Ο κ. Τσίπρας υποσχέθηκε μέσω της Wall Street Journal στους Αμερικάνους ένα πράγμα: Ότι θα προσπαθήσει να περάσει από την Βουλή τη συμφωνία των Πρεσπών. Έδωσε έτσι ένα τέλος στις προσδοκίες της άλλης πλευράς (του συνεταίρου Καμμένου) ότι θα μπορούσαν να κλωτσάνε μαζί το τενεκεδάκι μέχρι να φτάσουμε σε εκλογές. Με τους Αμερικανούς ο Αλέξης Τσίπρας δεν παίζει. Ο Πάνος δεν έχει πλέον επιλογές. Μόνο να ελπίζει μπορεί.
Να ελπίζει ότι την Κυριακή θα γίνει κάτι και η συμφωνία θα απορριφθεί από τους κατοίκους της... Βόρειας Μακεδονίας. Είναι ο μόνος τρόπος για να ελπίζει ότι θα παραμείνει σε αυτή την κυβέρνηση με όρους αξιοπρέπειας. Θα πει κάποιος ότι αυτές είναι λεπτομέρειες σε αυτό τον κόσμο και σε αυτό το πολιτικό προσωπικό. Η αλήθεια είναι ότι σε μία τέτοια περίπτωση ο κ. Καμμένος θα μείνει αρχηγός ενός κόμματος που θα αναζητά μέλη και ψηφοφόρους. Η συμπόρευση του αρχηγού των ΑΝΕΛ με τον κ. Τσίπρα σε συνθήκες Πρεσπών απειλεί να τον εξαφανίσει από το πολιτικό σκηνικό. Αλλά και η «επανάσταση» δεν είναι βέβαιο ότι θα τον κρατήσει στη Βουλή.
Ο κ. Τσίπρας εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι ακόμη κι αν οι ΑΝΕΛ τον εγκαταλείψουν, η κυβέρνησή του θα επιβιώσει. Έχει προφανώς κάνει τους λογαριασμούς του. Κάποιοι είναι πρόθυμοι να κάνουν τα ρεπό του κ. Καμμένου! Αλλιώς δεν εξηγείται η σιγουριά του κ. Τσίπρα. Η συμφωνία των Πρεσπών μπορεί να περάσει με λιγότερους ψήφους από τους 150. Χρειάζεται απλή πλειοψηφία. Βγάλτε λευκά, άκυρα, αποχές και το έχετε το αποτέλεσμα. Πως όμως ο κ. Τσίπρας είναι βέβαιος για την συνέχεια; Ότι θα επιβιώσει μιας νέας διαδικασίας ψήφου εμπιστοσύνης; Αν δεν πρόκειται για έναν από τους γνωστούς νοητικούς ακροβατισμούς του κ. Τσίπρα, τότε μιλάμε για ένα δήθεν μυστικό. Ότι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εξασφαλίσει την βοήθεια κι άλλων βουλευτών, οι οποίοι θα ήθελαν να ακολουθήσουν την πορεία του κ. Κουβέλη. Η εξουσία ασκεί πάντα μία μαγεία. Ακόμη και σε ανθρώπους που εκλέχτηκαν με την σημαία της μεταρρύθμισης, υποσχόμενοι στους ψηφοφόρους τους ότι θα τα... αλλάξουν όλα. Ας το πάρει το ποτάμι!
Οι δηλώσεις του κ. Τσίπρα μας δείχνουν και τις σκέψεις του για τις εκλογές. Υπό τις παρούσες συνθήκες επιθυμεί να πάει μέχρι το τέλος της τετραετίας. Δεν βλέπει τον λόγο γιατί να παραδώσει την εξουσία νωρίτερα, όταν όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μία μεγάλη εκλογική ήττα. Μπορεί να είναι αδύναμος στην κοινωνία, αλλά ελπίζει ότι ο ξένος παράγοντας θα τον κρατήσει ζωντανό τουλάχιστον μέχρι τον Μάρτιο. Όταν θα φέρει, δηλαδή, την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών στην Βουλή. Αυτός θα προσπαθήσει. Από εκεί και πέρα ας κάνει και ο παράγοντας αυτός για να τον βοηθήσει στα εσωτερικά. Ας πούμε ένα τηλεφώνημα στη Μέρκελ για τις συντάξεις. Λέμε τώρα! Τι θα γίνει μετά από την συζήτηση στην Βουλή για το Μακεδονικό; Βλέποντας και κάνοντας!
Το Μακεδονικό δεν είναι το μόνο θέμα που χωρίζει τον κ. Τσίπρα με τον κ. Καμμένο. Ο κ. Καμμένος είναι πλέον για τον ΣΥΡΙΖΑ ένα βαρίδι. Ναρκοθετεί την προσπάθειά του να κάνει μία αξιόπιστη στροφή προς το κέντρο και την σοσιαλδημοκρατία. Ο κ. Τσίπρας δεν πείθει για το νέο του προσωπείο, όσο κουβαλάει στην πλάτη του τον ακροδεξιό (κατά Γιούνκερ) Πάνο Καμμένο. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η κα Φώφη Γεννηματά βρήκε ένα καλό επιχείρημα στην μήνυση Καμμένου κατά του Φιλελεύθερου για να αποκρούσει τις «συμβουλές» των Ευρωπαίων συναδέλφων της να βρει γέφυρες επικοινωνίας με τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτό τουλάχιστον αναφέρουν οι πληροφορίες μας. Ο κ. Τσίπρας, λοιπόν, θέλει την συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβεί όσο υπάρχει Πάνος Καμμένος.
Από την πλευρά του ο κ. Καμμένος φαίνεται να έχει καταλάβει τι μπορεί να ακολουθήσει. Οι αποχωρήσεις στελεχών του δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός. Ούτε και ο δικός του εκνευρισμός. Είναι αποτέλεσμα της αγωνίας του για το πολιτικό του μέλλον. Θα του είναι ασυνήθιστο να κινείται σε καθεστώς διαφορετικό απ'' αυτό που έχει μάθει, αυτό της βουλευτικής ασυλίας.
Θανάσης Μαυρίδης
