Ο κ. Τσίπρας κάνει το παν για να μας πείσει ότι από τον πόλεμο στην Ουκρανία κερδισμένος βγαίνει ο… Πούτιν! Το είπε ξεκάθαρα στην συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο της ΔΕΘ, αλλά πριν αποσώσει την κουβέντα του, ο Πούτιν κήρυξε επιστράτευση και οι Ρώσοι άρχισαν να φεύγουν κατά χιλιάδες προς τις γειτονικές χώρες για να μην βρεθούν στο μέτωπο. Θα αδειάσει η Ρωσία και ο κ. Τσίπρας θα μας λέει πως όλα πάνε καλά για τους εισβολείς. Δεν είναι η πρώτη φορά που διαψεύδεται.
Στο μέτωπο της Ουκρανίας η Ρωσία υφίσταται μεγάλες απώλειες, στο εσωτερικό της χώρας πληθαίνουν οι αντιδράσεις κατά της επιστράτευσης και του «πολέμου του Πούτιν», η Μόσχα δεν βρίσκει ούτε μισθοφόρους παρά τις υψηλές παροχές - ακόμη και αυτοκίνητα! - στρατολογώντας ακόμη και κρατουμένους. Η Μόσχα απειλεί με πυρηνικό πόλεμο. Αλλά ο κ. Τσίπρας το βιολί του!
Η «ανάλυση» Τσίπρα για τον πόλεμο στην Ουκρανία, όπως ο ίδιος την παρουσίασε κατά την συνέντευξη Τύπου, αποδεικνύει ότι οι διακηρύξεις του περί της ανάγκης να βρισκόμαστε στο πλευρό του αμυνόμενου είναι προσχηματική. Στην πραγματικότητα η στάση του παραμένει αντιευρωπαϊκή και αντιδυτική. Μοναδικός σκοπός του να «αποδείξει» ότι ο μεγάλος χαμένος είναι η Ευρώπη.
Σε μια από τις απαντήσεις του, ο κ. Τσίπρας επιστράτευσε όλα τα «ναι μεν αλλά» που μπορούσε να επινοήσει.
«Είναι θέμα δηλαδή ποιος θα κερδίσει τον πόλεμο για να δούμε ποια θέση πρέπει να πάρουμε σε ένα ζήτημα αρχής; Είμαστε, ανεξαρτήτως με το αν θα κερδίσει ή όχι ο αμυνόμενος, με τον αμυνόμενο και απέναντι στην εισβολή και στην παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μιας χώρας από μια άλλη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ως προς αυτό. Την ίδια στιγμή, όμως, αυτή η θέση αρχής και η στήριξη της Ουκρανίας στη βάση του διεθνούς δικαίου δεν μπορεί να μας κάνει να παραγνωρίζουμε τις διεθνές γεωπολιτικές ανακατατάξεις και να τις βλέπουμε να συμβαίνουν μπροστά μας και να μη λέμε κουβέντα».
Προφανώς συμβαίνουν ανακατατάξεις. Και προφανώς λέμε πολλές κουβέντες. Αλλά όχι αυτές που φαντάζεται ο κ. Τσίπρας. Μιλάμε για την αναζωπύρωση των συγκρούσεων μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας, που αυτή την ώρα μόνο στην Ρωσία και στο υπογάστριό της προκαλούν πρόβλημα. Όπως επίσης και τα συνοριακά επεισόδια μεταξύ Κιργισίας και Τατζικιστάν. Γι’ αυτό άλλωστε η κ. Πελόζι επισκέφθηκε την Αρμενία, παραδοσιακό σύμμαχο της Τουρκίας. Μιλάμε για τον υποστηρικτικό προς την Ρωσία ρόλο της Τουρκίας. Άγκυρα και Μόσχα λένε τα ίδια πράγματα και για την σύγκρουση Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν και γι’ αυτήν μεταξύ Κιργισίας και Τατζικιστάν.
Ανακατατάξεις ναι, αλλά υπέρ της Ελλάδας
Μιλάμε για το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες στηρίζουν τις χώρες οι οποίες στηρίζουν την Ουκρανία. Βοηθούν στον εξοπλισμό της Ελλάδας και έχουν κλείσει την πόρτα στην Τουρκία. Αποφάσισαν να άρουν το εμπάργκο όπλων προς την Κύπρο και αυτή ήταν η σημαντικότερη είδηση των ημερών. Πράγματι συντελούνται γεωπολιτικές αλλαγές και ανακατατάξεις, αλλά προς όφελος της Ευρώπης και της Ελλάδας. Αλλά αυτά ο κ. Τσίπρας παριστάνει ότι τα αγνοεί. Γι’ αυτό και στην περίφημη ανάλυσή του είπε:
«Θεωρούμε, και θέλω να το επαναλάβω σήμερα εδώ αυτό, ότι υπάρχει ένα πολύ μεγάλο έλλειμμα στρατηγικής από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θεωρούμε ότι από αυτή τη μεγάλη κρίση στην Ουκρανία, ο μεγάλος ηττημένος, πέραν προφανώς του Ουκρανικού λαού και των ανθρώπων που έχουν χάσει τη ζωή τους, αλίμονο, αλλά πέραν των εμπολέμων και ιδίως της Ουκρανίας που είναι η αμυνόμενη και έχει κάθε δικαίωμα να πολεμάει υπερασπιζόμενη το έδαφός της, ο μεγάλος χαμένος γεωπολιτικά, οικονομικά είναι η Ευρώπη, που έχει έλλειμμα στρατηγικής τεράστιο. Δεν χάνουν οικονομικά οι Ηνωμένες Πολιτείες, ούτε γεωστρατηγικά. Δεν χάνει οικονομικά ούτε η Ρωσία, το ρούβλι έχει γίνει ένα από τα ισχυρότερα νομίσματα από την αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου και από τα τεράστια αποθέματά της έχει καταφέρει να γίνει ρυθμιστής, να ανοίγει ή να κλείνει τη στρόφιγγα. Η Ευρώπη είναι αυτή τη στιγμή σε μια περιδίνηση και υπάρχει ένα σαφέστατο έλλειμμα ηγεσίας, κατά την άποψή μου, ενόρασης στρατηγικής. Δεν μιλάω για αλλαγή στα θέματα των αξιών. Βεβαίως και θα υποστηρίξουμε τον αμυνόμενο. Από την άλλη πλευρά όμως θα πρέπει να κάνουμε το παν ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις να μπει ένα τέλος σε αυτό τον πόλεμο και πρέπει να επαναξιολογούμε σε κάθε βήμα τα μέτρα τα οποία έχουμε πάρει».
Αλίμονο. Οι άνθρωποι σκοτώνονται, οι ομαδικοί τάφοι προκαλούν παγκόσμιο σοκ, ο Πούτιν με τον Ερντογάν θέλουν να αλλάξουν τα σύνορα, αλλά όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να κάθονται και να κοιτάνε.
Πώς αλλιώς να ερμηνευτεί το γεγονός ότι στην ομιλία του στο Βελλίδειο ο κ. Τσίπρας μας είπε πως στέλνοντας όπλα (σ.σ. για να μπορέσει ο αμυνόμενος να αμυνθεί) γινόμαστε «μέρος της κρίσης».
Να αγκαλιάζουμε τα τανκς;
Δηλαδή ορθώς αμύνεται η Ουκρανία, αλλά πρέπει να μάθει να αμύνεται χωρίς όπλα! Διότι είμαστε υπέρ της ειρήνης! Και για να πετύχουμε την ειρήνη, πρέπει να αποκρούουμε τις σφαίρες με τα χέρια μας και να αγκαλιάζουμε τα τανκς!
Όπως ο κ. Τσίπρας είπε, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να υπερασπίζεται τα δικά της συμφέροντα – και προφανώς όχι των ΗΠΑ.
Και ποιο είναι το συμφέρον της Ευρώπης; Να βάζει το κεφάλι της στην άμμο σαν την στρουθοκάμηλο για να μην βλέπει τον Πούτιν και τον Ερντογάν να προελαύνουν σε διάφορες χώρες, από την Ουκρανία ως την Συρία και την Λιβύη και – γιατί όχι; - ως την Ελλάδα και την Κύπρο;
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει ότι κερδισμένος είναι αυτός που πολεμά και νικά τον αναθεωρητισμό, τον επεκτατισμό, τον εισβολέα. Και λέει ανιστόρητα πράγματα, αν θυμηθούμε τι έγινε στην Ευρώπη κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν θυμηθούμε ποια ήταν η κατάληξη του pourquoi, που η σημερινή Γαλλία γνωρίζει πολύ καλά. Ως «πουρκουάς» του 21ου αιώνα, ο κ. Τσίπρας συνεχίζει να βρίσκεται απέναντι στην Ευρώπη.
Και ως καλός… καπιταλιστής, μας λέει ότι η Ρωσία βγαίνει ενισχυμένη μαζί με το ρούβλι της – το οποίο από όσο γνωρίζουμε εκτιμά μόνο ο Ερντογάν.
Φυσικά, κλείνει τα μάτια μπροστά στην καταστροφή στην οποία ο Πούτιν έχει οδηγήσει την χώρα του, με τους Ρώσους να έχουν ξαφνικά γίνει οι απόκληροι, τους εργαζόμενους να μένουν χωρίς δουλειά λόγω της αποχώρησης των δυτικών εταιριών, τους ανθρώπους της τεχνολογίας να εγκαταλείπουν κατά χιλιάδες τη χώρα, διότι δεν έχουν πια εταιρίες να εργαστούν.
Υποστηρίζει δηλαδή ο κ. Τσίπρας πως μια χώρα που χάνει τον ίδιο της τον πληθυσμό μπορεί να βγει κερδισμένη.
Άφθονο χρήμα για τους μισθοφόρους
Κλείνει επίσης τα μάτια ο κ. Τσίπρας στο γεγονός ότι ο Πούτιν στρατολογεί μισθοφόρους ακόμη και μεταξύ των κρατουμένων των φυλακών.
Μόλις τις προάλλες έγινε γνωστό ότι ο ρωσικός στρατός αναζητεί «συμβασιούχους» στρατιώτες με αμοιβή 3.000 δολαρίων τον μήνα. Φορτηγά – κινητά στρατολογικά γραφεία οργώνουν την χώρα με τους επιβαίνοντες στρατιώτες να μοιράζουν φυλλάδια, διαφημίζοντας την «στρατιωτική υπηρεσία με σύμβαση-η επιλογή ενός αληθινού άντρα»!
Την ίδια ώρα αναζητούνται «εθελοντές» στις φυλακές, καθώς στους προφυλακισμένους για διάφορα αδικήματα δίνεται η ευκαιρία να ακυρωθούν οι διώξεις τους αν δεχθούν να μεταφερθούν στο μέτωπο της Ουκρανίας και να πολεμήσουν για την… δόξα της Ρωσίας! Σ’ αυτούς προσφέρονται γύρω στα 1.600 δολάρια τον μήνα και παροχές στις οικογένειές τους στην περίπτωση που χάσουν την ζωή τους. Την στρατολόγηση των κρατουμένων έχει αναλάβει η διαβόητη Wagner Group, η ρωσική ιδιωτική οργάνωση μισθοφόρων.
Αυτές τις μέρες ο Πούτιν βρίσκεται αντιμέτωπος με διαδηλώσεις. Συλλαμβάνει τους διαδηλωτές και τους επιβάλλει να μεταφερθούν στα μέτωπα του πολέμου. Αναζητά 300.000 στρατιώτες, ομολογεί ότι του χρειάζονται 1 εκ. Ο Δήμαρχος της Μόσχας προσφέρει μηνιαίο μισθό 850 ευρώ και 50.000 στις οικογένειες των στρατιωτών που θα σκοτωθούν
Μια χώρα που εισβάλλει σε μια άλλη και τελικά καταφεύγει σε μισθοφόρους ή μετατρέπει σε μισθοφόρους τους στρατιώτες της είναι δυνατόν ποτέ να βγει κερδισμένη; Και είναι δυνατόν να γίνεται αποδεκτό στις μέρες μας ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Ακόμη περισσότερο, είναι δυνατόν να καθόμαστε να συζητάμε τέτοια πράγματα και να προβληματιζόμαστε – όπως προβληματίζεται ο κ. Τσίπρας; Ο οποίος αρνείται να δει την διαφορά; Ότι δηλαδή οι Ουκρανοί πολεμούν για την πατρίδα τους, ενώ ο Πούτιν καταφεύγει σε μισθοφόρους;
Την ώρα μάλιστα που χώρες με κεντροαριστερές κυβερνήσεις, όπως η Δανία και η Ισπανία για παράδειγμα, ή παραδοσιακά αντιπολεμικά κόμματα, όπως οι Πράσινοι της Γερμανίας, τάσσονται αναφανδόν υπέρ της παροχής όπλων στην Ουκρανία;
Οι μόνοι σε όλη την Ευρώπη που διαφωνούν με την αποστολή όπλων στην Ουκρανία είναι οι ακροδεξιοί. Και η Ουγγαρία του Όρμπαν. Και οι Podemos, βέβαια, αλλά αυτοί μόνο στα λόγια, διότι κάνουν πως δεν βλέπουν ότι, αν και συγκυβερνούν, στέλνουν όπλα στο Κίεβο.
Λεφτά από το φέρετρο
Είναι μεγάλα τα ηθικά ζητήματα για τα οποία αδιαφορεί ο κ. Τσίπρας.
Ένα από αυτά τα βρίσκει κανείς σε μια συγκλονιστική ιστορία προπαγάνδας.
Η ρωσική τηλεόραση μετέδωσε ένα πρωτοφανές προπαγανδιστικό ρεπορτάζ: Οι γονείς ενός στρατιώτη που σκοτώθηκε στην Ουκρανία, παρουσίασαν ένα αυτοκίνητο το οποίο αγόρασαν με τα χρήματα της αποζημίωσης για τον θάνατο του παιδιού τους!
«Όπως οι παππούδες και οι προπαππούδες του, πολέμησε τον φασισμό», ακούγεται να λέει ο αφηγητής. «Στη μνήμη του γιου μας, αγοράσαμε ένα ωραίο καινούργιο αυτοκίνητο», ακούγεται να λέει ο πατέρας.
«Ο Αλεξέι ονειρευόταν να έχει ένα λευκό αυτοκίνητο, ακριβώς όπως αυτό», συνεχίζει ο αφηγητής. Λίγο μετά, οι γονείς του νεκρού στρατιώτη ξεκινούν για την πρώτη τους διαδρομή με το καινούργιο λευκό Lada, απόκτημα, όπως λένε στη Ρωσία, χάρη στα «λεφτά από το φέρετρο». Πρώτος προορισμός, το νεκροταφείο!
Αλλά ο κ. Τσίπρας θέλει να μας πει πως όλα αυτά είναι φυσιολογικά…
*Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος
