«Η ζωή ενός ανθρώπινου πλάσματος αξίζει ένα εκατομμύριο φορές περισσότερο από την περιουσία του πλουσιότερου ανθρώπου στη Γη».
Με τη φράση αυτή που αποδίδεται στον Τσε η Ομοσπονδία Νοσοκομειακών γιατρών καλεί σε κινητοποιήσεις στις 7 Απριλίου. Την Παγκόσμια Ημέρα Υγείας…
Κινητοποιήσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας και συνεντεύξεις διαμαρτυρίας στο... μενού της ημέρας. Αλλά και συγκεντρώσεις στις πύλες των νοσοκομείων διεκδικώντας μαζικές προσλήψεις επίταξη «άνευ όρων κλινών, κλινικών, κρεβατιών ΜΕΘ, εξοπλισμού εργαστηρίων και του προσωπικού του ιδιωτικού τομέα περίθαλψης και ένταξή του στο κρατικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας».
Καθώς επίσης, μέσα ατομικής προστασίας για τους υγειονομικούς. Και είναι φυσικό να πει κανείς πως οι γιατροί του ΕΣΥ οι άνθρωποι που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του «πολέμου» κατά του αόρατου εχθρού πρέπει να διεκδικούν. Να ζητούν τη λήψη μέτρων για την προστασία τους και για την καλύτερη δυνατή εκτέλεση του λειτουργήματός τους. Πολύ δε περισσότερο τη στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη μια πανδημία.
Όμως όταν την ώρα της μάχης γίνεται πρόσκληση σε όλους τους εργαζομένους στο χώρο της υγείας να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις και σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στις πύλες των νοσοκομείων τότε το θέμα παίρνει άλλες διαστάσεις.
Πολύ δε περισσότερο τη στιγμή κατά την οποία είναι σε εξέλιξη μια εργώδης προσπάθεια για στελέχωση των νοσοκομείων με προσωπικό. ιατρικό και νοσηλευτικό. Ακόμη και Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου εξεδόθη από την κυβέρνηση προκειμένου να επιταχυνθούν οι διαδικασίες. Υπουργείο Υγείας και Υπουργείο Εσωτερικών έχουν δρομολογήσει για τις αναγκαίες σήμερα προσλήψεις αλλά και ανανεώσεις με τρόπο που θα συμβάλουν στην καλύτερη δυνατή λειτουργία του συστήματος δημόσιας Υγείας.
Εν αντίθέσει με τις υποσχέσεις της προηγούμενης κυβέρνησης, αυτής που σήμερα υποστηρίζει πως την πενταετία ΣΥΡΙΖΑ εγιναν 18.000, 19.500 η ακόμη και 23.300 προσλήψεις με τα κενά όμως στους νοσοκομειακούς γιατρούς να παραμένουν τα ίδια. Μιας κυβέρνησης που δεν αντιμετωπίστηκε με ανάλογο τρόπο από τους συνδικαλιστές και του χώρου της υγείας όταν τον Μάρτιο του 2019, λίγο πριν τις ευρωεκλογές, ανακοίνωνε και πάλι 10.000 προσλήψεις για το χώρο της υγείας.
Άλλωστε οι συνδικαλιστές είχαν εξαντλήσει την αντίθεσή τους το 2013 και το 2014. Διατρανώνοντας τις τότε «επιτυχίες» τους. Την επίθεση κατά του τότε υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη. Την προσπάθεια αποτροπής της εισόδους του στο Αττικό Νοσοκομείο αλλά και τις αήθεις σε βάρος του επιθέσεις και την προσπάθεια να τον ταυτίσουν με ακραίες λογικές και πρακτικές.
Οι συνδικαλιστές του χώρου επιχειρούν να πάρουν το παιγνίδι πάνω τους. Ήδη διαμαρτύρονται με κάθε ευκαιρία. Και επί της ουσίας ζητούν να γίνει αυτό που ήδη η κυβέρνηση έχει δρομολογήσει ως προς τις προσλήψεις. Αλλά και ως προς την προμήθεια ιατρικού υλικού και υλικού προστασίας του προσωπικού στο χώρο της Υγείας. Για να δηλώσουν πως αυτοί επέβαλλαν κάτι που είναι τουλάχιστον αυτονόητο στην παρούσα φάση.
Ταυτόχρονα καταγγέλλουν το κράτος και την κυβέρνηση και δημιουργούν το έδαφος για να συγκρουσιακές καταστάσεις εν μέσω κρίσης.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως βρίσκεται σε εξέλιξη ένας αγώνας από μέλη που βρίσκονται στα διοικητικά συμβούλια να αναγορεύσουν την κινητοποίηση σε καθολική αντίδραση. Προτρέποντας του νοσοκομειακούς γιατρούς ακόμη και σε στάσεις εργασίας.
Και όχι μόνο. Παράδειγμα το Ενωτικό κίνημα για την Ανατροπή που έχει λόγο στο Δ.Σ. της ΟΕΝΓΕ όπως και το ΠΑΜΕ, καλεί τους γιατρούς και το υγειονομικό προσωπικό να διεκδικήσουν με τις κινητοποιήσεις
- Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες. Να μην μπουν στον γύψο τα δημοκρατικά δικαιώματα και η συνδικαλιστική δράση. Συμμετοχή των σωματείων – ομοσπονδιών στις συσκέψεις για την προστασία των εργαζομένων
- Καμία ανοχή στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Απαγόρευση των απολύσεων. Άμεση ανάκληση των 40.000 απολύσεων που έγιναν τις τελευταίες μέρες. Καμία χαμένη άδεια – μισθός – ένσημο. Καμία έκθεση εργαζόμενου σε κίνδυνο. Καμία περικοπή στους μισθούς και στις συντάξεις
Τα δύο τελευταία δεν αφορούν το χώρο της υγείας. Δεν έχει όμως σημασία. Είναι μια ευκαιρία. Εν μέσω της κρίσης κάποιοι συνδικαλιστές αναλώνονται στο γνωστό ιδεολογικό παιγνίδι του εντυπωσιασμού. Ρίχνουν νερό στο μύλο όλων όσοι αναζητούν άλλοθι για να παρακούσουν τις προτροπές αλλά και τα μέσα περιορισμού των μετακινήσεων και των επαφών.
Το πρόβλημα είναι ότι επιχειρούν να πατήσουν πάνω στον αγώνα και την αγωνία των χιλιάδων γιατρών και νοσηλευτών που δίνουν μάχη καθημερινή και πολύωρη. Υπό αντίξοες συνθήκες είναι αλήθεια. Και με προβλήματα, που επιχειρείται να επιλυθούν. Κυρίως χωρίς όπλα απέναντι στον αόρατο εχθρό αφού προς το παρόν συγκεκριμένο φάρμακο δεν υπάρχει.
Σε ολόκληρο τον κόσμο η πανδημία κάνει τη δική της επέλαση. Χώρες με υγειονομικά συστήματα που αποτελούσαν παράδειγμα προς μίμηση καταρρέουν υπό το βάρος του ιού. Και το προσωπικό στον τομέα Υγείας καταβάλλει υπεράνθρωπη προσπάθεια.
Στην Ιταλία, στην Ισπανία στη Γαλλία γιατροί και νοσηλευτές δίνουν υπεράνθρωπο αγώνα. Με όλα τα προβλήματα που και οι Έλληνες εργαζόμενοι στην υγεία αντιμετωπίζουν.
Προς το παρόν τουλάχιστον, εν μέσω της κρίσης έχουν αποφύγει να εμπλέξουν τον ιό με τον συνδικαλισμό και τα όποια ιδεολογικά ζητήματα ο καθένας κουβαλά. Το ίδιο και η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων εργαζομένων γιατρών νοσηλευτών στον τομέα της Υγείας, που αποδεικνύουν έμπρακτα την ώρα της κρίσης ότι η μάσκα του γιατρού υπερισχύει της “μπούργκα” του συνδικαλισμού.
