Το θέμα που ανέκυψε με τους ιδιώτες γιατρούς και η στάση του Πανελληνίου Συλλόγου τους έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά αντιδράσεων συντεχνιακών κατ' επάγγελμα συνδικαλιστών που επιχειρούν να αναδείξουν τη σημασία της ύπαρξής τους. Εκθέτοντας επί της ουσίας και αυτούς, τα συμφέροντα των οποίων υποτίθεται πως εκπροσωπούν.
Η πανδημία ανέδειξε ρόλους και προθέσεις καθώς και το γεγονός ότι θα συνεχιστούν και μετά το τέλος αυτής επιδιώξεις προσώπων και συντεχνιών με αφορμή τις μεταρρυθμίσεις που προωθούνται.
Τα όσα έγιναν τις προηγούμενες ημέρες με αφορμή την έκκληση της πολιτείας για συμμετοχή ιδιωτών ιατρών στον ακήρυχτο πόλεμο με τον κορονοϊό που βρίσκεται σχεδόν στην κορύφωσή του ενδεικτικά. Η δε ανακοίνωση του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου προκάλεσε μέχρι και την αντίδραση του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας.
Και αυτό διότι λειτούργησε αρνητικά για τους γιατρούς του ιδιωτικού τομέα το έργο των οποίων είναι σημαντικό δεδομένων των συνθηκών που επικρατούν στα δημόσια νοσοκομεία.
Εμφανιζόμενοι όμως μέσω των εκπροσώπων να διεκδικούν από αμοιβές επιπλέον μέχρι άλλες διευκολύνσεις την ώρα που η μάχη είναι σε εξέλιξη και ο πόλεμος κορυφώνεται εγείρει εντυπώσεις για επαγγελματίες το λειτούργημα των οποίων, σε ό,τι αφορά την πλειοψηφία, δεν αμφισβητείται.
Την ίδια στιγμή η στάση συνδικαλιστικών εκπροσώπων φαρμακοποιών δημιούργησε αλγεινές εντυπώσεις αναφορικά με το αίτημα αμοιβής για τα λεγόμενα self test, όπως άλλωστε και η προσπάθεια να εμφανιστεί ο κλάδος ως ένα ακόμη θύμα των αποτελεσμάτων της πανδημίας στην οικονομία, τη στιγμή που είναι εξ αυτών για τους οποίους δεν υπήρξε ούτε μια ημέρα αναστολής λειτουργίας.
Παράλληλα εκπρόσωποι συνδικαλιστές υγειονομικών υπαλλήλων προσκαλούν σε κινητοποιήσεις αντί να είναι οι πρώτοι που δίνουν το παράδειγμα πολύ δε περισσότερο όταν οι γιατροί και οι νοσηλευτές αλλά και σύσσωμο σχεδόν το προσωπικό του ΕΣΥ δίνουν, είναι αλήθεια, με αυταπάρνηση τη μάχη επί 12 μήνες.
Έφτασαν δε στο σημείο ορισμένοι «μαυρογιαλούροι» ευθαρσώς να υποστηρίξουν πως συνάδελφός τους νοσηλεύτρια υπέστη ζημία στην υγεία της λόγω... εμβολίου. Και όπως οι ίδιοι επιβεβαίωσαν το έπραξαν προκειμένου να τύχει αποζημίωσης.
Από την άλλη εκπαιδευτικοί και πανεπιστημιακοί «εκπρόσωποι» επιχειρούν να δείξουν τα... δόντια τους με αφορμή το νόμο για τα ΑΕΙ, λειτουργώντας και υπό την ομπρέλα που άνοιξε ο ΣΥΡΙΖΑ με τις τοποθετήσεις περί μη εφαρμογής του νόμου στην πράξη. Η συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις εν μέσω πανδημίας ακόμη και αυτές τις ημέρες γίνεται και με το αίτημα να ληφθούν... μέτρα προστασίας.
Και δεν είναι οι μόνοι. Με αφορμή την υπόθεσή Κουφοντίνα βρέθηκε η χώρα στο σημείο οι συνδικαλιστές εκπρόσωποι της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, να ζητούν την... παρέμβαση της πολιτείας υπερθεματίζοντας μάλιστα ως προς την ικανοποίηση των αιτημάτων του αρχιεκτελεστή της 17Ν.
Τα παραπάνω δεν είναι τα μοναδικά παραδείγματα. Άλλωστε οι αντιδράσεις των συντεχνιών και των επαγγελματιών συνδικαλιστών είχαν ξεκινήσει πριν την πανδημία όταν διαπίστωσαν πως η κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν προτίθενται να υπαναχωρήσουν ως προς το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα για το οποίο ψηφίστηκαν τον Ιούλιο του 2019.
Θεωρώντας ότι χάνουν το ρόλο τους που τους είχε φτάσει σε σημείο να συγκυβερνούν, χαρακτηριστικό το παράδειγμα της παλαιάς Ολυμπιακής όπου δεν ανεβοκατέβαζαν μόνο διοικήσεις αλλά και υπουργούς ή τα μέσων μαζικής μεταφοράς και της ΔΕΗ όπου εξακολουθούν να απειλούν με βάση τα «περασμένα μεγαλεία», μπαίνουν μπροστά στις αντιδράσεις. Στην παρούσα φάση αδιαφορώντας ακόμη και για το ζήτημα της δημόσιας υγείας που ανακακύπτει από τη στάση τους και τις εν γένει συμπεριφορές τους.
Η επαναστατική γυμναστική δεν έχει χρώμα στο χώρο των επαγγελματιών συνδικαλιστών. Μέγιστο συμφέρον όχι το Δημόσιο ή η πορεία της χώρας αλλά η διατήρηση κεκτημένων κακώς εννοουμένων και προερχόμενων από άλλες εποχές που φτάνουν στις απαρχές τις δεκαετίας του 1980 όταν η σοσιαλδημοκρατία έχτιζε το πελατειακό της καθεστώς ως αντίβαρο στις όποιες φιλελεύθερες μεταρρυθμιστικές σκέψεις.
Αναλαμβάνοντας ρόλους που ξεφεύγουν της θέσης τους οι επαγγελματίες συνδικαλιστές επαναπαυόμενοι στις δάφνες των συντεχνιών και των συνδικάτων στοχεύουν στην ανάκτηση κεκτημένων που συνδέονται σε αρκετές περιπτώσεις όχι με τα συμφέροντα των κλάδων που εκπροσωπούν ούτε καν με το λειτούργημα που επιτελούν, αλλά με μια κακώς εννοούμενη συμμετοχή στη λειτουργία του κράτους και τη διαχείρισή του.
Και πριν την πανδημία άλλωστε κάποιοι εξ αυτών επιχείρησαν να δημιουργήσουν μια εικόνα αντίδρασης και αντίστασης στις μεταρρυθμιστικές προτεραιότητες της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Θα πράξουν το ίδιο και μετά την πανδημία αφού η εφαρμογή του μεταρρυθμιστικού προγράμματος που απαιτείται για την ανάταξη της χώρας θα χτυπήσει και τα κακώς εννοούμενα σε διάφορους παραγωγικούς φορείς και εταίρους.
Το μεγάλο στοίχημα για μια κυβέρνηση όπως αυτή που ενστερνίζεται τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας και της ανόρθωσης της οικονομίας είναι να κλείσει τα αυτιά στις σειρήνες του λαϊκισμού και σε φοβικά σύνδρομα που συνδέονται με την λανθάνουσα εικόνα της συνδικαλισμού. Παθογένειες δεκαετιών δε δύναται να εμφανισθούν στην πιο κρίσιμη περίοδο της χώρας.
