Του Αλέξανδρου Διαμάντη
«Μόνο στα Μνημόνια τα βρίσκουν, στα άλλα διαφωνούν!». Αυτή την ατάκα ξεστόμισε βουλευτής της αντιπολίτευσης μόλις ολοκληρώθηκε η ψηφοφορία του νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας, στο οποίο συμπεριλαμβανόταν η ρύθμιση για το Ισλαμικό τέμενος στο Βοτανικό. Οι ομοτράπεζοί του αρχικά γέλασαν, ωστόσο μετά από λίγα δευτερόλεπτα αντιλήφθηκαν ότι ο συγκεκριμένος βουλευτής μόνο άδικο δεν είχε.
Για μια ακόμη φορά, ο ΣΥΡΙΖΑ περίμενε από την αντιπολίτευση, την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, να υπερψηφίσουν μια διάταξη, που είχαν κάνει σημαία στο πρόγραμμά τους και φυσικά δεν συμπεριλαμβάνεται σε κανένα τροϊκανό προαπαιτούμενο. Εάν δεν το έκαναν, τόσο στις αρμόδιες επιτροπές, όσο και αργότερα στην Ολομέλεια, η ρύθμιση θα έπρεπε να αποσυρθεί και ως εκ τούτου θα μιλάγαμε για ένα κυβερνητικό φιάσκο. Ωστόσο, η αντιπολίτευση επέλεξε να μην αναλωθεί στην μικροπολιτική ή στα επικοινωνιακά τεχνάσματα (τα οποία κατά κόρον χρησιμοποιεί ο Αλέξης Τσίπρας) και να δώσει το πράσινο φως για το τέμενος.
Μάλιστα, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση ψάχνει τις πλάτες της αντιπολίτευσης, για να εγκριθεί ρύθμιση με την οποία οι ΑΝΕΛ διαφωνούν. Τον περασμένο Αύγουστο στη Βουλή το κόμμα του Πάνου Καμμένου είχε πει «όχι» σε άλλη ρύθμιση για το τέμενος, ενώ και το 2015 είχαν διαφωνήσει με τροπολογία που επανακαθόριζε τα πολεοδομικά στοιχεία για την ανέγερσή του. Η τότε βουλευτής του κόμματος Σταυρούλα Ξουλίδου είχε ζητήσει από την κυβέρνηση να την αποσύρει, χαρακτηρίζοντάς την «απαράδεκτη» και «προκλητική».
Στο ίδιο νομοσχέδιο, το 2015, είχαν καταψηφίσει και άλλη τροπολογία που παράτεινε την διευκόλυνση της λειτουργίας του Μεγάρου Μουσικής με απαλλαγή από την υποχρέωση προσκόμισης ασφαλιστικής και φορολογικής ενημερότητας.
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτές οι περιπτώσεις που ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε να στηριχθεί σε άλλους πλην τον κυβερνητικό εταίρο και αργότερα να επιχαίρει για τις Αριστερές του καταβολές. Νομοσχέδια, όπως αυτό της ιθαγένειας, ή για τα ομόφυλα ζευγάρια εγκρίθηκαν κατόπιν της συναίνεσης της αντιπολίτευσης, η οποία προτίμησε, αντί να εκμεταλλευτεί πολιτικά τις διαφωνίες, να βοηθήσει κάποιες κοινωνικές ομάδες που το έχουν ανάγκη, όχι φυσικά σε οικονομικό επίπεδο, αλλά σε κοινωνικό. Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερων ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται αντιμέτωπος με μια σοβαρή αντιπολίτευση, που κοιτά πέρα από το πολιτικό όφελος, και προφανώς δεν αντιμετωπίζει τα πάντα όπως όταν ο Αλέξης Τσίπρας καθόταν στα έδρανα των βουλευτών: Με το γνωστό «όχι σε όλα».
Η «νίκη» Μητσοτάκη
Σε κάθε περίπτωση, η παρέμβαση του Κυριάκου Μητσοτάκη την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή δεν έγινε για τα μάτια του κόσμου. Αφενός έγινε εμφανής η επιθυμία του να δοθεί βαρύτητα στον τομέα της Παιδείας, αφετέρου ανάγκασε τον αρμόδιο Υπουργό, Κώστα Γαβρόγλου να αποσύρει μια παράγραφο από το νομοσχέδιο που αφορούσε την χρηματοδότηση του τεμένους. O πρόεδρος της ΝΔ κατά την ομιλία του είχε ζητήσει –μεταξύ άλλων- από τον Υπουργό να αποσυρθεί η διάταξη αυτή, « να τη συζητήσουμε ξανά ή έστω να την τροποποιήσετε ώστε να υπάρχει σαφής εξασφάλιση ότι ο κρατικός έλεγχος θα επεκτείνεται και στις πηγές χρηματοδότησης του τεμένους». Όπερ και εγένετο, αφού ο Υπουργός κατάλαβε την κρισιμότητα της ρύμθισης και υποσχέθηκε ότι θα εισαχθεί άλλη στιγμή για να μην υπάρχουν «παραθυράκια» στο νόμο για ύποπτες χρηματοδοτήσεις.
