Του Γιάννη Σιδέρη
Μετά την παταγώδη κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ λόγω μνημονιακής ένταξης και επιτροπείας, οι μόνοι που έμειναν να ψηφίζουν Κεντροαριστερά, ήταν οι εναπομείναντες οπαδοί του ΠΑΣΟΚ και του ΚΙΔΗΣΟ. Δηλαδή πάλι οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ! Οι προσπάθειες της «ελιάς» δεν καρποφόρησαν. Αφενός η πρωτοβουλία απαξιώθηκε μέσα στο εκρηκτικό κλίμα μίσους που είχε δημιουργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, όπου όλοι αυτοί ήταν προδότες και προσπαθούσαν να διαιωνίσουν την εξάρτηση της χώρας από τους τοκογλύφους δανειστές, αλλά και επειδή οι δραστηριοποιηθέντες ήταν μεν αξιόλογα κοινωνικά στελέχη, στερούνταν όμως εκλογικού ακροατηρίου.
Πλέον μετά την υπαγωγή και του ΣΥΡΙΖΑ στις επιταγές των δανειστών (έκπαγλο αποτέλεσμα της καταστροφικής ρητορικής και πρακτικής του πρώτου εξαμήνου), μετά την παραδοχή του ίδιου του Τσίπρα ότι έδωσε περισσότερα από ό,τι ο Σαμαράς, μετά την οικονομική απίσχνανση ευρέων στρωμάτων του λαού, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η λαμπερή επιφάνεια ξύστηκε από την καθημερινότητα, το εξεγερσιακό λούστρο από την διοικητική ανικανότητα, ενώ την αυτοκαταστροφική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ συμπλήρωσε η - ανώφελη - επίθεση προς τους θεσμούς. Το πόσο ανώφελη ήταν θα το κατανοήσει στο μέλλον, και θα το διατυπώσει σε κάποια απόφαση κάποιας μελλοντικής Κ.Ε. ή κάποιου συνεδρίου, κατά πως μας έχει συνηθίσει η εθιμική αυτοκριτική της Αριστεράς.
Το εκλογικό σώμα σταδιακά απεγκλωβίζεται, αλλά δεν έχει που την κεφαλήν κλίναι - εκλογικώς. Ακόμη βρίσκεται προσανατολισμένο καταγγελτικά, υπό την επήρεια των ομόηχων καταγγελιών ΣΥΡΙΖΑ, για «το παλιό πολιτικό σύστημα που κατέστρεψε τη χώρα».
Ο χώρος της κεντροαριστεράς ελκύει μνηστήρες, αλλά ακόμη όχι οπαδούς. Στην υποψηφιότητα της Φώφης Γεννηματά, προστίθεται και εκείνη του δημάρχου Αθηναίων Γ. Καμίνη. Συνεργάτες του επιβεβαίωσαν χθες στο liberal την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος, αλλά και την απόφασή του να μην παραιτηθεί από τη θέση του δημάρχου, έως τη λήξη της θητείας του. Παράλληλα δεν αποκλείονται, συν τω χρόνω, και άλλες υποψηφιότητες, όπως του ευρωβουλευτή Ν. Ανδρουλάκη.
Η δημοσιοποίηση της πρόθεσης Καμίνη συνοδεύτηκε από δημοσιεύματα που τον ήθελαν να παίρνει την απόφασή του, μετά από προτροπή του Νίκου Αλιβιζάτου, προέδρου της αρμόδιας Επιτροπής Διαδικασιών και Δεοντολογίας, για την ανάδειξη ηγέτη της Κεντροαριστεράς. Ο κ Αλιβιζάτος το αρνήθηκε. Δήλωσε στο liberal ότι «ως πρόεδρος της αρμόδιας επιτροπής, δεν είναι δουλειά μου να προτρέπω οποιονδήποτε, αλλά να εγγυώμαι για τις Διαδικασίες».
Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, στελέχη παρά την κα Γεννηματά, δήλωναν στο liberal, ότι ο κ. Καμίνης είναι καλοδεχούμενος στη μάχη, ενώ κάθε υποψηφιότητα προσθέτει και δεν αφαιρεί, στην προσπάθεια να δημιουργηθεί μια νέα Κεντροαριστερή Παράταξη. Παράλληλα εξέφραζαν την πεποίθηση ότι ο κ. Καμίνης δεν μπορεί να κερδίσει στις εσωτερικές εκλογές την κα Γεννηματά!
Το στοίχημα είναι ενδιαφέρον. Ο κ. Καμίνης είναι βέβαιον πως θα έχει την στήριξη ενός συνόλου κοινωνικών στελεχών, μίας ας την πούμε «ελίτ» της Κεντροαριστεράς, που βρίσκονται εκτός ΠΑΣΟΚ, μακράν του ΠΑΣΟΚ, ενώ ένιοι διάκεινται και εχθρικώς απέναντί του, καταλογίζοντάς του - το σύνηθες - λαϊκισμό. Ομως το ΠΑΣΟΚ είναι η κυρίαρχη δύναμη στο χώρο και οι οπαδοί του - ειδικά αυτοί που απέμειναν - έχουν τα χαρακτηριστικά «φυλής». Αναγνωρίζουν ως φυσική τους ηγεσία πρόσωπα «δικά τους», προερχόμενα από το εσωτερικό του κόμματος, πολύ περισσότερο όταν αυτά έχουν συνάφεια με την ιστορική ηγεσία του.
Παρεμπιπτόντως μια άλλη παράμετρος, σε περίπτωση καθόδου του κ. Καμίνη, είναι ότι αποδυναμώνεται ο εκσυγχρονιστικός χώρος της Κεντροαριστεράς ή του προοδευτικού Κέντρου, που εκφράζουν οι Σταύρος Θεοδωράκης και Άννα Διαμαντοπούλου, καθώς το πολιτικό προφίλ του δημάρχου Αθηναίων τέμνει τα δικά τους πολιτικά χαρακτηριστικά. Εάν ο κ. Καμίνης είναι τελικά υποψήφιος, εκ των πραγμάτων θα αναδιατάξουν τους σχεδιασμούς τους.
Ωστόσο η κρίσιμη απάντηση, ίσως και δαμόκλειος σπάθη, για τους υποψήφιους της ΔΗΣΥ θα είναι οι απαντήσεις τους για το τι μέλει γενέσθαι σχετικά με τις μελλοντικές συνεργασίες, με ποιους θα πάνε και ποιους θ' αφήσουν, και πόσο πειστικά θα ηχήσουν οι επιλογές τους.
Από πολιτική κουλτούρα μεγάλο μέρος του ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να θέλγεται από το ιδεολόγημα των «προοδευτικών δυνάμεων» - σε εισαγωγικά η λέξη καθώς η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία εφτά χρόνια, έχει ακυρώσει τον προσδιορισμό του ως προοδευτικού κόμματος. Ένα άλλο μέρος του ξεπερνάει τα παλιά ιδεολογήματα και θεωρεί ότι η σωτηρία της χώρας προέχει από την σωτηρία της κεντροαριστερής ψυχής του.
Ο αγώνας τώρα άρχισε, θα έχει ενδιαφέρον, και ίσως να συμβάλει στην ανάδειξη ενός νέου πολιτικού τοπίου.
