Ελλάδας».
Το ατυχές είναι ότι και το ΔΝΤ αποδέχεται ως στόχο το υπάρχον πακέτο των μέτρων του τρίτου μνημονίου. Ωστόσο η κυβέρνηση έχει χάσει την εμπιστοσύνη των θεσμών (όπως είπε και ο Ντάισελμπλουμ με αφορμή το περίφημο φιάσκο των υποκλοπών). Εξ΄ αυτού αμφισβητεί ότι θα καλυφθεί ο συγκεκριμένος στόχος για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018. Παράλληλα ζητά έναν εύσχημο τρόπο για να παραμείνει στο π[πρόγραμμα.
Αναζητώντας πάλι συμμάχους
Η ελληνική πλευρά υποστηρίζει ότι στη συνεδρίαση του Eurogroup, η Γαλλία, η Ιταλία και η Πορτογαλία, υποστήριξαν την ελληνική θέση, πως ενδεχόμενη νομοθέτηση «μέτρων υπό αίρεση» θα είναι επιβαρυντική για το οικονομικό κλίμα της χώρας μας. Δεν είναι εκτός οικονομικής λογικής αυτό. Ωστόσο αυτή η κλίμακα των υποστηρικτικών χωρών είναι αρκετά ολιγάριθμη και ελλιπούς βάρους για να αντισταθμίσει τη θέληση του ΔΝΤ, της Γερμανίας και των δορυφορικών της χωρών. Για το λόγο αυτό ο πρωθυπουργός θα συνεχίσει τις τηλεφωνικές επαφές του (παλιά του τέχνη κόσκινο), προκειμένου να πείσει ηγέτες και άλλων χωρών για το δίκαιο των ελληνικών θέσεων, ώστε διευρύνει τις συμμαχικές δυνάμεις.
Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο, εφόσον αληθεύουν πληροφορίες εκ μέρους κυβερνητικών κύκλων, ότι η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ μειώσει τις απαιτήσεις του ΔΝΤ ως προς το ζήτημα του χρέους.
Θα ξαναμείνει από «δυνάμεις»;
Το πρόβλημα με την κυβέρνηση είναι το γνωστό που αντιμετώπισε και πέρυσι,(«μείναμε από δυνάμεις, δεν είχαμε χρήματα», είχε πει ο πρωθυπουργός ), και από το οποίο δεν πήρε μαθήματα. Η ρευστότητα του κράτους στερεύει. Το γνωρίζανε οι δημοσιογράφοι, κυρίως οι συντάκτες του Οικονομικού ρεπορτάζ, το δήλωσε ο επικεφαλής του ESM, Κλάους Ρέγκλιν, που είναι σε θέση να γνωρίζει, το υποπτεύεται και ο κάθε αδαής περί των οικονομικών του Δημοσίου, μαθαίνοντας για την συγκέντρωση των αποθεματικών των ταμείων των νοσοκομείων στην Τράπεζα της Ελλάδας, προκειμένου να καλυφθούν ανάγκες του κράτους. Πέρυσι είχε πάρει αποθεματικά Ταμείων και οργανισμών Τ.Α.
Παρεμπιπτόντως τις δηλώσεις Ρέγκλιν η κυβερνητική πλευρά δε τις διαψεύδει. Αρκείται στο τυπικό «ουδέν σχόλιον»...
Το πλέον - τραγικά - φαιδρό, θα είναι να ξανανιώσει η κυβέρνηση εν μέσω διαπραγμάτευσης, ότι «έμεινε από δυνάμεις», να συρθεί εκούσα άκουσα σε μια βεβιασμένη «λύση» υποταγής όπως και πέρυσι, χωρίς να μπορεί πλέον να διαπραγματευθεί έστω το ελάχιστο που θα μπορούσε…
